فضل بن حسن طبرسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوعلی الفضل بن الحسن الطبرسی''' (زادۀ ۴۶۸ یا ۴۶۹ قمری - متوفی ۵۴۸ قمری) [[مفسر]]، [[محدث]]، [[فقیه]] و از عالمان شیعی در قرن ششم هجری است. او صاحب مشهورترین تفسیر شیعه یعنی [[تفسیر مجمع البیان]] است.

ابوعلى فضل بن حسن بن فضل طبرسى معروف به [[امین الاسلام طبرسى]] در حدود سال‌‏هاى 460 تا 470 هجرى قمری در [[مشهد مقدس]] به دنیا آمد. ایشان را بسیارى از بزرگان منسوب به [[طبرستان]] دانسته‌‏اند که در این صورت طَبَرسى خوانده مى‏‌شود. اما بنابر تحقیق چنین نیست، بلکه طبرسى منسوب به [[تفرش]] است و تلفظ آن طَبرِسى است بر وزن تَفرِشى زیرا اولا: اگر از طبرستان بود نسبت او طبرى مى‌‏شد نه طبرسى ثانیا؛ [[بیهقى]] در کتاب [[تاریخ بیهق]] او را منسوب به تفرش مى‏‌داند و با توجه به هم عصر بودن آنان و اینکه هر دو چند سال در بیهق بوده‏‌اند و با یکدیگر آشنایى نزدیک داشته‏‌اند، قول بیهقى صحیحتر به نظر می‌رسد.<ref> [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=35919&scope=Ky5gh7Uu5KhPd8_PonkbTSrpn6EbS__B&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%A7%D9%85%D9%8A%D9%86%20%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85&field=&collectionPID=0&lang=&count=100&execute=true زندگی‌نامه شیخ طبرسی] </ref>

خاندان طبرسى از خاندان‌‏هاى معروف بین شیعیان است، مثلا پدر او [[حسن بن فضل طبرسی]]، خود از علماى عصر خویش بوده است، فرزند او [[رضى الدین طبرسی]]، حسن بن فضل طبرسى نیز چون خورشیدى در آسمان علم و زهد و تقوا مى‌‏درخشد. او از شاگردان پدر بوده و مؤلف کتب فراوانى از جمله [[مکارم الأخلاق]] مى‏‌باشد. نوه امین الاسلام طبرسى نیز دنبالۀ راه پدر و جد خویش را گرفته و کتابى ارزشمند چون [[مشکاة الأنوار]] از او به یادگار مانده است.  

طبرسی در آغاز جوانی در مشهد مقدس سرگرم تحصیلات بوده و سال‌های متمادی در رشته‌های مختلف علمی و فنون تفسیری مانند فقه، حدیث و رجال، ادبیات و لغت از محضر اساتید بزرگی مانند [[ابوعلى طوسى]]، فرزند شیخ الطائفه، شیخ طوسى‏- حسن بن حسین، جد شیخ منتجب الدین صاحب کتاب فهرست‏- موفق الدین بکر آبادى‏ - ابوالحسن، عبید‌الله بیهقى‏ و [[شیخ جعفر دوریستى]] که از شاگردان [[شیخ مفید]] است، علومی آموخته. مراتب علمیش بیشتر از مکتب [[ابوعلی طوسی]](مفید ثانی) شیخ منتخب‌الدین رازی جدّ صاحب فهرست و [[ابوالوفای رازی]] می‌باشد. [[علامه امینی]] در [[شهداء‌الفضیله]] راجع به مقام علمی ایشان می‌نویسد: (امین الاسلام معروف به شیخ طبرسی پرچمدار علم و آیت هدایت بود. وی از برجسته‌ترین زعمای دین و پیشوایان مذهب شیعه به شمار می‌آید. تفسیر وی، مجمع‌البیان به تنهائی کافیست که دریای فضل و تبحر علمی او را بنمایاند. تفسیری که از آن نور حقیقت می‌بارد و پرتوی دانش و بینش وحی الهی از آن می‌تابد کتابی که هیچ کس از آن بی نیاز نتواند بود).  

بزرگانى چون [[بیهقى]] وقتى سخن از تألیفات طبرسى به میان آورده‏‌اند تألیفات او را «کثیر» دانسته‏‌اند، که طبرسى داراى تألیفات زیادى است. اما آنچه به دست ما رسیده به 20 عنوان نمى‏‌رسد و قطعا تألیفات او بیشتر از این مقدار بوده.  

از جمله کتب طبرسى عبارتند از:<br>

15 - [[الفائق]].

سرانجام مفسر بزرگ قرآن و عالم ربانى، امین الاسلام طبرسى پس از حدود 90 سال زندگى سراسر تلاش و مجاهدت در سال 548 هجرى قمری در بیهق از دنیا رفت. بنابر نقل بزرگانى چون علامه سید محسن امین، طبرسى به مرگ طبیعى از دنیا نرفت، بلکه به دست دشمنان به شهادت رسید، از مطالعۀ تاریخ ایران و همچنین کامل ابن اثیر چنین استفاده می‌شود که در سال 547 قمری، طائفه غزان که از عمّال ستمگر سلطان سنجر سلجوقی به تنگ آمدند به نواحی خراسان(مرو، طوس) و بعضی بلاد دیگر هجوم سختی نمودند و در این حمله عدّه زیادی از رجال و علما و مردم ایران مظلومانه شهید شدند(زنان نیز به اسارت رفتند) که از جمله یکی از شخصیت‌های بزرگ علمی که در این حمله شهید شد امین الدین طبرسی بود.<ref> خوانساری، سیدمحمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۳۵۷. </ref> بدن مطهر ایشان را از بیهق به مشهد مقدس انتقال داده و در جوار مرقد امام هشتم شیعیان علیه‏‌السلام به خاک سپردند.

{{پانویس|1}}

   

[[رده:مفسران شیعه]]