کریستین بونو: تفاوت میان نسخه‌ها

</div>

   

'''[[کریستین بونو]]''' یکی از چهره های برجستهٔ علوم اسلامی بود که در سال ۱۹۷۹ میلادی، با مطالعه آثار [[رنه گنون]] [1] فیلسوف مسلمان فرانسوی، به [[دین اسلام]] درآمد.

وی که نام خود را به ''یحیی علوی''  تغییر داده بود، در سال ۱۹۵۷ میلادی، در شهر <big>فرایبورگ</big> [[آلمان]] در خانواده‌ای ''مسیحی'' و ''کاتولیک''، متولد شد، به خاطر شغل پدر تا سن ۱۰ سالگی در آلمان و الجزایر می‌زیست و پس از آن راهی <big>استراسبورگ</big> [[فرانسه]] شد. میل به [[عرفان]] و آشنایی با ادیان شرقی در وجود او بود و از این رو به مطالعه آثار موجود در این زمینه و سفرهای متعدد به [[اسپانیا]]، [[مراکش]]، [[ایتالیا]]، [[بلژیک]]، [[هلند]] و آلمان پرداخت.

پس از آن او با آثار '''رنه گنون فیلسوف مسلمان فرانسوی''' آشنا شد و تحت تأثیر آثار او در سال ۱۹۷۹ میلادی، به دین اسلام درآمد. سپس در رشته زبان و [[ادبیات عرب]] و [[اسلام‌شناسی]] به تحصیل پرداخت و در دانشگاه با آثار [[هانری کربن]] آشنا شد.

علوی در سال ۱۹۸۷ میلادی، مدرک <big>پروفسور اگرژه</big> را اخذ کرد.

'''«یحیی علوی»''' در سال ۱۹۹۵ میلادی، از رسالهٔ دکتری خود تحت عنوان: '''الهیات در آثار فلسفی و عرفانی [[امام خمینی]]''' در دانشگاه سوربون دفاع کرد که در سال ۱۹۹۹ میلادی، به عنوان پژوهش سال برگزیده شد. وی برای تدوین رسالهٔ خود از سال ۱۹۹۱ میلادی، به [[ایران]] آمد و مدت هفت سال از جلسات <big>سید جلال الدین آشتیانی</big> در [[مشهد]]، در زمینهٔ ''فلسفه و عرفان اسلامی'' استفاده برد. پس از آن هم حدود ۱۵ سال در مشهد اقامت گزید.

علوی به تألیف، ترجمه و تفسیر [[قرآن کریم]] به [[زبان فرانسوی]][2] هم مبادرت ورزیده است.[3] از ویژگی‌های این ترجمه، روان بودن به همراهی تفسیری مختصر به ضمیمه واژه‌نامهٔ الفاظ قرآن است. <big>یحیی بونو</big> در مصاحبه‌ای درباره سیر زندگی دینی و فکری خود می‌گوید: قبل از این که مسلمان بشوم، حتی مسیحی مذهب درستی نبودم. مثل همین اروپایی‌های عادی و معمولی که بیشتر [[لامذهب]] هستند و در حقیقت، یعنی عنوان مسیحیت داریم ولی حقیقتش را نداریم. حتی انتصاب درستی به این آیین خیالی مسیحیت نداریم، ولی من تقریبا از مدرسه و از دوران دبیرستان در طلب چیزی بودم. ناراضی بودم از این راهی که جلوی من باز بود. یعنی راهی که درس می‌خوانیم برای یک کار. برای کار چرا؟ کار برای زندگی مادی؟ به این برنامه خیالی غرب قناعت نکردم و راضی نبودم.

