محمدبن حامد الترمذی
ابوبکر محمد بن حامد بن محمد بن اسماعیل بن خالد ترمذی از علمای اهل سنت و جماعت و از علمای برجسته تصوف در قرن سوم هجری بود.
دیدگاه علما
ابوعبدالرحمان سلمی درباره او می‌گوید: او یکی از مشایخ نامدار خراسان، پاک‌ترین آنها در اخلاق و بهترین آنها در سیاست بود.
اساتید
وی در بلخ با تعدادی از شیوخ آشنا شد که از جمله آنها می‌توان به احمد بن خضرویه اشاره کرد و از روات احادیث نبوی(ص) بود.
گفتار
کسی که به دستورات شیوخ و تربیت آنان راضی نیست، او بر اساس کتاب و سنت رفتار نمی‌کند.
نفی ولایت اولیای الهی در دل جاهلان به دلیل تنگی سینه آنان و دوری آنان از علوم و منابع الهی است.
من هیچ یک از مسلمانان را کوچک نمی‌شمرم جز اینکه در ایمان و علم خود نقصی یافتم.
مهمترین سرمایه انسان قلب و وقت اوست. پس دلت را به وسواس سوء‌ظن مشغول کرده‌ای و با ارتکاب آنچه به تو مربوط نیست وقتت را تلف نموده ای پس کسی که سرمایه خود را از دست می‌دهد چه زمانی سود می‌برد؟
اگر کاری را انجام ندهید ضعف خود در آن کار را نمی‌یابید.
کوچک شمردن اولیاء الهی به دلیل عدم معرفت به خداوند متعال است.
درگذشت
او در سال 295 هجری قمری در مسجد شونزیه بغداد وفات یافت [۱].