سوره جمعه
سوره جمعه شصت و دومین سوره و از سوره‌های مدنی است که در جزء بیست و هشتم قرآن قرار دارد. این سوره به سبب بیان حکم نماز جمعه، جمعه نامیده شده است. خداوند در این سوره به اهمیت نماز جمعه می‌پردازد و به مسلمانان دستور می‌دهد هنگام برپایی نماز جمعه از خرید و فروش دوری کنند.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۴:۵۴، ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۲؛
| نام | سوره جمعه |
|---|---|
| شماره سوره | ۶۲ |
| ترتیب نزول | ۱۰۹ |
| جزء | ۲۸ |
| مکی/مدنی | مدنی |
| تعداد آیات | ۱۱ |
| تعداد کلمات | ۱۷۷ |
| تعداد حروف | ۷۶۸ |
آیه پنجم درباره حمل‌کنندگان تورات و آیه نهم این سوره در بیان حکم نماز جمعه از آیات مشهور این سوره است. در فضیلت تلاوت این سوره آمده است اگر کسی این سوره را در هر شب جمعه بخواند، کفاره گناهان بین دو جمعهٔ او خواهد بود.
جمعه
به خاطر اجتماع مردم در آن روز برای نماز آنرا جمعه می‌نامند[۱].
مفهوم کلی سوره
- تعليم و تربيت هدف اساسى بعثت پيامبر؛
- نماز جمعه، عبادتى سياسى و اجتماعى و آگاهى بخش؛
- عملكرد نامطلوب يهود[۲].
علت نام‌گذاری
«سوره جمعه»؛ اسم جمعه از آيه نهم اين سوره گرفته شده و اهميت و عظمت نماز جمعه را بيان مى كند[۳].
تعداد آیات و کلمات و حروف=
محتوا و موضوعات
سوره جمعه در حقيقت بر دو محور اصلى اساسى دور مى زند: نخست توجه به توحيد و صفات خدا و هدف از بعثت پيامبر اسلام و مساله معاد، و ديگرى برنامه سازنده نماز جمعه و بعضى از خصوصيات اين عبادت بزرگ.
ولى با نظر ديگر محتواى اين سوره را در چند بخش مى توان خلاصه كرد.
فضائل، خواص و ثواب قرائت
ابى‌بن‌كعب از پيامبر روايت نموده كه فرمودند: «كسى كه سوره جمعه را قرائت كند به عدد افرادى كه به نماز جمعه آمده و به عدد آن كسانى كه شركت نكرده اند به او داده خواهد شد».
منصوربن‌حازم از حضرت صادق روايت كرده كه فرمودند: «بر هر مؤمنى از شيعيان ما لازم است كه در شب جمعه سوره جمعه و سوره «سبح اسم ربك» را قرائت کند، و در نماز ظهر جمعه سوره جمعه و سوره منافقين را بخواند، پس وقتى كه اين كار را كرد مثل آن است كه عمل رسول خدا را انجام داده و ثواب و جزاء او بر خدا، بهشت است»[۸].