ابوبکر بن ابی سعدان
أبُوبکر أحمد بن محمّد بن أحمد أبی سَعْدَان از علمای برجسته صوفی اهل سنت در قرن چهارم هجری است[۱].
نظرات علما
ابوعبدالرحمن سلمی
او چنین توصیف کرده است: اعلم مشایخ زمان در علوم مربوط به تصوف بود همچنین عالم دینی مذهب شافعی نیز بشمار می‌آمد. او را سخنوری فصیح نام برده است چنان که مانند او را در فضایل، دانش، فصاحت، بیان و زبان نمی‌توان یافت.
أَبَو الْحسن بن حدیق وَأَبو الْعَبَّاس الفرغانی
با این عبارت او را توصیف کرده‌اند که: در این زمانه مردی از طایفه تصوف نمانده مگر ابوعلی رودباری در مصر و ابوبکر بن ابی سعدان در عراق.
زندگی
او در شهر بغداد پایتخت کشور عراق متولد و در شهر ری در کشور ایران سکنی گزید.
معاصران
او با شخصیت‌های برجسته این طایفه مصاحبت داشت افرادی مانند: جنید بغدادی، ابوحسین نوری و ابوالقاسم مغربی.
اساتید
افرادی که ابوبکر بن ابی سعدان از ایشان نقل روایت نموده‌اند عبارتند از: در شهر ری قاضی أبی العباس، الحسین البرتی، محمد بن غالب التمتام محمد بن یونس الکدیمی و الحسین بن الحکم الحبرى الکوفی.
شاگردان
افرادی که از ابن ابی سعدان نقل روایت کرده‌اند عبارتند از: عبدالصمد بن محمد الساوی، على بن محمد المروزی و صالح بن أحمد بن محمد الهمذانی [۲].
گفتارها
هرکس به علم روایت عمل کرد علم درایت را به ارث می برد و هرکه به علم درایت عامل شد، علم مراقبت و رعایت را به ارث می برد و هر کس به علم مراقبت و رعایت عمل کرد به راه حقیقت هدایت می‌شود[۳].
کسی که به امید خدا صبر می‌کند از فضلش ناامید و محروم نمی ماند. کسی که به اذن او می شنود، سخن می گوید. و کسی که با قلبش موعظه را شنید و به آنچه دانست عمل کرد هدایت و به مقصد می‌رسد[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص316-319، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، ج4، ص361، دار الکتب العلمیة
- ↑ حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ص377، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع
- ↑ أبوبکر بن أبی سعدان