۸۷٬۸۱۰
ویرایش
حسن بن احمد بن عبدالرحمن البنّا (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۳
، ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'دانش آموزان' به 'دانش‌آموزان'
جز (جایگزینی متن - 'مجله ها' به 'مجله‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'دانش آموزان' به 'دانش‌آموزان') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
«حسن بن احمد بن عبدالرحمن بنا» پايه گذار و رهبر جمعيت اخوان‌المسلمين در سال 1324قمری در شهرستان محموديه نزديک اسکندريه مصر چشم به جهان گشود (زرکلی، 1410ق، ص183). پدرش «احمدبن عبدالرحمان» از عالمان پرهيزگار و از شاگردان «شيخ محمد عبده» بود و در علوم حديث تأليفاتی داشت که مهم‌ترين آنها «الفتح الربانی لترتيب مسند الامام احمد» بوده است. همچنين پدرش در کنار علم و دانش، به کار صحافی و تعمير ساعت نيز اشتغال داشت و به همين دليل او را «ساعاتی» نيز می‌گفتند.<ref>بنا، مجموعة الرسائل، بی تا، ص5.</ref><br> | «حسن بن احمد بن عبدالرحمن بنا» پايه گذار و رهبر جمعيت اخوان‌المسلمين در سال 1324قمری در شهرستان محموديه نزديک اسکندريه مصر چشم به جهان گشود (زرکلی، 1410ق، ص183). پدرش «احمدبن عبدالرحمان» از عالمان پرهيزگار و از شاگردان «شيخ محمد عبده» بود و در علوم حديث تأليفاتی داشت که مهم‌ترين آنها «الفتح الربانی لترتيب مسند الامام احمد» بوده است. همچنين پدرش در کنار علم و دانش، به کار صحافی و تعمير ساعت نيز اشتغال داشت و به همين دليل او را «ساعاتی» نيز می‌گفتند.<ref>بنا، مجموعة الرسائل، بی تا، ص5.</ref><br> | ||
حسن بنا در يک خانواده علمی و مذهبی پرورش يافت و با حمايت‌های پدرش علوم مقدماتی را در دبستان دينی رشاد فراگرفت. مدرسه رشاد در سال 1915م تأسيس شد و شبيه مدارس ملی دهات آن زمان بود ولی به سبک دانشسراهای ممتاز امروزی بود که هم آموزشگاه و هم پرورشگاه است.<br> | حسن بنا در يک خانواده علمی و مذهبی پرورش يافت و با حمايت‌های پدرش علوم مقدماتی را در دبستان دينی رشاد فراگرفت. مدرسه رشاد در سال 1915م تأسيس شد و شبيه مدارس ملی دهات آن زمان بود ولی به سبک دانشسراهای ممتاز امروزی بود که هم آموزشگاه و هم پرورشگاه است.<br> | ||
دانش‌آموزان اين مدرسه علاوه بر درس‌هايی که در مدارس مشابه می‌آموختند، به فراگيری احاديث پيامبر(صلی‌الله‌عليه‌وآله) می‌پرداختند؛ هر هفته عصر پنج شنبه حديث تازه‌ای برای دانش‌آموزان تدريس می‌شد تا خوب بفهمند و سپس آن قدر آن را تکرار کنند تا از بر شوند. يادگيری هنر انشاء و قواعد نگارش و نيز آموختن و حفظ کردن قطعاتی از نثر و نظم از ديگر تکاليف دانش‌آموزان اين مدرسه بود.<br> | |||
اين مجموعه تعليمات در مدارس مشابه نظير نداشت و حسن بنا از سن هشت سالگی تا دوازده سالگی در اين مدرسه درس خواند <ref>بنا، خاطرات، 1358، ص7.</ref> گفته می‌شود وی در سال 1920م به دارالمعلمين دمنهور منتقل شد و در آن جا قبل از سن چهارده سالگی، بخش عمده‌ای از قرآن کريم را حفظ کرد و سپس وارد مرکز پيش دانشگاهی محموديه شد.<br> | اين مجموعه تعليمات در مدارس مشابه نظير نداشت و حسن بنا از سن هشت سالگی تا دوازده سالگی در اين مدرسه درس خواند <ref>بنا، خاطرات، 1358، ص7.</ref> گفته می‌شود وی در سال 1920م به دارالمعلمين دمنهور منتقل شد و در آن جا قبل از سن چهارده سالگی، بخش عمده‌ای از قرآن کريم را حفظ کرد و سپس وارد مرکز پيش دانشگاهی محموديه شد.<br> | ||
وی از همان نوجوانی اهتمام زيادی به مسئله امر به معروف و نهی از منکر داشت و هميشه مردم را به سوی خدا دعوت می‌نمود. از اين رو با همکاری دوستان و هم فکرانش وارد «جمعيت اخلاق و آداب» شد و پس از آن جزء يکی از اعضای «انجمن منع ناروا» گرديد <ref>بنا، مجموعة الرسائل، ص5.</ref> به گفته خود وی، فعاليت اين انجمن صرفاً داخلی و محدود به تذکرات و نصايح جزئی بود اما عده ای گرد هم آمدند تا طرح وسيع‌تری را پی ريزی نمايند. پايه گذاران اين انجمن کسانی چون «محمدعلی بدير» دبير وقت اداره فرهنگ، «لبيب نوار» شخصی بازرگان، «عبدالمتعال سنکل» و «عبدالرحمن ساعاتی» کارمند راه آهن و استاد مهندس «سعيد بدير» بودند. کارهای اجرايی انجمن که بيش‌تر جنبه امر به معروف و نهی از منکر داشت، ميان اعضا تقسيم شد. مهم‌ترين کار انجمن، تذکرات پندآموزی بود که توسط نامه‌هايی به افراد خاطی می‌رسيد و در اين کار معمولا از افراد خردسال که حسن بنا نيز جزء آنها بود و هنوز چهارده سالش تمام نشده بود، استفاده می‌شد.<ref>بنا، خاطرات، ص14.</ref><br> | وی از همان نوجوانی اهتمام زيادی به مسئله امر به معروف و نهی از منکر داشت و هميشه مردم را به سوی خدا دعوت می‌نمود. از اين رو با همکاری دوستان و هم فکرانش وارد «جمعيت اخلاق و آداب» شد و پس از آن جزء يکی از اعضای «انجمن منع ناروا» گرديد <ref>بنا، مجموعة الرسائل، ص5.</ref> به گفته خود وی، فعاليت اين انجمن صرفاً داخلی و محدود به تذکرات و نصايح جزئی بود اما عده ای گرد هم آمدند تا طرح وسيع‌تری را پی ريزی نمايند. پايه گذاران اين انجمن کسانی چون «محمدعلی بدير» دبير وقت اداره فرهنگ، «لبيب نوار» شخصی بازرگان، «عبدالمتعال سنکل» و «عبدالرحمن ساعاتی» کارمند راه آهن و استاد مهندس «سعيد بدير» بودند. کارهای اجرايی انجمن که بيش‌تر جنبه امر به معروف و نهی از منکر داشت، ميان اعضا تقسيم شد. مهم‌ترين کار انجمن، تذکرات پندآموزی بود که توسط نامه‌هايی به افراد خاطی می‌رسيد و در اين کار معمولا از افراد خردسال که حسن بنا نيز جزء آنها بود و هنوز چهارده سالش تمام نشده بود، استفاده می‌شد.<ref>بنا، خاطرات، ص14.</ref><br> | ||