۸۷٬۸۸۶
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ى' به 'ی'
جز (جایگزینی متن - ' دسته بندی' به ' دسته‌بندی') |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوجعفر محمد بن حسن طوسی''' (۴۶۰-۳۸۵ ق)، معروف به <sup>شیخ الطائفه</sup> از فقیهان، محدثان و عالمان بزرگ [[شیعی]] در قرن چهارم هجری است. وی صاحب دو کتاب ارزشمند تهذیب و استبصار از کتب اربعه جوامع حدیثی [[شیعه]] و آثار متعددی در [[کلام]]، [[فقه]]، [[رجال]] و [[درایه]] می باشد. عظمت او در فقه به حدی بود که تا مدت طولانی فقهای شیعه را تحت تاثیر آراء خود قرار داد. خورشید تابناک او بیش از هزار سال است که بر | '''ابوجعفر محمد بن حسن طوسی''' (۴۶۰-۳۸۵ ق)، معروف به <sup>شیخ الطائفه</sup> از فقیهان، محدثان و عالمان بزرگ [[شیعی]] در قرن چهارم هجری است. وی صاحب دو کتاب ارزشمند تهذیب و استبصار از کتب اربعه جوامع حدیثی [[شیعه]] و آثار متعددی در [[کلام]]، [[فقه]]، [[رجال]] و [[درایه]] می باشد. عظمت او در فقه به حدی بود که تا مدت طولانی فقهای شیعه را تحت تاثیر آراء خود قرار داد. خورشید تابناک او بیش از هزار سال است که بر جای‌جای حوزه‌های تشیع پرتو افکنده و دانش پژوهان و اندیشمندان بیشماری را از نور آثار پر مغز و گرانسنگ خود بهره‌مند ساخته است. | ||
خلیفه عباسی، کرسی تدریس کلام [[بغداد]] را به او سپرد. هنگامی که کتابخانه شاپور در آتش سوخت، به ناچار به [[نجف]]<ref>ر. ک:مقاله نجف</ref> رفت و در آنجا حوزه علمیه ساخت. شیخ طوسی، بعد از وفات سید مرتضی رهبری و مرجعیت [[شیعیان]] را بر عهده گرفت. | خلیفه عباسی، کرسی تدریس کلام [[بغداد]] را به او سپرد. هنگامی که کتابخانه شاپور در آتش سوخت، به ناچار به [[نجف]]<ref>ر. ک:مقاله نجف</ref> رفت و در آنجا حوزه علمیه ساخت. شیخ طوسی، بعد از وفات سید مرتضی رهبری و مرجعیت [[شیعیان]] را بر عهده گرفت. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
=نسب و خاندان شیخ طوسی= | =نسب و خاندان شیخ طوسی= | ||
خاندان شیخ | خاندان شیخ طوسی تا چند نسل همه از علما و فقها بوده اند. نام پدر او حسن بن علی طوسی از اهالی شهر طوس [[خراسان]] است، اما نام مادر بزرگوار وی، در هیچ یک از منابع تاریخی و رجالی یافت نشد. | ||
شیخ طوسی<ref>ابوالحسین جعفر بن حسین ابن حسکۀ قمی</ref> نام و نسب خود را این گونه بیان می‌کند: من محمد بن حسن بن علی طوسی هستم. نجاشی<ref>ابوعلی حسن بن احمد ابن شاذان بزاز (متوفی ۴۲۶ ق)</ref> نیز نام و نسب وی را این گونه درج کرده است؛ محمد بن حسن بن علی، ملقّب به شیخ الطائفه، کنیه‌اش ابوجعفر، فقیه، محدّث و متکلم امامی قرن پنجم. | شیخ طوسی<ref>ابوالحسین جعفر بن حسین ابن حسکۀ قمی</ref> نام و نسب خود را این گونه بیان می‌کند: من محمد بن حسن بن علی طوسی هستم. نجاشی<ref>ابوعلی حسن بن احمد ابن شاذان بزاز (متوفی ۴۲۶ ق)</ref> نیز نام و نسب وی را این گونه درج کرده است؛ محمد بن حسن بن علی، ملقّب به شیخ الطائفه، کنیه‌اش ابوجعفر، فقیه، محدّث و متکلم امامی قرن پنجم. | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
