آستان قدس رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از شهادت حضرت علی بن موسی الرّضا (ع) پیکرش را در سمت بالاسرِ قبرِ هارون دفن کردند. پیش از دفن علی بن موسی الرّضا در سناباد بر مزار [[هارون]]<ref>ر. ک:مقاله‌هارون</ref>، بقعه‌ای به دستور [[مأمون]] ساخته شده بود و آن منطقه به <big>قُبّهٔ هارونی</big> مشهور بود. <ref> سجادی، رضایی و پات، «آستان قدس رضوی»، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.</ref> پس از دفن حضرت علی بن موسی (ع) آبادانی آنجا شتاب گرفت و سامانیان اقدام به ساخت بناهایی در آنجا کردند. <ref>حسینی کازرونی، پژوهشی در اعلام تاریخی و جغرافیایی تاریخ بیهقی</ref>

تا آنجا که در دورهٔ غَزنَویان ساختمان و قُبّهٔ جدیدی بر آن مقبره ساخته شد <ref>پطروشفسکی، اسلام در ایران، ۲۱۷.</ref> و این ساخت و سازها تا دوره [[صفویه]]<ref>ر. ک:مقاله صفویه</ref> ادامه داشت و در حکومت صفویان به اوج خود رسید. توسعهٔ آرامگاه در عصر افشاریان با طلاکاری ایوان صحن ادامه داشت تا آنکه در دورهٔ قاجاریان ضریح جدیدی برای بقعه ساخته شد. در دوران سلطنت پهلوی بیشتر تلاش‌ها معطوف به بازسازی، ترمیم و تغییر کاربری‌های بخش‌های مختلف حرم شد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ [[ایران]]، طرح‌های مختلفی در توسعهٔ حرم اجرا شد و بیشترین حجم توسعه مربوط به این دوران بوده‌است. <ref>عالم‌زاده، حرم رضوی به روایت تاریخ، ۳۴–۳۵.</ref>