جمعیت علمای هند

جمعیت علمای هند یک سازمان پویا و فعال از مسلمانان هند است که عموماً دانشمندان مکتب فکری دیوبندی در آن فعالیت بیشتری دارند. در نوامبر 1919 توسط عبدالباری فرنگی محلی، ابوالمحاسن محمد سجاد، کفایت الله دهلوی، عبدالقادر بدیونی،احمد سعید دهلوی، محمد اکرم خان تأسیس شد.

جمعیت علمای هند
نام	جمعیت علمای هند
مؤسس	کفایت الله دهلوی ثنا الله امریتسری ابراهیم میر سیالکوتی عبدالباری فرنگی محلی منیرالزمان اسلام آبادی سید حسین احمد مدنی
مدیر فعلی	سید ارشد مدنی (ع) سید محمود اسد مدنی (مم)
مدیران سابق	کفایت الله دهلوی
اهداف	دفاع از اسلام در برابر هرگونه تهدید خارجی یا بیگانه، هدایت عوام با اصول اسلامی در سیاست، تأسیس دادگاه اسلامی
وبگاه	www.jamiatulamaihind.com

بنیان‌گذاری

در 23 نوامبر 1919، کمیته جنبش خلافت اولین کنفرانس خود را در دهلی برگزار کرد که در آن علمای مسلمان از سراسر هند شرکت کردند پس از آن، گروهی متشکل از بیست و پنج نفر از علمای مسلمان از میان آنها کنفرانس جداگانه‌ای در سالن تئاتر کریشنا دهلی برگزار کردند و جمعیت علمای هند را تشکیل دادند. این علما عبارتند از عبدالباری فرنگی محلی، احمد سعید دهلوی، کفایت الله دهلوی، منیرالزمان خان ، محمد اکرم خان، محمد ابراهیم میر سیالکوتی و سنا الله امریتسری.

اولین جلسه عمومی جمعیت علمای هند به درخواست سناالله امریتسری در 28 دسامبر 1919 در امریتسار تشکیل شد که در آن کفایت الله دهلوی پیش نویس اساس‌نامه جمعیت را ارائه کرد. نام ابوالمحاسن محمد سجاد و مظهرالدین نیز در میان مؤسسین ذکر شده است در زمانی که اساس تشکیلات گذاشته شد، محمود حسن دیوبندی و سید حسین احمد مدنی در زندان مالت زندانی بودند .

انتخاب مدیران

زمانی که جمعیت علما پایه گذاری شد کفایت الله دهلوی به عنوان رئیس و احمد سعید دهلوی به عنوان مدیر کل موقت انتخاب شدند. جمعیت اولین هیئت مدیره خود را در مجمع عمومی که در امریتسار برگزار شد تشکیل داد. دومین مجمع عمومی جمعیت در نوامبر 1920 در دهلی تشکیل شد که در آن محمود حسن دیوبندی به عنوان رئیس و کفایت الله دهلوی به عنوان نایب رئیس انتخاب شدند. چند روز بعد (در 30 نوامبر) محمود حسن دیوبندی درگذشت و کفایت الله دهلوی به طور همزمان هر دو پست را در اختیار داشت. در 6 سپتامبر 1921 به ریاست دائم جمعیت منصوب شد.

اهداف

اصول اولیه و اساس‌نامه جمعیت توسط کفایت الله دهلوی نوشته شده است. در مجمع عمومی جامعه که در امریتسار برگزار شد، مقرر شد اساس‌نامه را منتشر کرده و نظرات جمعی از علما را جمع آوری و در جلسه بعدی مجدداً مورد بحث قرار گیرد. در دومین اجلاس جمعیت که به ریاست محمود حسن دیوبندی در دهلی برگزار شد، قوانین و مقررات به تصویب رسید. در آنجا تصمیم گرفته شد که سازمان به نام جمعیت علمای هند و مقر آن در دهلی باشد. هدف آن دفاع از اسلام در برابر هرگونه تهدید خارجی یا بیگانه بود و همچنین هدایت مردم از طریق اصول اسلامی در سیاست و تأسیس دادگاه اسلامی باشد.

جنبش آزادی

در 8 سپتامبر 1920، جمعیت علما فتوای مذهبی به نام فتوای ترک موالات صادر کرد و کالاهای انگلیسی را تحریم کرد. این فتوا را ابوالمحاسن محمد سجاد داده که به امضای 500 نفر از علما رسیده است. در زمان حکومت بریتانیا، آنها با حکومت بریتانیا در هند مخالفت کردند و در جنبش آزادی هند شرکت کردند.از زمان تأسیس هدف جمعیت علما آزادی هند از بریتانیا بود.

