ابوالحسن بوشنجی
ابوالحسن بوشنجی که نامش علی بن احمد بن سهل و از بزرگان علمای تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری بود[۱].
معاصران
او افراد زیادی از بزرگان و مشایخ را دیده و با ایشان هم نشین بوده است که از آن جمله می‌توان به: ابوعثمان، ابن عطا و جریری در عراق و در شام ابا عمرو دمشقی و ابوبکر شبلی.
وفات
او در 348 ه ق بدرود حیات گفت [۲].
مشایخ حدیثی
أبی جعفر محمد بن عبدالرحمن السامی الهروی، محمد بن عبدالمجید البوشنجی و أبی علی الحسین بن إدریس الهروی.
راویان
أبو عبدالله محمد بن عبدالله الحافظ، أبوالحسن محمد بن علی بن الحسین الهمدانی و أبو محمد عبدالله بن یوسف الأصفهانی [۳].
سخنان
1- مردم از نگاه اولیا خدا سه دسته‌اند: اول آنانی که باطنشان بهتر از ظاهرشان است و ایشان اهل علم‌اند. دوم آنانی که ظاهر و باطنشان از هم تفاوتی دارد که جاهلان را گویند. سوم کسانی که ظاهرشان مخالف با باطنشان است که اینان با خویش عادلانه رفتار نمی‌کنند در حالی که از دیگران طلب عدالت می‌کنند.
2- آغاز ایمان به سرانجام آن بستگی دارد. ایمان از اعتقاد به لااله الا الله و اسلام مشروط به عمل مخلصانه به تکالیف شرعی است همانطور که خداوند تعالی می‌فرماید: وَمَا أمروا إِلَّا لیعبدوا الله مُخلصین لَهُ الدّین (در صورتی که (در کتب آسمانی) امر نشده بودند مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل در دین (اسلام) پرستش کنند)[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی[؟]، ص342-344، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ المنتظم فی تاریخ الأمم والملوک، ابن الجوزی، ج14، ص120، ط الأولی، 1412 هـ - 1992 م، دار الکتب العلمیة، بیروت
- ↑ تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج41، ص211-217، 1415 هـ - 1995 م، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع
- ↑ أبوالحسن البوشنجی