آلبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان حکومت کمونیستی، اقدام به ویرانی 1700 [[مسجد]]<ref>ر.ک:مقاله مسجد</ref>، 200 حسینیه و مدرسه دینی شد. در تمام کشور جز یک مسجد که مسجد مرکزی شهر بود، مسجد دیگری باقی نماند که البته آن را نیز به موزه تبدیل کردند.

یکی از نمادهای بارز در عرصه حیات سیاسی ـ اجتماعی و مذهبی در جمهوری آلبانی موضوع <big>" همزیستی مسالمت‌آمیز ادیان "</big> در این کشور است. بسیاری از تازه واردین به آلبانی تا قبل از ورود به این سرزمین با این تصور که وارد کشوری با یک فرهنگ قوی و غنی اسلامی، همراه با مظاهر عینی آن می‌شوند به آلبانی گام می‌نهد اما به هنگام خروج از این کشور با تصور دیگری از آن خارج می‌شوند.پیروان ادیان مختلف در شرایطی بسیار آرام و مسالمت‌آمیز به انجام امور دینی خویش مشغولند و همین فضای بسیار عالی و تفاهم آمیز، آلبانی را به کشور چند مذهبی مبدل ساخته است. در میان اعضای هیئت حاکمه آلبانی از بکتاشیان گرفته تا مسیحیان کاتولیک و ارتدکس به چشم می‌خورند.

هنوز در آمارهای جهانی 70% از جمعیت آلبانی را [[مسلمان]] و 30% را پیروان مسیحی معرفی می‌کنند. در حالیکه این رغم مربوط به سال 1957، زمانی که آلبانی در یوغ کمونیستها بود و آثار اشغال 500 ساله این سرزمین توسط ترکهای عثمانی در جامعه چشم گیر بود.در آلبانی کمتر از 100 انجمن خیریه اسلامی و بیش از دهها انجمن خیریه مسیحی ( کاتولیک و ارتدوکس ) فعالیت می‌کنند و از سوی دیگر مبلغین مسیحی اعزامی از [[آمریکا]] که شدیداً بر تبلیغات تبشیری و تنصیری خویش افزوده‌اند تا جامعه تازه از بندرستی کمونیستی آلبانی را بسوی دین مسیحیت راهنمایی می‌نمایند.

سیاست " آتنیسم " یا همان جامعه غیر مذهبی سیاست اصلی انورخوجه در اداره کشور بود سیاستی که بیش از 30 سال بر تمامی شئونات اجتماعی ـ سیاسی و فرهنگی آلبانی حاکم و آثار تبعات آن نیز تا به حال باقی مانده است.در جمهوری آلبانی هرگز نمی‌توان با اطمینان از تفوق با تسلط یک قشر یا فرقه یا گروه مذهبی بر گروه یا قشر خاص دیگری بر عرصه‌های مختلف سیاسی و فرهنگی سخن گفت و پیروان ادیان مختلف به یک نسبت در امور فرهنگی و اجرایی کشور ایفای نقش می‌کنند ؛ البته تفکر حاکم بر جامعه بیشتر به سوی بکتاشیم استوار است.

جوانان آلبانیایی این روزها آثار نویسندگان مشهور غرب همچون بالزاک، هوگو، فروید، تولستوی و دیگر نمایندگان فرهنگ غرب و اروپا را با اشتیاق فراوان مطالعه می‌کنند و اصول تفکرات غربی را در گرایشات فکری آنان بوضوح می‌توان مشاهده نمود." در آخرین آمارگیری مذهبی در آلبانی ؛ آمار نقوس کاتولیک‌ها از 10 درصد به 13 درصد افزایش یافته که این خود اسباب خشنودی و دلگرمی جامعه مسیحی در آلبانی را فراهم آورده است. " ناگفته پیداست که تبلیغات وسیع و دامنه دار عرب در غالب فعالیت‌های تنصیری ـ تبشیری کلیسایی در جامعه بی تفاوت و بی تعصب مذهبی آلبانی، اثر عمیقی بر جامعه مذهبی آلبانی گذاشته است. <ref>آلبانی، چشم اندازی دیگر - سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی

«تیرانا»،«اشکودرا»،«الباسان»،«بالش»،«برات»،«بورل» و«پچین»</big> از شهرهای مختلف آلبانی و تیرانا از بزرگ‌ترین شهرهای مسلمان‌نشین آلبانی و پایتخت این کشور محسوب‌می‌شود.

در میان مسلمانان آلبانی طریقت‌هایی وجود دارند که دارای تمایلات واقعی به اهل بیت می‌باشند که در ایران اصطلاحاً از ایشان به علویون نیز نام برده می‌شود. بکتاشیه، [[قادریه]]، [[رفاعیه]] و خلوتیه از این گروه‌ها هستند و در میان ایشان، بکتاشیان که بزرگترین فرقه محسوب می‌شوند، احترام ویژه‌ای برای ائمه و خصوصاً امام حسین (ع ) قائل هستند. ایشان هرساله دهه محرم را گرامی می‌دارند و در روز عاشورا رهبر دینی ایشان در تکیه خود میزبان پیروانی است که برای عرض تسلیت می‌آیند. در مرکز جهانی بکتاشیه در« تیرانا »این دیدارها بیشتر رسمی است و شخصیتهای دولتی، سیاسی، فرهنگی و نمایندگان دیپلماتیک خارجی در تکیه اصلی بکتاشیه در تیرانا حاضر می‌گردند و با رهبر جهانی بکتاشیه دیدار می‌کنند و مردم عادی نیز که بیرون تکیه منتظرند هر از چندگاهی به صف وارد اتاق ایشان می‌شوند و نسبت به او ابراز ارادت و احترام می‌کنند.

دولت آلبانی، ۲۵ میلیون دلار از [[آمریکا]] دریافت کرد و [[عربستان]]<ref>ر.ک:مقاله عربستان</ref> نیز روابط خود را با کشور کوچک آلبانی، گسترش داد.

اعضای این سازمان، پیش از این، در اردوگاه اشرف در [[عراق]]<ref>ر.ک:مقاله عراق</ref>، مستقر بودند. پس از سرنگونی صدام در سال ۲۰۰۳، شورای حکومتی عراق، قطعنامه‌ای را به تصویب رساند که خواهان اخراج اعضای سازمان مجاهدین خلق (به‌عنوان متحد صدام در دوران حاکمیتش) از عراق شد. به دنبال آن، دولت موقت عراق و سپس دولت عراق، این خواسته را تأیید کردند.