۸۷٬۸۸۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رئیس جمهور' به 'رئیسجمهور') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
او در پست وزیر خارجه سیاست عدم تعهد الجزایر و حمایت از جنبشهای انقلابی را ادامه داد و به قهرمان حمایت از حقوق کشورهای توسعه نیافته بدل شد. | او در پست وزیر خارجه سیاست عدم تعهد الجزایر و حمایت از جنبشهای انقلابی را ادامه داد و به قهرمان حمایت از حقوق کشورهای توسعه نیافته بدل شد. | ||
این نقش او بهویژه در نشست فوقالعاده [[مجمع عمومی سازمان ملل]] در مورد روابط شمال-جنوب در سال ۱۹۷۴ به چشم آمد که او ریاست آن را برعهده داشت. | این نقش او بهویژه در نشست فوقالعاده [[مجمع عمومی سازمان ملل]] در مورد روابط شمال-جنوب در سال ۱۹۷۴ به چشم آمد که او ریاست آن را برعهده داشت. | ||
پس از مرگ بومدین در دسامبر سال ۱۹۷۸ بیشتر ناظران بوتفلیقه را جایگزین احتمالی او میدانستند. اما ارتش و [[جبهه آزادیبخش میهنی]] روی [[شاذلی بن جدید]] توافق کردند و آنگاه جایگاه بوتفلیقه در حد مشاور | پس از مرگ بومدین در دسامبر سال ۱۹۷۸ بیشتر ناظران بوتفلیقه را جایگزین احتمالی او میدانستند. اما ارتش و [[جبهه آزادیبخش میهنی]] روی [[شاذلی بن جدید]] توافق کردند و آنگاه جایگاه بوتفلیقه در حد مشاور رئیسجمهور تنزل کرد. | ||
در سال ۱۹۸۱ او از کمیته مرکزی و شورای سیاسی جبهه آزادیبخش میهنی اخراج شد و از سال بعد به تبعید خودخواسته متهم شد. | در سال ۱۹۸۱ او از کمیته مرکزی و شورای سیاسی جبهه آزادیبخش میهنی اخراج شد و از سال بعد به تبعید خودخواسته متهم شد. | ||
در سال ۱۹۸۹ در سومین کنگره فوقالعاده جبهه آزادیبخش میهنی پس از تظاهرات اکتبر ۱۹۸۸ دوباره به عضویت کمیته مرکزی حزب درآمد. | در سال ۱۹۸۹ در سومین کنگره فوقالعاده جبهه آزادیبخش میهنی پس از تظاهرات اکتبر ۱۹۸۸ دوباره به عضویت کمیته مرکزی حزب درآمد. | ||
بوتفلیقه در سال ۱۹۹۹ دوباره به الجزایر بازگشت و با حمایت احزاب جبهه آزادیبخش میهنی و فراخوان میهنی برای مردمسالاری کاندیدای ریاستجمهوری شد. وی پس از تحریم انتخابات از سوی کاندیداهای اپوزیسیون به ریاست جمهوری انتخاب شد. | بوتفلیقه در سال ۱۹۹۹ دوباره به الجزایر بازگشت و با حمایت احزاب جبهه آزادیبخش میهنی و فراخوان میهنی برای مردمسالاری کاندیدای ریاستجمهوری شد. وی پس از تحریم انتخابات از سوی کاندیداهای اپوزیسیون به ریاست جمهوری انتخاب شد. | ||
او پس از پیروزی برای پایان جنگ داخلی با اسلامگرایان تلاش کرد. او در سال ۲۰۰۴ با ۸۵٪ آراء و در سال ۲۰۰۹ با ۹۰٪ آراء مجددا به ریاست جمهوری رسید. | او پس از پیروزی برای پایان جنگ داخلی با اسلامگرایان تلاش کرد. او در سال ۲۰۰۴ با ۸۵٪ آراء و در سال ۲۰۰۹ با ۹۰٪ آراء مجددا به ریاست جمهوری رسید. | ||