وی می‌گوید: بیشتر در آغاز حرکت آنچه در غرب رواج داشت از ادیان شرقی مخصوصا [[«بودیسم»]] و [[«هندوئیسم»]] بود و این آیین‌ها را پی‌گیری می‌کردند. بررسی می کردند و دنبال می کردند. من نیز به همین‌گونه، رفتار می‌کردم. تماس من با فلسفهٔ شرق، اول توسط آیین بودیسم بوده. آن زمان دانشجو نبودم. من درس را اصلا ترک کرده بودم که منقطع بشوم، برای این بحث، در یک فلسفه ماورای طبیعت، یک چیزی که مهمتر از این دنیا و پایدارتر از این دنیا باشد. در جریان این بررسی‌ها در بودیسم کتاب‌های شخصی را پیدا کردم به اسم «رنه گنون»، یک فیلسوف فرانسوی است که مسلمان شده، شاید از نخستین فرانسوی‌ها که در زمان معاصر مسلمان شدند. ایشان در سال ۱۹۵۱ میلادی، فوت کرده است. ایشان قبل از جنگ جهانی اول در اوج استعمار، اسلام آورد. این یک خصوصیت مهم بود. او کتاب‌های زیادی دربارهٔ اسلام و فلسفه و عرفان نوشته است. من تمام کتاب‌های ایشان را خواندم و با این مطالعات مسلمان شدم. یعنی توسط بحث فلسفی و عرفانی و شاید هم بیشتر عرفانی.آن وقت تصمیم گرفتم که زبان عربی را یاد بگیرم.

«یحیی علوی» ابراز می‌کند: وقتی مسلمان شدم رفتم برای ادامهٔ تحصیل. از مسئلهٔ [[شیعه]] و [[سنی]] و فرق و اختلاف بین این دو هم من اصلا خبر نداشتم. رفتم مسجد برای مسلمان شدن و مسلمان شدم ولی خبر نداشتم که «سنی» چیست و «شیعه» چیست. در این یک سال اول که مسلمان شدم با کتاب‌های [[شهید مطهری]] که شاگرد [[آیت‌الله سید محمد حسین طباطبایی]] بودند، آشنا شدم.

با تشیع آشنا شدم و دانستم اول که مسلمان شدم، سنی بودم. به خاطر این به فلسفه و عرفان بیشتر گرایش پیدا کردم و به گروه‌های متصوفه که در جهان سنی مذهب هستند، مخصوصا در [[شمال آفریقا]]. در این بین با یکی از استادان بزرگ ـ که استاد من هم از کشور مالی بودـ آشنا شدم. ایشان با این که در گروه تیجانی بود اما در حقیقت شیعه بود و الان در گذشته است. ظاهرا آنها یک سلسله استادان بودند که تشیع را مخفیانه در بین شاگردان خصوصیشان ابلاغ می‌کردند. او به من هم توصیه کرد که توسط دامادش، تشیع را انتخاب کنم. من هم از طریق متون عرفانی اصیل شیعه، از متون عرفانی و فلسفی با شیعه آشنا شدم.<br>

یک سال بعد از اسلام آوردن، من تشیع را انتخاب و تمرکز و تفحص در رشتهٔ فلسفی و عرفان شیعه کردم. اینطور بود که بعد از گرفتن لیسانس و فوق لیسانس، در رشتهٔ [[تصوف]] در فرانسه و دانشگاه سوربن تز فوق لیسانس خود را دربارهٔ تفسیر صوفی «احمد تیجانی» مؤسس گروه تیجانی در مراکش نوشتم. بعد هم برای دکترا انتخاب کردم که دربارهٔ عرفان اصیل شیعه و در مورد نظریات امام خمینی کار کنم.»

   

وی در نشستی [4] در [[قم]] [[جريان‌های صهيونيستی]] و هم‌پيمانان آنان از اين جريان‌ها سواستفاده می‌كنند، اظهار كرد: آنان سوار موج می‌شوند و اين مسائل را به سمتی كه خودشان می‌خواهند هدايت می‌كنند و از آن به سود خود بهره می‌برند.  

اين محقق فرانسوی به تشريح حوادث اخير در فرانسه و علت و ريشه يابی اهانت يک مجله فرانسوی به پيامبر گرامی اسلام پرداخت و گفت: نشريه [[شارلی ابدو]] از زمان <big>ژنرال شارل دوگل</big> (هجدهمين رييس جمهوری فرانسه) از طرف جناح چپ آنارشيسم منتشر می‌شود كه ضد خدا و ضد كليسای كاتوليک است.  

