بو مدین هواری: تفاوت میان نسخه‌ها

در سالهای‌ 1347ـ1350 ش‌/ 1968ـ1971، تشکیلات‌ حکومتی‌ شکل‌ گرفت‌ و اقتصاد دولتی‌ توسعه‌ یافت‌. بومدین‌ الگوی‌ تعاونیهای‌ دولتی‌ و سرمایه‌گذاری‌ دولتی‌ را معمول‌ کرد. اوج‌ این‌ مرحله‌، کامیابی‌ او در ملی‌کردن‌ صنایع‌ نفت‌ و گاز در 1350 ش‌/ 1971 بود<ref>دایرة‌المعارف‌ خاورمیانه‌ و شمال‌ افریقای‌ کمبریج‌، همانجا؛ فارسون‌، ص‌43)</ref>، دولت‌ الجزایر با هدف‌ سوسیالیستی‌ کردن‌ کشور، تقریباً همه سرمایه‌گذاری های‌ اقتصادی‌ را به‌ دست‌ گرفت‌. باور مسلّم‌ بومدین‌ این‌ بود که‌ فقط‌ با نظام‌ تصمیم‌گیری‌ منسجم‌ و متمرکز می‌توان‌ بر آثار نامطلوب‌ اقتصادی‌ ناشی‌ از هشت‌سال‌ جنگ‌ استقلال‌ و ستیزه‌های‌ دامنه‌دار جناحی‌ غلبه‌ کرد<ref>دایرة‌المعارف‌ خاورمیانة‌ معاصر، همانجا</ref><ref>عکاش‌، ص‌ 129</ref> بومدین‌ برای‌ توسعه ‌ کشور، بر تغییر زیربنای‌ مادی‌ جامعه‌ از طریق‌ رشد سریع‌ صنعتی‌ تأکید داشت‌<ref>فارسون‌، ص‌70</ref>. سیاست‌ «تجهیز صنایع‌ » در قالب‌ یک‌ طرح‌ و برنامه ‌ سه‌ساله ‌ مقدماتی‌ و دو برنامه ‌ چهارساله ‌ توسعه‌ (مجموعاً از 1346ش‌/1967 تا 1356ش‌/1974) دنبال‌ شد<ref>فارسون‌، ص‌ 45ـ46</ref><ref>بنون‌، ص‌129ـ 138</ref> <ref>دایرة‌المعارف‌ خاورمیانة‌ معاصر، همانجا</ref>.

راهبردهای‌ اقتصادی‌ بومدین‌ در درازمدت‌ آن‌ گونه‌ که‌ او انتظار داشت‌ موفق‌ نبود. تا اواسط‌ دهه ‌ هفتاد میلادی‌، دخالت‌ وسیع‌ دولت‌ سبب‌ بی‌کفایتی‌ بخش‌ عمومی‌ شد و دیون‌ خارجی‌ کشور نیز به‌ وخامت‌ اوضاع‌ افزود<ref> دایرة‌المعارف‌ خاورمیانة‌ معاصر، همانجا</ref> <ref>بنون‌، ص‌ 309</ref> <ref> فارسون‌، ص‌ 85 ـ86</ref>.