۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' در باره ' به ' درباره '
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - ' در باره ' به ' درباره ') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
احمد بن عبدالله بن احمد بن ابیعبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. فرزند او «علی بن احمد» از اساتید «شیخ صدوق» بوده و جد پدری او «محمد بن خالد برقی» از شخصیتهای نامدار شیعه و صاحب كتاب «محاسن» و «طبقات» است. وی با [[علی بن محمد بن ابیالقاسم ماجی لویه]] معاصر است و با یكدیگر رابطه خویشاوندی دارند زیرا «برقی» جد مادری اوست. | احمد بن عبدالله بن احمد بن ابیعبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. فرزند او «علی بن احمد» از اساتید «شیخ صدوق» بوده و جد پدری او «محمد بن خالد برقی» از شخصیتهای نامدار شیعه و صاحب كتاب «محاسن» و «طبقات» است. وی با [[علی بن محمد بن ابیالقاسم ماجی لویه]] معاصر است و با یكدیگر رابطه خویشاوندی دارند زیرا «برقی» جد مادری اوست. درباره ولادت و وفات او اطلاع درستی نداریم. وی از جدش كه در 274هجری در [[قم]] وفات یافت، روایت دارد بنابراین ولادت او سالها پیش از وفات جدش بوده است. همچنین درباره وفات او میتوان حدس زد كه چون «شیخ صدوق»(متولد304ق) از فرزندش نقل حدیث میكند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان كودكی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است. | ||
در منابع معتبر گزارشی از شرح حال او نیامده است اما قرائن حاكی از آن است كه وی در قم از یك خانواده علمی، فرهنگی و مذهبی تولد یافت و در همین شهر پرورش یافته است. وی با حضور در مجالس درس اساتید و بزرگان قم، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و به آن اندازه رسید كه وقتی «حسن بن حمزه طبری»(م358ق) در 300هجری وارد قم شد و ظاهراً تا 328هجری در آنجا اقامت داشته، توانسته از محضر درس او استفاده كند. در منابع حدیثی روایات او تنها از طریق جدش برای ما نقل شده است، بنابراین اساتید دیگر او قابل شناسایی نیستند. از شاگردان او افزون بر «ابن حمزه طبری» میتوان پسرش «علی بن احمد» و «شیخ كلینی»(م329ق) را نام برد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. | در منابع معتبر گزارشی از شرح حال او نیامده است اما قرائن حاكی از آن است كه وی در قم از یك خانواده علمی، فرهنگی و مذهبی تولد یافت و در همین شهر پرورش یافته است. وی با حضور در مجالس درس اساتید و بزرگان قم، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و به آن اندازه رسید كه وقتی «حسن بن حمزه طبری»(م358ق) در 300هجری وارد قم شد و ظاهراً تا 328هجری در آنجا اقامت داشته، توانسته از محضر درس او استفاده كند. در منابع حدیثی روایات او تنها از طریق جدش برای ما نقل شده است، بنابراین اساتید دیگر او قابل شناسایی نیستند. از شاگردان او افزون بر «ابن حمزه طبری» میتوان پسرش «علی بن احمد» و «شیخ كلینی»(م329ق) را نام برد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. | ||