|
|
خط ۱۸: |
خط ۱۸: |
| <big>در این مقاله به نقل قول دوم پرداخته می شود.</big><br> | | <big>در این مقاله به نقل قول دوم پرداخته می شود.</big><br> |
| ==تفکرات جنبش سنوسیه== | | ==تفکرات جنبش سنوسیه== |
| جنبش [[سنوسیه]] یک جنبش تجدیدنظر طلب نسبت به تراث صوفیه پیش از خود به شمار میرود. و به این طریقه و طریقههایی چون [[مهدیه سودان]] که حامل یک پروژه سیاسی بودهاند و برخلاف [[صوفیه]] گذشته، تبشیری بودهاند و برای تحقق اهداف خود به سلاح متوسل شده اند، «صوفیه جدید» اطلاق میشود. چرا که فکر جدیدی را از عالم، شریعت، اعتقاد و تصوف ارائه دادهاند.
| | [[تفکرات جنبش سنوسیه]] یک جنبش تجدیدنظر طلب نسبت به تراث صوفیه پیش از خود به شمار میرود. و به این طریقه و طریقههایی چون [[مهدیه سودان]] که حامل یک پروژه سیاسی بودهاند و برخلاف [[صوفیه]] گذشته، تبشیری بودهاند و برای تحقق اهداف خود به سلاح متوسل شده اند، «صوفیه جدید» اطلاق میشود. چرا که فکر جدیدی را از عالم، شریعت، اعتقاد و تصوف ارائه دادهاند. |
| | |
| سنوسی در [[مکه]] با شیخ [[احمد بن ادریس]]، شیخ طریقه [[قادریه]] و [[خضریه]] و مؤسس طریقه [[ادریسیه]] که متاثر از افکار [[وهابیت]] نیز بود، ملاقات کرد و به مدت 15 سال ملازم او شد و از او کسب علم کرد.<br>
| |
| سنوسی دعوت به خود را در [[مکه]] آغاز کرد و شاگردانی یافت. برخی از حجاج [[طرابلس]] و [[عربستان|حجاز]] نیز دعوت او را پذیرفتند. او اولین «[[زاویه سنوسی|زاویه]]» برای نشر تفکر اصلاحی خویش را در سال 1827 در ابی قبیس [[مکه]] بنا کرد. پس از آن زاویههای متعددی یکی پس از دیگری ایجاد شدند. برپایی اولین زاویه او در [[لیبی]] به سال1842 در بیضاء برمیگردد و سپس به تمام [[لیبی]]، صحرای آفریقا، [[مصر]]، [[مراکش]]، [[سوریه|شام]] و [[عربستان|حجاز]] گسترش یافت.(الأشهب)
| |
| | |
| '''احمد شربینی''' استادیار فلسفه دانشگاه [[مصر|قاهره]] و کارشناس جنبش سنوسیه میگوید: جنبش سنوسیه یک جنبش تجدیدنظر طلب نسبت به تراث صوفیه پیش از خود به شمار میرود.<br>
| |
| به این طریقه و طریقههایی چون «[[مهدیه]]» در [[سودان]] که حامل یک پروژه سیاسی بودهاند و برخلاف صوفیه گذشته، تبشیری بودهاند و برای تحقق اهداف خود به سلاح متوسل شده اند، «صوفیه جدید» اطلاق میشود. چرا که فکر جدیدی را از عالم، شریعت، اعتقاد و تصوف ارائه دادهاند.
| |
| | |
| '''شربینی''' میگوید: «سنوسیه یک جریان [[صوفی سنی]] است که ویژگیهای جریان تجدیدی مانند [[وهابیت]] را پذیرفته است؛ چنانکه هر واسطهای میان خدا و بنده را رد میکند، در ساحت '''اجتهاد و تقلید''' خود را یک جریان اجتهادی فقهی میبیند، یک جنبش توحیدی است که سعی دارد تمام طریقههای قبل از خود را دربر بگیرد، نسبت به ظواهر متون دینی از جریانهای گذشته پایبندتر است، باطنیگری را نفی میکند و اشتباهات گذشتگان را کنار مینهد.»
| |
| | |
| '''دجانی''' می گوید: سنوسی هدف خود را اصلاح فرد مسلمان و ساختن جامعهی اسلامی قوی و نشر اسلام در کشورهایی که تا کنون در آنها نشر نشده است، قرار میدهد و اساس رسیدن به این هدف را «[[زاویه سنوسی|زاویه]]» و «'''طریقه تصوف'''» میداند. با این دو است که فرد اصلاح میشود و نفس خود را از طریق تصوف ارتقا میدهد و بهعنوان فردی که از امکانات جامعه استفاده کرده است در اداره آن نیز سهیم میشود.
| |
| | |
| سنوسی به ادعاهای تصوف مانند رؤیا، اتصال و کشف ایمان داشت و خود را دارای یک رسالت و تکلیف دینی میدانست.<br>
| |
| '''شربینی''' میگوید:« سنوسی بهطور کلی دارای جایگاه مهمی قریب به جایگاه ولی داشته است اما بهدلیل اینکه نهضت راه [[سلفیت]] را پیش گرفت این قداست به تدریج از بین رفت.»
| |
| | |
| '''جنبش سنوسیه''' بدلیل حمایتی که [[وهابیت]] از [[زاویه سنوسی|زاویههای سنوسی]] در حجاز میکردند با آنها مرتبط بود و از سوی دیگر نزدیکی ایدئولوژیکی روشنی هم میان آنها پیدا شد و «سلفیۀ سنوسیه» ایجاد شد.<br>
| |
| این در حالی بود که [[سنوسیه]] نزدیکی خود با جنبش [[مهدیه]] در [[سودان]] را نفی میکرد بلکه در غرب [[سودان]] درگیریهایی نیز میان دو جنبش رخ داد. ('''شربینی''')
| |
| | |
| '''سنوسی''' با علمای معاصر خود در موضوع اجتهاد به مواجهه پرداخت و تفکر بسته بودن راه اجتهاد به دلیل اجماع علمای گذشته را رد کرد و حتی برخی از مشایخ [[مصر]] و [[عربستان|حجاز]] را [[تکفیر]] کرد. ('''دجانی''')
| |
| ==زاویه سنوسی== | | ==زاویه سنوسی== |
| [[زاویه سنوسی]] پیش از سنوسیان نیز در عالم اسلامی معروف بود و نوعی پایگاه محسوب میشد.[[زاویه سنوسی|زاویههای سنوسی]] در مسیر تجاری صحرای سینا ایجاد شدند و در حکم مهمانسرا و پایگاهی برای فرستادن هیئات تبلیغ اسلام به حساب میآمدند. <br> | | [[زاویه سنوسی]] پیش از سنوسیان نیز در عالم اسلامی معروف بود و نوعی پایگاه محسوب میشد.[[زاویه سنوسی|زاویههای سنوسی]] در مسیر تجاری صحرای سینا ایجاد شدند و در حکم مهمانسرا و پایگاهی برای فرستادن هیئات تبلیغ اسلام به حساب میآمدند. <br> |