محمد عطا
محمد عطا از طراحان و عوامل اصلی حملات 11 سپتامبر 2001 در آمریکا بود. او فرزند یک وکیل مصری بود که برای ادامه تحصیل به کشور آلمان رفته بود، او در حالی که در دانشگاه هامبورگ مشغول تحصیل بود با تفکرات تکفیری آشنا شد و نهایتا تبدیل به یکی از طراحان و عوامل اصلی حادثه تروریستی ۱۱ سپتامبر شد.
زندگی
محمد عطا (نام کامل عربی: محمد محمد الأمیر عوض السید عطا) اول سپتامبر ۱۹۶۸ در کفر الشیخ مصر به دنیا آمد پدر او یک وکیل مصری بود.
تحصیل در آلمان
او در سال ۱۹۹۲ برای تحصیلات به آلمان رفت و آنجا با تفکرات تکفیری آشنا شد، گفته میشود در سال ۱۹۹۹ با اسامه بن لادن در افغانستان دیدار کرد و در این دیدار اسامه به او رهبری عملیات دزدی هواپیما و اصابت آنها به برج های دوقلو مرکز تجارت جهانی را واگذار کرده است.
ارتباط با تروریست های تکفیری
محمدعطا رهبر شبکه هامبورگ تروریست ها بود، که هسته مرکزی آن شامل ۴ نفر (محمد عطا، زیاد جراح، رمزی بن الشیب و مروان الشیحی) می شد.
آموزش خلبانی
در ماه مارس سال ۲۰۰۰ محمد عطا به ۳۱ مدرسه خلبانی مختلف در ایالات متحده ایمیلی با این متن فرستاد:ما گروه کوچکی از مردان جوان از کشورهای عربی مختلف هستیم، ما تمایل داریم خلبانی حرفهای هواپیماهای مسافربری را بیاموزیم. ما هیچ چیز از خلبانی نمیدانیم اما به شدت آماده یادگیری هستیم.
عطا و الشیحی در مدرسه خلبانی در شهر ونیس در ایالت فلوریدا پذیرفته شدند و دوست دیگرشان زیاد جراح در مدرسه خلبانی دیگری در همان شهر ثبت نام کرد.
طراحی حملات ۱۱ سپتامبر
در آگوست ۲۰۰۱ عطا و دوستانش با خریدن بلیط و مسافرتهای هوایی به نقاط مختلف آمریکا شرایط هواپیما را برای به کنترل درآوردن بررسی کردند.
عطا به این نتیجه رسید که ۴ نفر در هر هواپیما برای حمله به اتاقک خلبان و کنترل مسافران کافی است، این افراد اضافی مورد نیاز برای اجرای نقشه توسط بن لادن به آمریکا فرستاده شدند.
قرار بر این شد که عطا و الشیحی برجهای دوقلو (مرکز تجارت جهانی)، زیاد جراح ساختمان کنگره و یک مرد عربستانی به نام هانی هانجور نیز پنتاگون را هدف قرار دهند. هر خلبانی که از رسیدن به هدف تعیین شده بازمیماند میبایست هواپیما را نابود میکرد.
روز قبل از حمله
روز ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۱ (روز قبل از حمله) محمد عطا به همراه هواپیماربای دیگری به نام العمری با اتومبیل از شهر پورتلند در ایالت مین به بوستون رفتند و در یک هتل اتاق اجاره کردند، آنها شام پیتزا خوردند و شب را در اتاقشان ماندند.
۱۱ سپتامبر
عطا و العمری ساعت ۶ صبح ۱۱ سپتامبر به فرودگاه بینالمللی لوگان رفتند، آنها در ساعت ۷:۴۹ دقیقه بر روی صندلی ردیف ۸ در هواپیمای آمریکن ارلاینز پرواز ۷۱۱ نشستند، این هواپیما از بوستون به لوس آنجلس میرفت و ۸۱ مسافر داشت.۱۵ دقیقه بعد از شروع پرواز هواپیماربایان کنترل هواپیما را در دست گرفتند. در ساعت ۸:۲۴ مأموران کنترل ترافیک هوایی صدای محمد عطا را شنیدند که میگفت «ما چند هواپیما در اختیار داریم، ساکت باشید، داریم برمیگردیم به فرودگاه به هیچکس آسیب نخواهد رسید، سعی نکنید هیچ حرکت احمقانهای انجام بدهید».
سرانجام عطا در ساعت ۸:۴۶ دقیقه پرواز ۷۱۱ آمریکن ارلاینز را به برج شمالی مرکز تجارت جهانی کوبید و ۱۷ دقیقه بعد مروان الشیحی یکی دیگر از اعضای حلقه هامبورگ پرواز شماره ۱۷۵ هواپیمایی یونایتد به برج جنوبی کوبید.
زیاد جراح دوست محمد عطا و عضو دیگر حلقه هامبورگ که ربایش پرواز شماره ۹۳ خطوط هوایی یونایتد را رهبری می کرد، ظاهرا به علت مقاومت و درگیری با سرنشینان موفق به هدف قراردادن ساختمان کنگره آمریکا نشد و هواپیمایشان در ایالت پنسیلوانیا سقوط کرد.
پدر محمد عطا
پدر محمد عطا، یک وکیل بازنشسته مصری است، او این ادعا که فرزندش در عملیات ۱۱ سپتامبر شرکت داشته است را رد می کند و آن را توطئه موساد می داند.او فرزندش را پسری آرام و خجالتی توصیف کرد که علاقهمند به تحصیل و نسبت به مسائل سیاسی بی اعتنا بودهاست.
ویدئوی حضور محمد عطا در کمپ القاعده
اکتبر ۲۰۰۶ ویدئویی منتشر شد که در آن محمد عطا و زیاد جراح در کمپ آموزشی گروه تروریستی القاعده در افغانستان دیده می شوند، در قسمتی از فیلم اسامه بن لادن در کنار جراح و عطا مشخص است، این فیلم کیفیت تصویری بالایی داشت و در مقر القاعده کشف شده بود ولی صدا نداشت.
پرفسور ماچوله، استاد محمد عطا
خبرگزاری دویچه وله آلمان به مناسبت سالگرد حملات ۱۱ سپتامبر به سراغ پرفسور ماچوله استاد محمد عطا در دانشگاه هامبورگ رفته و از او درباره محمد عطا پرسیده است [۱].او معتقد است اصلا او نمی توانست یک تروریست باشد زیرا دانشجویی خجالتی و ساکت بود و تنها عامل دست زدن به چنین اقدامی را تمایل محمد عطا به تحول در دنیا می دانست که البته اذعان دارد هیچ گاه گفتگوی میان آنها به این موضوعات کشیده نشده بود که این پاسخ ها را در مسجد القدس که محل دیدار او با مسلمانان تندرو بود یافت[۲].