۸۷٬۷۸۵
ویرایش
جز (تمیزکاری) |
جز (جایگزینی متن - ' آن گاه ' به ' آنگاه ') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
حضرت ابراهیم علیه السلام به خداوند میفرماید: «رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتی بِوادٍ غَیْرِ ذی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیُقیمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ؛ پروردگارا، من - یکى - از فرزندانم را در درّهاى بىکشت و زرع، نزد خانه محترم تو، سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرایش ده و آنان را از محصولات ده، مورد نیازشان روزى باشد که سپاسگزارى کنند».<ref>سوره ابراهیم، آیه 37.</ref> | حضرت ابراهیم علیه السلام به خداوند میفرماید: «رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتی بِوادٍ غَیْرِ ذی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیُقیمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ؛ پروردگارا، من - یکى - از فرزندانم را در درّهاى بىکشت و زرع، نزد خانه محترم تو، سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرایش ده و آنان را از محصولات ده، مورد نیازشان روزى باشد که سپاسگزارى کنند».<ref>سوره ابراهیم، آیه 37.</ref> | ||
خداوند در مورد بنی اسرائیل میفرماید: «وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَ بَنی إِسْرائیلَ لاتَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ ذِی الْقُرْبى وَالْیَتامى وَالْمَساکینِ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَأَقیمُواالصَّلاةَ وَ آتُواالزَّکاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلاَّ قَلیلاً مِنْکُمْ وَ أَنْتُمْ مُعْرِضُونَ؛ و چون از بنى اسرائیل پیمان محکم گرفتیم که جز خدا را نپرستید و به پدر و خوش مادر و خویشان و یتیمان و مستمندان احسان کنید و با مردم سخن - به زبانِ - بگویید و نماز را برپا دارید و زکات را بدهید؛ | خداوند در مورد بنی اسرائیل میفرماید: «وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَ بَنی إِسْرائیلَ لاتَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ ذِی الْقُرْبى وَالْیَتامى وَالْمَساکینِ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَأَقیمُواالصَّلاةَ وَ آتُواالزَّکاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلاَّ قَلیلاً مِنْکُمْ وَ أَنْتُمْ مُعْرِضُونَ؛ و چون از بنى اسرائیل پیمان محکم گرفتیم که جز خدا را نپرستید و به پدر و خوش مادر و خویشان و یتیمان و مستمندان احسان کنید و با مردم سخن - به زبانِ - بگویید و نماز را برپا دارید و زکات را بدهید؛ آنگاه جز اندکى از شما، روى همگى برگرداندید».<ref>سوره بقره، آیه 83.</ref> | ||
خداوند در مورد حضرت موسی علیه السلام و هارون و قوم آنها میفرماید: «وَأَوْحَیْنا إِلى مُوسى وَ أَخیهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِکُما بِمِصْرَ بُیُوتاً وَاجْعَلُوا بُیُوتَکُمْ قِبْلَةً وَأَقیمُواالصَّلاةَ وَ بَشِّرِالْمُؤْمِنینَ؛ و به موسى و برادرش وحى کردیم که شما دو تن براى قوم خود در مصر خانههایى ترتیب دهید و سراهایتان را روبروى هم قرار دهید و نماز برپا دارید و مؤمنان را مژده ده».<ref>سوره یونس، آیه 87.</ref> | خداوند در مورد حضرت موسی علیه السلام و هارون و قوم آنها میفرماید: «وَأَوْحَیْنا إِلى مُوسى وَ أَخیهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِکُما بِمِصْرَ بُیُوتاً وَاجْعَلُوا بُیُوتَکُمْ قِبْلَةً وَأَقیمُواالصَّلاةَ وَ بَشِّرِالْمُؤْمِنینَ؛ و به موسى و برادرش وحى کردیم که شما دو تن براى قوم خود در مصر خانههایى ترتیب دهید و سراهایتان را روبروى هم قرار دهید و نماز برپا دارید و مؤمنان را مژده ده».<ref>سوره یونس، آیه 87.</ref> | ||
خط ۱۲۶: | خط ۱۲۶: | ||
