احمد بن اصفهبد قمی، (000 – حدود 350ق) ابوالعباس ضریر. مفسر و محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. در قم شاگردانی داشته و در علم تفسیر زبانزد دیگران بود به همین سبب لقب «مفسر» به او داده شد. «ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه»(م369ق) صاحب كتاب «كامل‏الزیارات» از شاگردان مشهور وی بوده است.

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۲۴، ۱۹ اکتبر ۲۰۲۲؛

نام	احمد بن اصفهبد قمی
القاب و سایر نام‌ها	مفسر • ضریر
زاده	اواخر سده سوم هجری • قم
درگذشت	حدود 350ق • قم
شاگردان	ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه
آثار	تعبیر الرؤیا یا تفسیر الرؤیا
دین و مذهب	اسلام • تشیع

معرفی اجمالی

احمد بن اصفهبد قمی، ابوالعباس ضریر. مفسر و محدث شیعی در اواسط سده چهارم هجری. ولادت او تقریباً در اواخر سده سوم هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است و وفات او پیش از 369هجری در قم روی داده است، زیرا برخی از شاگردان او در سال 369هجری وفات یافته‌‏اند، پس وی پیش از این تاریخ وفات یافته است. وی در قم اقامت داشت و پس از گذراندن مراتب تحصیلی جزء اساتید قم به‏ شمار آمد. از لقب «ضریر» كه به او نسبت داده می‌‏شود بر می‏‌آید كه وی یا صاحب همسران متعدد بوده یا در زندگی مردی شكیب و بردبار بوده است. با این‏ حال هیچ گزارشی در باره چگونگی زندگی او به ما نرسیده است. شاید از اینكه وی فرزند «اصفهبد» است به دست آید كه پدرش از امیران لشكر اصفهان بوده است، زیرا بسیاری از فرماندهان نظامی اصفهان، در تاریخ به همین لقب شهرت دارند. در باره اساتید او گزارشی در منابع به چشم نمی‏‌خورد اما وی در قم شاگردانی داشته و در علم تفسیر زبانزد دیگران بود به همین سبب لقب «مفسر» به او داده شد. گفتنی است برخی از صاحب‌نظران، وی را با ابوالعباس احمدبن حسن اسفراینی كه او نیز لقب «مفسر» و «ضریر» دارد متحد می‏‌دانند.

آثار

تنها اثر تألیفی او تعبیر الرؤیا یا تفسیر الرؤیا است.

شاگردان

معروف‌‏ترین شاگرد او ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه صاحب كتاب كامل‏الزیارات است.

منابع

جامع الرواه، ج1صص43 و44؛ الذريعه، ج4ص207 شماره1031؛ رجال نجاشي، ص97 شماره 241؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص20؛ معالم العلماء، ص54 شماره 83.