سوره فاطر
سوره فاطر یا ملائکه سی و پنجمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء ۲۲ جای دارد. این سوره را از آن رو که با حمد الهی آغاز می‌شود، جزو سوره‌های حامدات دانسته‌اند. سوره فاطر از معاد، اوضاع و احوال قیامت و گرفتاری و پشیمانی کافران سخن می‌گوید و انسان را از فریب ظواهر دنیا و وسوسه‌های شیطان بر حذر می‌دارد. اشاره به برخی نعمت‌های الهی، تاکید بر تلاوت قرآن، اقامه نماز و انفاق به عنوان تجارت‌های بی‌زیان از دیگر موضوعات این سوره است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۲۱، ۳ سپتامبر ۲۰۲۲؛
| نام | سوره فاطر |
|---|---|
| شماره سوره | ۳۵ |
| ترتیب نزول | ۴۳ |
| جزء | ۲۲ |
| مکی/مدنی | مکی |
| تعداد آیات | ۴۵ |
| تعداد کلمات | ۷۸۰ |
| تعداد حروف | ۳۲۲۸ |
فاطر
شکافنده،آفریننده[۱].
مفهوم کلی سوره
- يادآورى مبدأ و معاد؛
- طرح رهبرى پيامبر(ص) ؛
- آفرينش فرشتگان به صورت هاى مختلف ؛
- مراحل آفرينش انسان[۲].
اسامی سوره=
- فاطر،
- ملائکه[۳].
علت نام‌گذاری
تعداد آیات و کلمات و حروف
سوره فاطر چهل‌وپنج آیه دارد[۵].
سوره فاطر هفت صدوهفتاد دارد[۶]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
سوره فاطرسه هزاروصدوسی حرف دارد[۷].(لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)
اهداف و آموزه‌ها
در سوره فاطر اهداف اساسى زير پى گيرى مى شود:
محتوا و موضوعات
محتوای آيات سوره فاطر را در پنج بخش مى توان خلاصه كرد.
بخش مهمى از آيات اين سوره پيرامون نشانه هاى عظمت خداوند در عالم هستى و دلائل توحيد سخن مى گويد؛
بخش ديگرى از آن از ربوبيت پروردگار و تدبير او نسبت به عموم جهان و خصوص انسان و خالقيت و رازقيت او و آفرينش انسان از خاك و مراحل تكامل او بحث مى كند؛
بخش ديگر پيرامون معاد و نتائج اعمال در آخرت، و رحمت گسترده الهى در اين جهان، و سنت تخلف ناپذير او در باره مستكبران است؛
قسمتى از آيات آن نيز اشاره به مساله رهبرى انبيا و مبارزه پى گير و مستمرشان با دشمنان لجوج و سرسخت و دلدارى پيامبر اسلام(ص) در اين زمينه مى باشد؛
سرانجام بخشى از آن بيان مواعظ و اندرزهاى الهى در زمينه هاى مختلف است كه مكمل بحثهاى گذشته مى باشد.
بعضى از مفسران تمام اين سوره را در يك حلقه خلاصه كرده اند و آن مساله قاهريت خداوند در تمام زمينه هاست[۹]. اين سخن گرچه با توجه به قسمت قابل توجهى از آيات سوره متناسب به نظر مى رسد، ولى در عين حال وجود بخشهاى مختلف ديگر را در اين سوره نمى توان انكار كرد[۱۰].