۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'میداد' به 'میداد') |
جز (جایگزینی متن - 'نزدیک تر' به 'نزدیکتر') |
||
خط ۲۲۷: | خط ۲۲۷: | ||
هرگاه بندگانم درباره ی من از تو پرسش کنند، (بگو): من نزدیکم و دعای دعا کننده را هرگاه مرا بخواند اجابت نمایم. <ref>سوره ی بقره، آیه ی ۱۸۶</ref> | هرگاه بندگانم درباره ی من از تو پرسش کنند، (بگو): من نزدیکم و دعای دعا کننده را هرگاه مرا بخواند اجابت نمایم. <ref>سوره ی بقره، آیه ی ۱۸۶</ref> | ||
به راستی که انسان را آفریده ایم و میدانیم که نفسش به او چه وسوسه میکند؛ و ما از رگ جان به او | به راستی که انسان را آفریده ایم و میدانیم که نفسش به او چه وسوسه میکند؛ و ما از رگ جان به او نزدیکتریم. <ref>سوره ی ق، آیه ی ۱۶</ref> | ||
نکتهای که در این جا ذکرش لازم به نظر میرسد این است که نباید از «شخصوار» بودن خدا معنای «انسانوار» بودن برداشت شود؛ زیرا در هر دو دین اسلام و مسیحیت بر «تغییرناپذیری» خدا تأکید شده است. پس هرگاه از صفاتی هم چون «شخصواربودن» و حتی صفاتی هم چون «شادمانی»، «غضب»، «احساسات» و... سخن به میان میرود، آنان را به گونهای باید معنا نمود که مناسب با ساحت قدس ربانی او باشد. | نکتهای که در این جا ذکرش لازم به نظر میرسد این است که نباید از «شخصوار» بودن خدا معنای «انسانوار» بودن برداشت شود؛ زیرا در هر دو دین اسلام و مسیحیت بر «تغییرناپذیری» خدا تأکید شده است. پس هرگاه از صفاتی هم چون «شخصواربودن» و حتی صفاتی هم چون «شادمانی»، «غضب»، «احساسات» و... سخن به میان میرود، آنان را به گونهای باید معنا نمود که مناسب با ساحت قدس ربانی او باشد. |