محمد مهدی آصفی: تفاوت میان نسخه‌ها

استادان گرانقدرى که او در مرحله عالى حوزه یعنى درس خارج از آنها بهره جست عبارتند از: آیات عظام میرزا باقر زنجانى، شیخ حسین حلّى، [[سید محسن حکیم]]، [[امام خمینى]] و [[سید ابوالقاسم خویی|ابوالقاسم خویى]] (رحمة الله علیهم).  

وى داراى تألیفات زیادى از جمله «ملکیة الارض فى الاسلام» است که در نجف نوشت و سى سال پیش آیت‌الله شیخ مرتضى آل یاسین و [[میرزا هاشم آملی|آیت‌الله میرزا هاشم آملى]] با استناد به این کتاب، به وى اجازه [[اجتهاد]] دادند.  

از خدمات فرهنگى، سیاسى و اجتماعى او عبارتند از: تا چندى پیش حدود سى سال در کادر رهبرى [[حزب الدعوه عراق]] بود. [[مؤسسه خیریه امام باقر(علیه السلام)]] را تأسیس کرد که تقریباً 6700 خانواده پناهنده عراقى و افغانى را در بیش از 33 نقطه از [[جمهوری اسلامی ایران|جمهورى اسلامى ایران]] سرویس دهى مى کند. ایجاد مجتمع‌هاى مسکونى (حدود 110 واحد مسکونى) براى ایتام در [[قم]] و 220 واحد مسکونى براى کمک‌هاى مادى و معنوى به مؤمنین در داخل عراق و داخل کشور [[افغانستان]].  

با تأسیس حزب الدعوة الاسلامیة از سوی [[سید محمد باقر صدر|آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر]] محمدمهدی آصفی به آن پیوست و از اعضای رهبری کل (القیادة العامة) آن شد.

آیت‌الله محمدمهدی آصفی از ابتدای تاسیس [[مجمع جهانی اهل بیت|مجمع جهانی اهل‌بیت]]، عضو شورای عالی این سازمان جهانی بود.

آیت‌الله اصفی تا زمان وفات، رئیس مجمع محلی اهل‌بیت در عراق نیز بود که فعالیت صدها مبلغ مذهبی و رسیدگی به امور کتابخانه‌هاو مراکز دینی را نظارت می‌کند.

== فعالیت‌های خیریه ==

تأسیس و اداره [[موسسه خیریه امام باقر]] یکی از این اقدامات ایشان در این زمینه است که تقریباً 7500 خانواده بی بضاعت عراقی و افغانی را در بیش از ۳۳ نقطه از ایران سرپرستی می‌کرد.

زهد آیت‌الله آصفی و دوری وی از زخارف دنیوی، آنچنان کم نظیر است که به «ضرب المثل» تبدیل شده است. آیت‌الله عاصفی با کمال زهد، زندگی خود را گذراند. منزل ایشان در [[قم]] و [[نجف|نجف اشرف]] مظهر کاملی از زهد است و از سطح معمولی طلبه‌ها هم به مراتب پایین تر بود. در حالی که میلیاردها تومان پول از طرف خیرین در اختیار ایشان بود، اما ذره‌ای برای خودش مصرف نکرد. در طی سال‌هایی که ایشان دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(علیه السلام) بود هیچ وقت از غذای مجمع استفاده نکرد و از منزل غذا می‌آورد یا پول شخصی می‌داد تا از بیرون غذا تهیه کنند.

آیت‌الله آصفی پس از سقوط رژیم بعثی صدام حسین به عراق بازگشت و در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]] به فعالیت‌های علمی مشغول شد. وی همچنین به عنوان «نماینده [[رهبر معظم]] انقلاب اسلامی در نجف اشرف» نیز انجام وظیفه می‌کرد.

یکی از کارهای مهم بنده مبارزه با بعثی‌ها و شرکت در مصاحبه‌ها و مناظره‌های رادیو و تلویزیونی بود و از این طریق به اقدام علیه سران حزب بعث می‌پرداختم. بعد از سقوط رژیم هم چند مدتی ایران بودم تا این که [[سید محمدباقر حکیم|آیت‌الله سید محمدباقرحکیم]] به [[شهادت]] رسید. پس از شهادت ایشان بار دیگر به عراق بازگشتم و فعالیت‌ها و اقدامات فرهنگی را آغاز کردم که در راستای فرهنگ سازی سیاسی بود. هدف از این فعالیت‌ها این بود که درخصوص انتخابات و پیش آمدهایی که برای نظام عراق رخ می‌دهد، مردم را نسبت به امور روشن کنم و به آنها بگویم که [[آمریکا]] هیچ وقت دوست هیچ ملتی نمی‌شود و همیشه در تاریخ دشمن مستضعفان بوده و خواهد بود. در این دوره هم کتاب می‌نوشتم و هم سخنرانی و تدریس خارج فقه و اصول را داشتم اما چون توانایی ادامه کار را نداشتم، تدریس را ترک کردم. زیرا معتقد بودم که کارهای اولای دیگری هست که مقدم بر تدریس هستند و باید به آنها مشغول شوم.

بعد از بازگشت از کویت در قم موسسه خیریه امام باقر(علیه السلام) را تاسیس کردیم که وظیفه کمک رسانی به ایتام عراقی و زنان بیوه را بر عهده داشت. زیرا حدود 7 هزار و 500 خانواده عراقی در ایران بودند که در استان‌های مختلف ایران بودند و ما به آنها شهریه می‌دادیم و کمک می‌کردیم. زمانی هم که به عراق بازگشتیم باز هم این موسسه را در نجف تاسیس کردیم و الان هم حدود 7 هزار خانواده را در استان‌های مختلف عراق تحت پوشش این موسسه هستند.