در زمان شیخ طوسی، بغداد کانون مباحث علمی و تبادل آزاد عقاید بین دانشمندان شیعه و سنی بوده است. بزرگ‌ترین و سرآمد همه آنها، محمد بن محمد بن نعمان ([[شیخ مفید]]) بوده است. هنگامی که شیخ طوسی وارد بغداد شد، در محضر شیخ مفید شروع به فراگیری علم از جانب ایشان کرد و در اندک زمانی توجه استاد را به خود جلب کرد و کم کم بر دیگر شاگردان استاد برتری یافت. استعداد و تلاش‌های پیگیر او در رسیدن به هدف عالی از طریق علم و دانش موجب شد تا لیاقت او توسط دیگران نیز درک شود و عهده دار دو پست مهم و حساس شود؛ یکی ریاست علمی و دینی جامعه شیعه، آن هم در بغداد، مرکز مخالفان و در میان دانشمندان بزرگ شیعه و سنی؛ دیگری تصاحب کرسی علم کلام از جانب خلیفه وقت که مقامی بس بالا بود و به راحتی نمی‌شد به آن رسید. | در زمان شیخ طوسی، بغداد کانون مباحث علمی و تبادل آزاد عقاید بین دانشمندان شیعه و سنی بوده است. بزرگ‌ترین و سرآمد همه آنها، محمد بن محمد بن نعمان ([[شیخ مفید]]) بوده است. هنگامی که شیخ طوسی وارد بغداد شد، در محضر شیخ مفید شروع به فراگیری علم از جانب ایشان کرد و در اندک زمانی توجه استاد را به خود جلب کرد و کم کم بر دیگر شاگردان استاد برتری یافت. استعداد و تلاش‌های پیگیر او در رسیدن به هدف عالی از طریق علم و دانش موجب شد تا لیاقت او توسط دیگران نیز درک شود و عهده دار دو پست مهم و حساس شود؛ یکی ریاست علمی و دینی جامعه شیعه، آن هم در بغداد، مرکز مخالفان و در میان دانشمندان بزرگ شیعه و سنی؛ دیگری تصاحب کرسی علم کلام از جانب خلیفه وقت که مقامی بس بالا بود و به راحتی نمی‌شد به آن رسید. | ||
این مقام کسی بوده که سرآمد تمام دانشمندان آن عصر بوده است و شیخ طوسی به همگان نشان داد که لیاقت این مقام را دارد و آن را به حق به دست آورد. ارزش این مقام چنان بالا بود که حتی تا سال‌ها بعد از شیخ طوسی، جایگاه او حفظ شد و نه تنها کسی نتوانست بعد از ایشان در آثار گرانقدر او شبهه ای ایجاد کند، بلکه خودشان نیز این آثار را صحیح‌ترین منبع | این مقام کسی بوده که سرآمد تمام دانشمندان آن عصر بوده است و شیخ طوسی به همگان نشان داد که لیاقت این مقام را دارد و آن را به حق به دست آورد. ارزش این مقام چنان بالا بود که حتی تا سال‌ها بعد از شیخ طوسی، جایگاه او حفظ شد و نه تنها کسی نتوانست بعد از ایشان در آثار گرانقدر او شبهه ای ایجاد کند، بلکه خودشان نیز این آثار را صحیح‌ترین منبع می‌دانستند و خود نیز از آنها به عنوان بهترین مرجع استفاده می‌کردند. همچنین تا سال‌ها بعد از شیخ، کسی نتوانست شخصیت علمی و فتاوای ایشان را تحت تاثیر قرار دهد.<ref>طباطبایی، محمد محیط، هزاره شیخ طوسی، ج 1، ص 197</ref> | ||
شیخ طوسی در دوران جوانی خود به درجه [[اجتهاد]] رسید و کتاب تهذیب الاحکام را که از کتب معروف و مورد توجه شیعه است، در این دوره و با پیشنهاد استاد فرزانه خود، شیخ مفید تألیف کرد. این کتاب خود دلیل و سند محکمی بر اجتهاد او در عنفوان جوانی است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، محمد محسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج 4، ص 504</ref> | شیخ طوسی در دوران جوانی خود به درجه [[اجتهاد]] رسید و کتاب تهذیب الاحکام را که از کتب معروف و مورد توجه شیعه است، در این دوره و با پیشنهاد استاد فرزانه خود، شیخ مفید تألیف کرد. این کتاب خود دلیل و سند محکمی بر اجتهاد او در عنفوان جوانی است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، محمد محسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج 4، ص 504</ref> | ||