ابان بن تغلب
ابوسعید ابان ابن تغلب از افرادسرشناس جامعه شیعی در روزگار خویش بوده که خدمات ارزنده ای به ساحت قرآن کریم داشته است، عنوان نیمی از تألیفات وی بیانگیر این است که علوم قرانی بخش عمده‌ای از دغدغه‌های او راتشکیل می‌داده است. ایشان ارتباط ویژه با اهل بیت داشته و محضر سه امام بزرگوار را درک کرده است وبه تصریح دانشمندان فریقین در زمره سرآمد قاریان و برخوردار از قرائتی مستقل ومشهور نزد قاریان بوده است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۱۴، ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲؛
| نام | ابان بن تغلب |
|---|---|
| زاده | کوفه |
| درگذشت | ۱۴۱ق/۷۵۸م |
| استادان | امام سجاد • اما محمدباقر • امام صادق |
| شاگردان | سفیان بن عُیَیْنه • سیف بن عمیره نخعی • ابن مسکان • محمدبن ابی عُمَیر•... |
| آثار | معانی القرآن • کتاب القراءات • الغریب فی القرآن • الفضایل • کتاب صفّین |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
ابان بن تغلب عمر زیادی کرد و توانست احادیثی از امام جعفر صادق و امام محمد باقر هم نقل کند. شهرت ابان در علم و دانش به حدی بود که وقتی به مدینه می رفت، برایش راه می گشودند و اجازه می دادند در مسجد پیامبر، بر ستون مشهوری که پیامبر تکیه می زد، تکیه بزند.
زندگینامه
ابوسعید أبان تغلب از اعضاء سرشناس و مشهور جامعه شیعه در روزگار خویش. وی از شخصیت‌های اسلامی ممتاز و خاصان علوم قرآنی است[۱]. با نگاهی به منابع شرح حال روات و مصادر تراجم نگاری هیچ اثری از ثبت سال تولد برای ابان نمی‌یابیم اما چیزی که مشخص است ابان از طبقه پنجم کوفیان پس از صحابی پیامبر می‌باشد. غالب دانشمندان تاریخ وفات او را سال 141 هجری و در زمان امامت امام جعفر صادق اعلام کرده‌اند. ابان ارتباطی ویژه با اهل بیت داشته و محضر سه امام، امام زین العابدین، امام باقر و امام صادق را درک کرده و از عظمت شخصیت او همین بس که نزد سه امام عصر خود، دارای مقام و منزلت ویژه‌ای بوده است به گونه‌ای که امام صادق او را از روسای شیعه خطاب و برای او حساب ویژه‌ای باز می‌کرد[۲].
هنگام ورود به مدینه: ستون مخصوص پیامبر برای او خالی می‌شد و حلقه‌های درس گرد او تشکیل می‌گردید[۳].
و به هنگام مرگ ابان ،امام صادق فرمودند: «أما والله لَقَد أوجع قلبی»[۴] یعنی به خدا قسم، مرگ ابان، قلبم به درد آورد.