۲۲٬۰۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می گوید' به 'می‌گوید') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|- | |- | ||
|مذهب | |مذهب | ||
|صوفی | |[[صوفی]]، [[اهل‌سنت]] | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''أبوالعباس أحمد بن محمد بن سهل بن عطاء الآدمی''' از علمای برجسته [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص207-212، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. او از | '''أبوالعباس أحمد بن محمد بن سهل بن عطاء الآدمی''' از علمای برجسته [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص207-212، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. او از راویان [[حدیث]] که سلسه سندش به [[پیامبر اکرم (ص)]] می‌رسد. | ||
=دیدگاه بزرگان در مورد ابوالعباس بن عطاء | == دیدگاه بزرگان در مورد ابوالعباس بن عطاء == | ||
=== أبو عبدالرحمن السلمی === | |||
ابوالعباس را این گونه معرفی می‌کند: او از بزرگان علناء و مشایخ [[صوفیه]] او بیانی خاص در فهم قرآن داشت. | ابوالعباس را این گونه معرفی می‌کند: او از بزرگان علناء و مشایخ [[صوفیه]] او بیانی خاص در فهم قرآن داشت. | ||
== أبو سعید الخراز == | === أبو سعید الخراز === | ||
او چنین می‌گوید: تصوف یک شخصیت خاص است نه یک شخص خاص و من ندیدم مگر در جنید و ابن عطاء. | او چنین می‌گوید: تصوف یک شخصیت خاص است نه یک شخص خاص و من ندیدم مگر در جنید و ابن عطاء. | ||
طبق نقل تاریخ او با إبراهیم المارستانی و | == معاصرین == | ||
طبق نقل تاریخ او با ''إبراهیم المارستانی'' و ''الجنید البغدادی'' هم نشین بوده است. | |||
== احوالات == | |||
او هر روز یک ختم [[قرآن]] می‌کرد و اگر در ماه مبارک [[رمضان]] بود روز یکبار و شب سه بار ختم قرآن می‌نمود. او قرائت قرآنی را آغاز کرد همراه با تدبر در معانی آن که تا هفتاد سالگی که از دنیا رفت آن را به اتمام نرسانده بود. | او هر روز یک ختم [[قرآن]] می‌کرد و اگر در ماه مبارک [[رمضان]] بود روز یکبار و شب سه بار ختم قرآن می‌نمود. او قرائت قرآنی را آغاز کرد همراه با تدبر در معانی آن که تا هفتاد سالگی که از دنیا رفت آن را به اتمام نرسانده بود. | ||
= | == درگذشت == | ||
وی در ماه ذی القعده سال 309 هجری قمری درگذشت در هفتاد سالگی درگذشت. | وی در ماه ذی القعده سال 309 هجری قمری درگذشت در هفتاد سالگی درگذشت. | ||
=گفتار= | == گفتار == | ||
هر کس خود را ملزم به رعایت آداب [[شرع]] کند خداوند قلب او را با نور معرفت روشن می‌کند و هیچ مقامی شریفتر نیست جز مقام پیروی از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله در دستورات، اعمال و اخلاق<ref>طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص71، مکتبة الخانجی، ط1994</ref>. | هر کس خود را ملزم به رعایت آداب [[شرع]] کند خداوند قلب او را با نور معرفت روشن می‌کند و هیچ مقامی شریفتر نیست جز مقام پیروی از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله در دستورات، اعمال و اخلاق<ref>طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص71، مکتبة الخانجی، ط1994</ref>. | ||
هرکه به آداب صالحین خود را مودب | هرکه به آداب صالحین خود را مودب کرد به مقام کرامت و بزرگی می‌رسد و هر کس با آداب اولیاء مودب شد، برای او مقام قرب و هر که به آداب صدیقین مودب شد به مقام مشاهده نائل می‌شود. هر کس به آداب [[انبیاء]] به مقام انس و انبساط روح می‌رسد. | ||
بزرگترین غفلت غفلت عبد است از رب در اوامر و نواهی و آداب معاشرت<ref>حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص321، دار السعادة، ط1974</ref>. | بزرگترین غفلت غفلت عبد است از رب در اوامر و نواهی و آداب معاشرت<ref>حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص321، دار السعادة، ط1974</ref>. | ||
انصاف بین [[خدا]] و بنده سه گونه است: در طلب کمک و استعانت، تلاش و ادب. اگر بنده ای از او کمک بخواهد به خداوند تبارک وتعالی قرب می‌یابد. و اگر تلاش از جانب بنده صورت گیرد پس موفقیت از جانب خدا خواهد بود. و اگر از عبد ادب صادر شود خداوند به او عزت می‌بخشد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B7%D8%A7%D8%A1 أبوالعباس بن عطاء]</ref>. | انصاف بین [[خدا]] و بنده سه گونه است: در طلب کمک و استعانت، تلاش و ادب. اگر بنده ای از او کمک بخواهد به خداوند تبارک وتعالی قرب می‌یابد. و اگر تلاش از جانب بنده صورت گیرد پس موفقیت از جانب خدا خواهد بود. و اگر از عبد ادب صادر شود خداوند به او عزت می‌بخشد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B7%D8%A7%D8%A1 أبوالعباس بن عطاء].</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||