ام کلثوم: تفاوت میان نسخه‌ها

=کنیه‌ها و القاب=

[[سید محسن امین]] در‌این‌باره می‌گوید: دختران [[علی بن ابی طالب|امیر مؤمنان علیه السلام]] که اسم یا کنیه آنان ام‌کلثوم باشد سه یا چهار تن هستند:

=ازدواج با عمر بن خطاب=

در مقابل، عده‌ای از علمای شیعه مانند شیخ مفید این ازدواج را انکار کرده‌اند و [[آقا بزرگ تهرانی]]، از چندین کتاب نام می‌برد که در ردّ این ازدواج نوشته شده‌اند<ref>مدخل ازدواج ام کلثوم با عمر بن خطاب، بخش مخالفان ازدواج.</ref>.

برخی مقاتل از حضور ام‌کلثوم در کربلا سخن گفته‌اند؛ به گونه‌ای که از او در بسیاری از موارد در کنار [[حضرت زینب کبری (س)|حضرت زینب سلام الله علیها]] نام برده شده است و مصیبت‌هایی برای او نقل کرده‌اند. مجلسی نقل می‌کند: پس از شهادت امامعلیه السلام و هنگام آتش زدن خیمه‌ها، گوشواره را از گوش ام‌کلثوم خواهر [[امام حسین|حسین علیه السلام]] کشیدند<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۶۰.</ref>. ام‌کلثوم راوی [[واقعه عاشورا]] بوده و در [[کوفه]] و مجلس [[ابن زیاد]] خطبه خوانده است. [[ابن طیفور]] در کتاب خویش، خطبه‌ای را از ام‌کلثوم می‌آورد که در کوفه و جریان اسارت [[اهل بیت]] پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم روی داده است<ref>ابن طیفور، بلاغات النساء، ۱۳۷۲ش، ص۲۳.</ref>.  

علامه مجلسی نیز سخنان و اشعار ام‌کلثوم در مجلس ابن زیاد را ذکر کرده است<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۱۲–۱۱۵.</ref>.

=خطبه ام‌کلثوم در کوفه=

ام کلثوم از جمله کسانی دانسته شده که بعد از [[شهادت]] [[امام حسین علیه السلام]]، در کوفه، خطبه خوانده است<ref> ابن طاووس، لهوف، ص۱۷۴.</ref>.

=راوی احادیث=

[[علامه مجلسی]] در روایتی طولانی می‌نویسد: «‌ام کلثوم گفت: شب نوزدهم [[ماه رمضان]] که رسید برای [[افطار]] پدرم دو قرص نان جو و شیر و نمک آماده کردم. پس از فراغت از نماز بر سر افطار حاضر شد. به غذایش نگاه کرد و با صدای بلند گریست و فرمود:… دخترم اگر یکی از این دو طعام را برنداری به خدا [[قسم]] چیزی نمی‌خورم… و قرص نانی با نمک خورد<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۲، ص۲۷۶–۲۷۸.</ref>.

همچنین ام‌کلثوم در پی شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام مجلسی، در حالی که می‌گریست به [[ابن ملجم]] خطاب کرد: وای بر تو! [[خداوند]] تو را در دنیا و آخرت ذلیل ساخت و جایگاهت آتش ابدی [[جهنم]] خواهد بود<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۲، ص۲۸۹.</ref>.

=واقعه عاشورا و حوادث پس از آن=

روایتی که به هنگام ورود کاروان اسرا به [[شام]]، ام‌کلثوم از [[شمر]] خواست که سرهای شهدا را از میان اسیران به سمتی ببرد که همه نگاه‌ها به آن طرف برود و نظاره به سوی آنان کمتر شود<ref>مرتضی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۸۱۳.</ref>.

[[ابن بطوطه]] در سفرنامه‌اش می‌نویسد: در نزدیکی شهر شام و یک فرسخ مانده به آن، مزار ام‌کلثوم دختر [[علی بن ابی طالب علیه السلام]] از [[فاطمه]] است<ref> ابن بطوطه، الرحله، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۲۳.</ref>.

[[یاقوت حموی]] هم می‌نویسد: قبر ام‌کلثوم در راویه دمشق است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۳۹۹ق، ج۳، ص۲۰.</ref>.

برخی نیز گفته‌اند که این قبر، مدفن زینب کبری ، دختر علیعلیه السلام و فاطمه سلام الله علیها است که کنیه‌اش ام‌کلثوم است<ref> البیطار، حلیة البشر، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۲۸۳.</ref>.