وحدت اسلامی بر پایه مرجعیت علمی اهل بیت (ع) (کتاب)
کتاب حاضر يکي از مقالات دبير کل مجمع جهاني تقريب مذاهب اسلامي است که به بحث دربارة مرجعيت علمي اهل بيت (ع) اختصاص دارد و به علت غناي علمي و مستند بودن آن به منابع معتبر علمي، پس از ارائه در چهاردهمين کنفرانس وحدت اسلامي استقبال خوبي داشت. نويسنده در مقدمة کتاب به اهميت و تأثير مرجعيت علمي در تفسير قرآن کريم و معرفي سنت پيامبر(ص) در دوران¬هاي مختلف پرداخته است. وي براي اثبات مرجعيت اهل بيت پيامبر (ص) از کتاب¬هاي تاريخي، حديثي و فقهي تمام فرق و مذاهب اسلامي استفاده کرده است؛ کتاب¬هايي كه همة مذاهب اسلامي آنها را تأييد کرده¬اند. در اينجا مقصود از مرجعيت علمي، پايگاه مشترکي است که مورد اتفاق مسلمانان بوده و پايان¬دهندة اختلافات آنها به ويژه در عرصه¬هاي فقهي و اعتقادي باشد. نويسنده در فصل اول کتاب، مرجعيت علمي مسلمانان را از نظر قرآن و سنت بررسي کرده و با ذکر آياتي از قرآن کريم متذکر شده که در اين آيات توصيه شده است مسلمانان براي حل مسائل ديني خود و رفع ابهام، به اهل بيت پيامبر(ص) که فقط آنها اهل بصيرت و دانش¬اند، رجوع کنند . در ادامه، احاديث معتبري دربارة اين موضوع آورده شده است . اين احاديث نشان دهندة آن است که مسلمانان در اختلافات ديني و جز آن، در نهايت به اهل بيت پيامبر (ص) توسل جسته¬اند. در فصل دوم کتاب، منابع علم اهل بيت پيامبر (ص) معرفي مي¬شود. يکي از اين منابع، قرآن کريم است که بر اساس روايات و احاديث مختلف، حقايق قرآن و وجوه معاني و اهداف آن را آنگونه که بايد شناخت، فقط اهل بيت پيامبر (ص) مي¬دانند. دومين منبع علم اهل بيت (ع)، پيامبر اکرم (ص) است که با رهنمودهاي خود چراغ راه علم و دين را براي هميشه روشن کرده¬اند و بعد از ايشان، تجربيات شخصي و بصيرت علمي خود امامان (ع) از منابع علمي ديگر اهل بيت (ع) است. در ضمن با رجوع به آثار دانشمندان ديني و شخصيت¬هاي مذهبي مي¬توان به جايگاه و علم و دانايي اهل بيت(ع) در نزد مسلمانان جهان پي برد.