زندان

علمای جمعیت بارها دستگیر شدند و احمد سعید دهلوی دبیرکل آن پانزده سال از عمر خود را در زندان گذراند. جمعیت از جامعه مسلمانان تعهد گرفت که استفاده از پارچه بریتانیایی خودداری کنند و حدود پانزده هزار داوطلب را برای شرکت در راهپیمایی به خدمت گرفت. کفایت الله دهلوی یکی از بنیانگذاران جمعیت در سال 1930 به دلیل شرکت در جنبش نافرمانی مدنی به مدت شش ماه در زندان گجرات زندانی شد. در 31 مارس 1932، او به دلیل رهبری یک راهپیمایی بیش از یک میلیون نفر دستگیر شد و به مدت هجده ماه در زندان مولتان زندانی شد. محمد میان دیوبندی، دبیر کل جمعیت نیز پنج بار دستگیر شد .

تقسیم هند

حسین احمد مدنی رئیس دارالعلوم دیوبند (1927-1957) و از علمای برجسته دیوبندی در آن زمان گفت که مسلمانان بدون شک بخشی از یک هند متحد هستند و وحدت هندو و مسلمانان برای استقلال کشور ضروری است. او تا زمان تجزیه هند با کنگره ملی هند همکاری نزدیک داشت. در سال 1945، حزبی در میان جمعیت علمای هند پدید آمد که از جنبش پاکستان و اتحادیه مسلمانان سراسر هند( آل انڈیا مسلم لیگ ) حمایت می‌کرد. رهبری این جماعت را شبیر احمد عثمانی از اعضای مؤسس جمعیت بر عهده داشت. جمعیت علمای هند یکی از اعضای کنفرانس مسلمانان آزاد سراسر هند بودند که شامل چندین سازمان اسلامی بود که برای یک هند متحد ایستاده بودند.

جمعیت علمای هند در ازای حمایت آنها از رهبری هند تعهد گرفتند که دولت در قوانین شخصی مسلمانان مداخله نکند. جواهر لعل نهرو نخست وزیر اسبق هند با این تعهد موافقت کرد اما معتقد بود که مسلمانان ابتدا باید این قوانین را اصلاح کنند. با وجود این امتیازات در جریان تجزیه هند شورش‌هایی در این کشور به راه افتاد در نتیجه شورش‌ها تعداد بیشماری از مسلمانان کشته شدند. جمعیت علما نقش اساسی در حفاظت از جان و مال مسلمانان داشت ا.

جمعیت علما هند الف و جمعیت علما هند میم

در مارس 2008 پس از مرگ اسعد مدنی رئیس سابق جمعیت؛ جمعیت علمای هند به دو بخش تقسیم شد. این انشعاب به دلیل اختلافات ایدئولوژیک بین ارشد مدنی و برادرزاده اش محمود مدنی بود، زمانی که ارشد مدنی به دست داشتن در فعالیت های ضد جمعیت متهم شد. با این حال در 5 مارس 2006، ارشد مدنی از سمت ریاست جمعیت المتهده برکنار شد که منجر به تشکیل کمیته اجرایی جدید شد. در واقع، بقیه جمعیت ادعا کردند که جمعیت واقعی هستند و تحت رهبری محمود مدنی قرار گرفت و در 5 آوریل 2008 این بخش عثمان منصورپوری را به عنوان اولین رئیس خود منصوب کرد.

فتوای ضد تروریسم

در نوامبر 2008، 6000 نفر از علما فتوای ضد تروریسم را در بیست و نهمین جلسه هیئت حاکمه جمعیت علمای هند در حیدرآباد تایید کردند. محمود مدنی در این مجمع گفت: توجه علمای دین به اهمیت و فوریت این فتوا نشانه ایمان است. در این نشست راوی شانکار و سوامی آگنیوش حضور داشتند. در این فتوا آمده است که اسلام خشونت ناروا، نقض صلح، خونریزی، کشتار و غارت را رد کرده و نمی‌پذیرد. این یک اصل اساسی اسلام است که در راه رسیدن به اهداف خیر و صالح به یکدیگر کمک کنید و در گناه و ظلم با کسی همکاری نکنید. دستورات صریح قرآن کریم نشان می دهد که ادعای تروریسم علیه دینی مانند اسلام که به صلح جهانی فرمان می دهد دروغی بیش نیست. در واقع اسلام برای محو انواع تروریسم و ​​انتشار پیام صلح جهانی متولد شده است .