عبدالله بابتی
عبدالله بابتی در شهر طرابلس محله الحدادین در دوم سپتامبر 1975 میلادی متولد شد. نام او با لحظات بسیار دشوار تاریخی در تاریخ اسلامی لبنان همراه بود، او مسئولیت کار سیاسی گروه را در لحظات سخت تاریخی برای لبنان به طور کلی و برای گروه اسلامی به طور خاص بر عهده داشت. او نقش مهمی در نوشتن قرارداد دمشق در سال 1959 پس از انقلاب در طرابلس علیه رئیس جمهور داشت.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۲۰، ۱۸ مه ۲۰۲۲؛
| نام | عبدالله بابتی |
|---|---|
| زاده | 1956 م / لبنان |
| درگذشت | 1443 قمری/ اردن |
| دین و مذهب | اسلام، تسنن |
| فعالیت‌ها | همکاری با اخوان‌المسلمین |
زندگی‌نامه
عبدالله بابتی در شهر طرابلس محله الحدادین در دوم سپتامبر 1975 میلادی متولد شد. ایشان تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه سلطنتی "رسمی جدید" آغاز کرد تا اینکه مدرک متوسطه را گرفت و سپس دوره متوسطه اول را در طرابلس به پایان رساند، و در سال 1985 میلادی در دانشگاه قاهره به تحصیل در رشته مهندسی ادامه داد و در آنجا به عنوان مهندس عمران فارغ التحصیل شد.
همکاری با جماعت اسلامی و اخوان
آغاز پیوستن مهندس در کارهای اسلامی در اوایل دهه پنجاه قرن گذشته بود که در سال 1953 میلادی تا زمان تأسیس و اعلام گروه اسلامی در سال 1964 میلادی به "جماعت عباد الرحمان" پیوست. هنوز در دفتر سیاسی مرکزی دوران تاریخی، قبل و در سراسر ماجرای سیاسی او، با رویدادهای مهمی همراه بود، از اتحاد مصر و سوریه و انقلاب مدنی 1958 میلادی که از طرابلس آغاز شد، در شرایط دشوار در سال‌های 69 و 73 میلادی و سرانجام جنگ لبنان در سال 1975 میلادی تا سال 1986 میلادی که رهبری کار سیاسی گروه و نمایندگی آن در محافل مختلف برعهده داشت.
فعالیتهای اجتماعی و سیاسی
او از طریق سایت‌های مختلف به خاموش کردن آتش‌ها و نزاع‌ها برای محافظت از مردم شهرش کمک کرد و با اتخاذ مواضع سیاسی در کمیته هماهنگی و نشست‌های روسای جمهور، رهبران، لبنان را از پیچ و خم‌های درگیر شدن در بازی دیگران در سرزمینش نجات داد. و رویدادها و فعالیتهای طرابلس را با لبنان، سوریه، مصر، ترکیه، عربستان سعودی و خلیج فارس دنبال می‌کرد. و یکی از مهمترین دستاوردهای وی نقش او در تنظیم کنوانسیون دمشق در سال‌های 1983 میلادی و 1985 میلادی در مورد طرابلس است. او به صورت محلی در تأسیس جبهه نجات اسلامی، مجلس ملی اقدام اجتماعی و شورای هماهنگی و توسعه شهر طرابلس (بین سال های 76 تا 83 م) شرکت کرد و به عنوان عضو شورای سندیکای مهندسین خدمت کرد. وهمچنین در شورای عالي شرع اسلامي كه از سال 75 تا امروز در آن عضويت و فعالیت دارد. او یک سری همایش در کشورهای خارج نشین (76-95) انجام داد و در چندین کنفرانس سخنرانی کرد که مهمترین آنها اتحادیه جوانان مسلمان عرب(مایا) در آمریکا و کانادا و همچنین جوامع اسلامی و در فرانسه بود. و نیز در کشورهای انگلستان، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، ترکیه و همه کشورهای عربی جهت کمک‌های خیریه به بسیاری از مؤسسات اجتماعی تأسیس شده در طرابلس و شمال آن.