ایشان می‌گوید:اين نشريه فروش و رونق گذشته را نداشت و به سمت ورشكستگی می‌رفت؛ لذااين موج سواری آنان بود كه با اين روش يک ويژه‌نامه منتشر كردند كه هفت ميليون نسخه از آن به فروش رفت و هنوز نيز تجديد می‌شود و از ورشكستگی نجات يافتند.  

اين محقق فرانسوی، با بيان اينكه هدف اول آنها مسيحيت است، گفت: كليسا با اين اهانت‌ها يا برخورد نمی‌كند و يا شدت عمل انجام نمی‌دهد؛ اما فتوای ''امام خمينی(ره)'' در رابطه با <big>سلمان رشدی</big> موجب شد تا حد بسياری از اهانت‌های بعدی غرب به مسلمان‌ها كاسته شود.  

او می‌گوید: اينگونه اهانت‌ها بيشتر در فرانسه ديده می‌شود، در ساير كشورها آزادی دارند اما چون به همه اديان احترام می‌گذارند، محدوديت‌هايی در اين زمينه دارند از اينرو كمتر شاهد چنين اهانت‌هايی هستيم به عنوان مثال می‌بينيم كه رئيس جمهورهای بسياری از كشورها هنگام ''مراسم تحليف'' به يك كتاب آسمانی سوگند ياد می‌كنند در حاليكه اين امر در فرانسه ممنوع است.  

ایشان می‌گوید: در جهان چهار كشور '''فرانسه، تركيه، كاستاريكا و تونس''' دارای قانون اساسی لاييک هستند، البته در تونس پس از حوادث اخير در اين كشور شايد قانون اساسی آنها تغيير كرده باشد، ولی در ساير كشورها يک دين رسمی دارند و حتی در كشوری مانند آلمان برای كمك به كليسا ماليات داده می‌شود اما اين امر در فرانسه محال است.  

اين پژوهشگر فرانسوی خاطرنشان كرد: يک اسلام تخيلی در افكار مردم فرانسه ايجاد كرده‌اند و [[اسلام ستيزی]] به واسطهٔ تبليغات رسانه‌های فرانسوی ايجاد شده است و مسالهٔ [[اسلام هراسی]] [5] يك طرح برنامه ريزی شده است.  

''کریستین بونو'' در رابطه با مقابله با جريان اسلام هراسی در غرب و چگونگی مواجهه با آن اظهار كرد: در گام نخست نبايد در دام آنان بيفتيم و در مرحله بعدی بايد با استفاده از فناوری‌های جديد و روز دنيا مانند [[اينترنت]] اسلام واقعی را به مردم جهان بشناسانيم.  

ایشان گفت: 20 سال قبل [[روژه گارودی]] [6] انديشمند فرانسوی را محكوم كردند و با سكوت رسانه‌ای و سانسور دربارهٔ او ديگر نگذاشتند كه سخنان او شنيده شود، اما امروز با استفاده از اينترنت می‌توان سخنان را سريع منتشر كرد و به گوش همه رساند از اينرو تسلط بر اين فناوری و شناخت آن برای همهٔ مسلمانان لازم و ضروری است.  

اين اسلام شناس فرانسوی تصريح كرد: مسلمانان بايد از امتياز و منافع اينترنت استفاده كنند و اسلام واقعی و صحيح را به زبان‌های گوناگون به همهٔ مردم دنيا بشناسانند.  

علوی با بيان اينكه آزادی بيان به صورت مطلق در هيج كجا از جمله كشور فرانسه وجود ندارد، خاطرنشان كرد: آنها [[هولوكاست]] را مقدس كرده‌اند و كسی اجازه ندارد تا دربارهٔ آن سخنی بگويد.<br>

   

[[کریستین بونو #%20 ftnref1|[1]]] ر.ک: مقالهٔ؛ [[رنه گنون فیلسوف فرانسوی]] .<br>