خدا تا چهل روز نماز آن را که شراب مینوشد تا مست شود نمیپذیرد. | خدا تا چهل روز نماز آن را که شراب مینوشد تا مست شود نمیپذیرد. | ||
خداى متعال، تا چهل شبانهروز نماز و روزه غیبتکننده از مرد یا زن مسلمان را نمیپذیرد، مگر این که غیبت شونده از او درگذرد. | خداى متعال، تا چهل شبانهروز نماز و روزه غیبتکننده از مرد یا زن مسلمان را نمیپذیرد، مگر این که غیبت شونده از او درگذرد. | ||
خداوند به من وحى کرد که اى از تبار رسولان و بیمدهندگان، قومت را بترسان از این که به خانهاى از خانههاى من درآیند در حالى که چیزى از بندگانم به ستم نزد آنها باشد که پیوسته او را در طول ایستادن به نماز در پیشگاهم، لعنت میکنم تا | خداوند به من وحى کرد که اى از تبار رسولان و بیمدهندگان، قومت را بترسان از این که به خانهاى از خانههاى من درآیند در حالى که چیزى از بندگانم به ستم نزد آنها باشد که پیوسته او را در طول ایستادن به نماز در پیشگاهم، لعنت میکنم تا آنگاه که آن چه را به ستم گرفته بازگرداند. | ||
هر کس جامهاى به ده دینار بخرد و یک درهمش حرام باشد، خداوند تا هنگامی که در بر اوست، نمازش را نمیپذیرد. | هر کس جامهاى به ده دینار بخرد و یک درهمش حرام باشد، خداوند تا هنگامی که در بر اوست، نمازش را نمیپذیرد. | ||
امام علی علیه السلام: بنگر در چه نماز میخوانى و بر چه نماز میگزارى، اگر از راه و طریقه حلالش نباشد، پذیرشى نیست. | امام علی علیه السلام: بنگر در چه نماز میخوانى و بر چه نماز میگزارى، اگر از راه و طریقه حلالش نباشد، پذیرشى نیست. | ||
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله: خداوند جل جلاله نماز کسى را که زکات نپردازد، نمیپذیرد تا | پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله: خداوند جل جلاله نماز کسى را که زکات نپردازد، نمیپذیرد تا آنگاه که میان هر دو جمع کند، که خداوند جل جلاله آن دو را جمع کرده است، پس میان آن دو جدایى میندازید. | ||
امام باقر علیه السلام: همانا خداوند جل جلاله، نماز را با زکات همراه کرده است و گفته: «نماز برپا دارید و زکات بپردازید». پس هر کس نماز برپا دارد و زکات ندهد، نماز را هم برپا نکرده است. | امام باقر علیه السلام: همانا خداوند جل جلاله، نماز را با زکات همراه کرده است و گفته: «نماز برپا دارید و زکات بپردازید». پس هر کس نماز برپا دارد و زکات ندهد، نماز را هم برپا نکرده است. | ||
امام صادق علیه السلام: کسى که به پدر و مادرش کینه توزانه بنگرد، حتى اگر بر او ستمکار باشند، خداوند نمازى را از او نمیپذیرد. | امام صادق علیه السلام: کسى که به پدر و مادرش کینه توزانه بنگرد، حتى اگر بر او ستمکار باشند، خداوند نمازى را از او نمیپذیرد. | ||
هر زنى که خود را براى غیرشوهرش خوشبو کند، نمازش پذیرفته نمیشود تا | هر زنى که خود را براى غیرشوهرش خوشبو کند، نمازش پذیرفته نمیشود تا آنگاه که از آن بوى خوش غسل کند همچون غسل جنابت. | ||
در آن چه خداوند متعال به حضرت داود علیه السلام وحى کرد: بسا که بنده نماز میگزارد و آن را به صورتش میزنم و از شنیدن صدایش، خوددارى میکنم. اى داود، آیا میدانى آن چه کسى است؟ آن کسى است که با چشم ناپاک به حرم مؤمنان، فراوان مینگرد و نیز کسى که با خود گفته است اگر حاکم میشد به خاطر آن و به ستم گردن میزد.]<ref>الصلاة فی الكتاب والسنة همراه با ترجمه فارسى، محمد محمدی رىشهرى، ص 136.</ref> | در آن چه خداوند متعال به حضرت داود علیه السلام وحى کرد: بسا که بنده نماز میگزارد و آن را به صورتش میزنم و از شنیدن صدایش، خوددارى میکنم. اى داود، آیا میدانى آن چه کسى است؟ آن کسى است که با چشم ناپاک به حرم مؤمنان، فراوان مینگرد و نیز کسى که با خود گفته است اگر حاکم میشد به خاطر آن و به ستم گردن میزد.]<ref>الصلاة فی الكتاب والسنة همراه با ترجمه فارسى، محمد محمدی رىشهرى، ص 136.</ref> | ||