حواریین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حواریین‏''' در اصطلاح دینی و علمای [[رجال]] جماعتی از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم السلام هستند. در بعضی از آثار دینی با همین عبارت از ایشان مدح شده است.

تعریف زیر مربوط به یاران خاص [[حضرت عیسی]] ‌علیه‌السلام است و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد. «حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفید سبوس گرفته است. نانی که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همین معنا یار برگزیده و خالص در محبت خویش را نیز «حواری» گویند. از [[امام رضا ‌علیه‌السلام]] در وجه تسمیه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانیده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>

کشی در «رجال» خود با پنج واسطه از [[امام کاظم|حضرت موسی بن جعفر]] (ع) روایت کرده که در روز قیامت منادی ندا می‌‏کند که کجایند حواریین [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|محمد بن عبدالله (ص)]] که به عهد آن حضرت در‌گذشتند و اصلا نقض پیمان نکردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر‌می‏‌خیزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[حضرت علی (ع)]] می‌‏رسد. پس [[محمد بن ابی بکر]] و [[میثم تمار|میثم تمار]] و [[اویس قرنی|اویس قرنی]] و [[عمرو بن حمق خزاعی]] بر می‌خیزند. سپس همان ندا درباره حضرت [[امام حسن|امام حسن مجتبی]] (ع) می‌‏رسد پس [[سفیان بن ابی لیلی|سفیان بن ابی لیلی]] و [[حذیفه بن اسید غفاری|حذیفه بن اسید غفاری]] برمی‌خیزند. دیگر بار همان ندا درباره [[امام حسین|حسین بن علی (ع)]] می‏‌رسد در این ندا، حواریین آن حضرت یعنی تمام [[شهدای کربلا]] بر‌می‌خیزند. در ندای حواریین، [[امام سجاد|حضرت علی بن حسین (ع)]]، [[جبیر بن مطعم|جبیر بن مطعم]] و [[یحیی بن ام الطویل|یحیی بن ام الطویل]] و [[ابو خالد کابلی]] و [[سعید بن مسیب|سعید بن مسیب]] بر‌می‌خیزند. حواریین [[امام محمد باقر|حضرت باقر (ع)]]، [[عبدالله بن‏ شریک عامری|عبدالله بن‏ شریک عامری]] و [[زرارة بن اعین|زرارة بن اعین]] و [[برید بن معاویه|برید بن معاویه]] و [[محمد بن مسلم]] و [[لیث بن بختری|لیث بن بختری]] هستند که با ندای منادی برمی‌خیزند. در ندای حواریین [[امام جعفر صادق|حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، عبدالله بن شریک عامری و عبدالله بن ابی یعفور و عامر بن عبدالله بن خداعه و حجر بن زائده و حمران بن اعین برمی‌خیزند. سپس حواریین سایر ائمه فرا خوانده می‌شوند. این اشخاص در روز قیامت و صحرای محشر اول سابقین و اول مقربین هستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>

<references />

[[رده:مفاهیم اسلامی]]