تحقیقات
تحقیقات و نوشته‌های او در مورد مسائل سیاسی در آن زمان در روزنامه‌ها و از طریق سخنرانی‌ها و همایش‌ها برای بسیاری مهم و از نقاط عطف برخوردار بود و موضوعات حساس آن منتشر و پخش شد که از مهمترین آنها می توان به "الوفاق الذي نريد"؛ «توافق مورد نظر ما»، "وثيقة الجبهة اللبنانية دراسة وتحليل"؛ «مطالعه و تحلیل سند جبهه لبنان»، "المقاومة الإسلامية أقصر طرق التحرير"؛ «مقاومت اسلامی کوتاه ترین راه رهایی است»، "الهيمنة سبب تدمير لبنان ومؤسساته"؛ «هیمنه عامل ویرانی لبنان و نهادهای آن است» اشاره کرد. مواضع و بیانیه‌های او در تاریک‌ترین شرایط، متعادل به نظر می‌رسید، و واکنش از طرف مردم به سخنرانی سیاسی وی در مناطق مختلف لبنان زیبا بنظر می‌رسید.
حضور در شورای عالی اسلامی
این گروه به دلیل اعتقاد به ضرورت این نهادها برای ایفای نقش رهبری در زندگی مسلمانان لبنان، توجه ویژه‌ای به نهادهای رسمی اسلامی مانند شورای عالی شریعت اسلامی و ادارات اوقاف اسلامی داشت. در سال 1966 میلادی این گروه سه نفر از اعضای خود را برای عضویت در شورای اوقاف در طرابلس به‌عنوان نامزد معرفی کرد: محمد علی ضناوی، عصمت عويضه، و عبدالفتاح زياده، که بر اساس رویکرد اصلاح طلبی که در آن زمان به صورت علنی منتشر شد. عصمت عويضه عضویت شورا را به دست آورد.
در سال 1346 میلادی گروه اسلامی دو تن از اعضای خود را برای عضویت در شورای عالی اسلامی به نام‌های: شیخ سعید شعبان و محمد علی ضناوی معرفی کرد. سپس نامزدی مجدد در سال 1971 برای عضویت در شورا محمد علی ضناوی تکرار شد. پس از آن نامزدی نیز تکرار شد، بنابراین مهندس عبدالله داناوی برنده عضویت شد.
گروه اسلامی نقش برجسته‌ای در سازماندهی کنفرانس بزرگ اسلامی که در لابی مسجد بزرگ منصوری برگزار شد و شورای اسلامی در 18 رمضان 1392 منطبق با 4 مهر 1351 از آن ظهور کرد، ایفا کرد.
سپس تشکیل (تجمع اسلامی) در شمال صورت گرفت که نقش محسوسی در بسیج نیروها و فعالیتهای رسمی و مردمی اسلامی در تمام مناطق لبنان و در تشکیل کمیته اجرایی تشکلهای اسلامی در بیروت و طرح مطالبات اسلامی داشت.
فعالیت در طرابلس
او بین سال‌های 1965 تا 1993 به مدت 28 سال در شهرداری طرابلس کار کرد و در آنجا:
- ریاست ادارات تطبیق، دروس، ساختمان و خلع ید را متوالی به عهده گرفت.
- با مرحوم عبدالحميد عويضه و سپس عشير الدايه زندگی کردند و در نهایت و برای مدت کوتاهی بجای رئیس سامی منقاره فعالیت داشت.
- جایگاه «هیئت‌های اسلامی» در جریان وقایع در حمایت از تصدی شهرداری عشيرالدايه، که وی چندین دهه تجربه کرد، فرصت ارزشمندی برای همکاری سودمند بین مهندس رئیس الدایه بود. در غیاب رئیس رشید کرمی و مهندس بابیتی دبیرخانه آن بود.
- در سال 1377 میلادی ایشان تلاش کرد تا با نامزدی شهردار تاج کار شهرداری خود را به پایان برساند تا تجربیات فراوان خود در این زمینه و روابط خود با سمت‌های تصمیم‌گیری را در خدمت طرابلس، مردم و شهرداری آن قرار دهد، اما مقام سرپرستی سریع عمل کرد. تا آن روز موضوع را در جهتی دیگر از نظر سیاسی حل و فصل کند.
منبع
- ر.ک: مدخل عبدالله بابتی در ویکی‌اخوان؛ ikhwanwiki.com..