جبائیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جبائیه‏''' از فرق «[[معتزله]]» و پیرو ابوعلی محمد بن عبدالوهاب بن سلام بن خالد بن عمران بن ابان جبائی بودند که منسوب به شهر جبا به ضم جیم از شهرهای خوزستان و بین بصره و اهواز واقع شده است.  

جبایی از متکلمان مشهور «[[معتزله]]» بصره بود و در زمان خویش شیخ این مذهب به شمار می‌رفت. او مردی زاهد و فقیه بود و بعد از «[[ابوالهذیل علّاف|ابوالهذیل علّاف]]» از بزرگ‌ترین علمای کلام «معتزله» به شمار می‌رفت. ابن‌المرتضی وی را در طبقه هشتم «معتزله» ذکر کرده می‌گوید جبایی کسی است که [[علم کلام]] را بر طالبان آن آسان کرد. شیخ او «[[ابواسحاق شحّام]]» بود. ابوعلی در سال 303 درگذشت. وی به پسرش ابوهاشم وصیت کرد که او را در عسکر مکرّم به خاک سپارد ولی «ابوهاشم» جسد وی را در ناحیه بستان در مقبره خانوادگی‌اش که مادر «ابوعلی» و مادر «ابوهاشم» در آنجا مدفون بودند به خاک سپرد. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 136</ref>

=اعتقادات کلامی ابوعلی=

== ذات الهی ==  

وی به عنوان نخستین متکلم، ذات الهی را قدیم<ref>قاضی عبدالجبار، شرح اصول خمسه، تحقیق عبدالکریم عثمان، قاهره، مکتبة وهبة، ۱۴۰۸ ق. / ۱۹۸۸ م، الطبعة الثانیة، ص۱۲۹.</ref> و معرفتش را واجب و ترک آن را قبیح می‌دانست.<ref>قاضی عبدالجبار، شرح اصول خمسه، تحقیق عبدالکریم عثمان، قاهره، مکتبة وهبة، ۱۴۰۸ ق. / ۱۹۸۸ م، الطبعة الثانیة، ص۴۳.</ref> در حالی که متکلمان معتزلی قبل از او معتقد بودند که وصف «قدیم» برای خداوند قبل از حدوث، احداث محقق نمی‌شود<ref>جوینی عبدالملک بن عبدالله، الشامل فی اصول الدین، تحقیق ر. م فرانک، موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل، دانشگاه تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۶۰، ص۲۵۱.</ref>. ابوعلی درباره قدیم بودن خداوند می‌گفت که او از ازل موجود بوده و آغازی برای او نیست. بر همه موجودات تقدم دارد و غایت و پایانی ندارد.