درآمدی بر شناخت موسیقی قرآن (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

تمام کسانی که راز موسیقی و فلسفه روانی قرآن را درک کرده‌اند معتقدند هیچ هنری نمی‌تواند با تناسب طبیعی الفاظ قرآن و آوای حروف آن برابری یا رقابت کند و هیچ کس نمی‌تواند حتی بر یک حرف آن ایراد بگیرد. از سوی دیگر، قرآن از موسیقی، بسیار برتر است و این خصوصیت را داراست که اصولاً موسیقی نیست. در نغمه‌های موسیقی، گوناگونی صدا، مد، طنین، نرمی، شدت و حرکت‌های مختلفی که همراهش می‌شود، به اضافه زیر و بم و لرزش، که در زبان موسیقی، به آن بلاغت صدا گفته می‌شود، باعث خلجانات روحی می‌شود. چنان‌چه این جنبه از قرآن را در تلاوت در نظر بگیریم، در می‌یابیم که هیچ زبانی از زبان قرآن بلیغ‌تر نیست و همین جنبه، برانگیزاننده احساسات آدمی، چه عرب و چه غیر عرب است. با توجه به این دستاورد، فلسفه تشویق به تلاوت قرآن با صدای بلند نیز روشن می‌گردد. این فاصله‌ها که آیات قرآن به آن ختم می‌شوند، تصویرهایی کامل از ابعادی است که جمله‌های موسیقیایی به آن ختم می‌شوند. این فاصله در درون خود با صداها تناسب بسیاردارد و با نوع صوت و شیوه‌ای که صوت ادا می‌شود یگانگی بی‌مانندی دارد و از جهتی اغلب این فاصله‌ها با دو حرف «نون» و «میم» که هر دو در موسیقی معمول هستند یا با حرف مد پایان می‌گیرند که آن هم در قرآن طبیعی است.» <ref>رافعی، 1393 ق، ص 216ـ188.</ref><br>

برخی از اهل فن گفته‌اند: «در قرآن کریم بسیاری از فاصله‌ها با حروف «مد» و «لین» و افزودن حرف نون ختم می‌شوند و حکمت آوردن چنین حروفی ایجاد نوعی آهنگ است. اما چنان‌چه با یکی از این حروف خاتمه نیابد، مثلاً با یک حرف ساکن پایان پذیرد، یقیناً این حرف به شایسته‌ترین نحو در موضع خود نشسته است. البته چنین حروفی اغلب در جملات کوتاه آمده و از «حروف قلقله» یا بانگ دار وطنین انداز و یا حروف دیگری است که در نظام موسیقی، لحنی برای آن قایل شده‌اند. تأثیر شیوه برانگیختن با صدا در زبان بر دل همه آدمیان طبیعی است. در قرآن کریم نظم‌آهنگ اعجازگونه صوت‌ها همگان را مخاطب قرار می‌دهد، چه آنان که زبان عربی را می‌فهمند و چه آنان که نمی‌فهمند. بنابراین، کلمات قرآن کریم از حروفی تشکیل شده که اگر یکی از آن بیفتد یا عوض شود یا حرف دیگری به آن افزوده شود اختلالی پدید می‌آید و در روند وزن و طنین و آهنگ ضعفی آشکار می‌شود و حس گوش و زبان را با اشکال رو به رو خواهد کرد و سرانجام انسجام عبارت‌ها و زبدگی مخرج‌ها و مسندهای حروف و پیوستگی آن را به یک‌دیگر با اشکال رو به رو خواهد کرد و به هنگام شنیدن ناهنجاری به هم راه خواهد داشت.» <ref>معرفت، علوم قرآنی، ص 387ـ386.</ref><br>

2ـ کلام حضرت عیسی در گهواره: «إِنِّی عَبْدُ اللّهِ آتانِی الْکتابَ وَ جَعَلَنِی نَبِیا  وَ جَعَلَنِی مُبارَکاً أَینَ ما کنْتُ وَ أَوْصانِی بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَیا» <ref>مریم/31.</ref><br>

3ـ آیه مربوط به فرمان‌برداری پیامبران: «إِذا تُتْلی عَلَیهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکیا» <ref>مریم/58.</ref><br>