بقلیه‏ پیروان مردی به نام بقلی بودند که ندیم عبداللّه بن معاویه بود.

اعتقادات

بقلی معتقد بود که انسان مثل بقل و سبزی فانی‌شدنی است به طوری که هرگاه از دنیا برود، دیگر باز نمی‌گردد.

سرانجام

بقلی در زمان منصور عباسی می‌زیست و به دلیل اعتقاداتش به دست خلیفه عباسی کشته شد.[۱]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 105