بوتفلیقه از سال ۱۹۹۱تا سوم آوریل ۲۰۱۹ | بوتفلیقه از سال ۱۹۹۱تا سوم آوریل ۲۰۱۹ رئیسجمهور کشور الجزایر بود. <ref>[https://www.hamshahrionline.ir/news/106806/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D8%B2-%D8%A8%D9%88%D8%AA%D9%81%D9%84%DB%8C%D9%82%D9%87-%DB%B1%DB%B9%DB%B3%DB%B7 زندگینامه: عبدالعزیز بوتفلیقه]، به نقل از: همشهری آنلاین</ref> | ||
=زندگینامه= | =زندگینامه= | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
=فعالیت سیاسی= | =فعالیت سیاسی= | ||
در سال 1956 به دهکده «اولد آمر» نزدیک تلمسان رفت و در سن 19 سالگی به ارتش آزادی بخش میهنی الجزایر که زیر مجموعه جبهه آزادی بخش ملی الجزایر است، پیوست. بوتفلیقه از مقامات سیاسی ارتش آزادی بخش میهنی الجزایر و از افراد نزدیک به هواری بومدین در دوران جنگ استقلال الجزایر بود. با استقلال الجزایر در سال 1962 به وزارت ورزش، جوانان و گردشگری منصوب شد و سال بعد با به قدرت رسیدن «احمد بن بلا» به وزارت خارجه رسید و به یکی از سخنگویان مهم جنبش عدم تعهد تبدیل شد. او در پست وزیر خارجه سیاست عدم تعهد الجزایر و حمایت از جنبشهای انقلابی را ادامه داد و به قهرمان حمایت از حقوق کشورهای توسعه نیافته تبدیل شد. این نقش او به ویژه در نشست فوق العاده مجمع عمومی سازمان ملل در مورد روابط شمال - جنوب در سال 1974 به چشم آمد که او ریاست آن را برعهده داشت. پس از مرگ رئیس جمهور [[بومدین]] در دسامبر 1978 بیشتر ناظران بوتفلیقه را جایگزین احتمالی او میدانستند. اما ارتش و جبهه آزادی بخش میهنی بر روی «شاذلی بن جدید» توافق کردند و آنگاه جایگاه بوتفلیقه در حد مشاور | در سال 1956 به دهکده «اولد آمر» نزدیک تلمسان رفت و در سن 19 سالگی به ارتش آزادی بخش میهنی الجزایر که زیر مجموعه جبهه آزادی بخش ملی الجزایر است، پیوست. بوتفلیقه از مقامات سیاسی ارتش آزادی بخش میهنی الجزایر و از افراد نزدیک به هواری بومدین در دوران جنگ استقلال الجزایر بود. با استقلال الجزایر در سال 1962 به وزارت ورزش، جوانان و گردشگری منصوب شد و سال بعد با به قدرت رسیدن «احمد بن بلا» به وزارت خارجه رسید و به یکی از سخنگویان مهم جنبش عدم تعهد تبدیل شد. او در پست وزیر خارجه سیاست عدم تعهد الجزایر و حمایت از جنبشهای انقلابی را ادامه داد و به قهرمان حمایت از حقوق کشورهای توسعه نیافته تبدیل شد. این نقش او به ویژه در نشست فوق العاده مجمع عمومی سازمان ملل در مورد روابط شمال - جنوب در سال 1974 به چشم آمد که او ریاست آن را برعهده داشت. پس از مرگ رئیس جمهور [[بومدین]] در دسامبر 1978 بیشتر ناظران بوتفلیقه را جایگزین احتمالی او میدانستند. اما ارتش و جبهه آزادی بخش میهنی بر روی «شاذلی بن جدید» توافق کردند و آنگاه جایگاه بوتفلیقه در حد مشاور رئیسجمهور تنزل کرد. | ||
=تبعید= | =تبعید= |