۸۷٬۶۵۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می شویم' به 'میشویم') |
جز (جایگزینی متن - 'معنا شناسی' به 'معناشناسی') |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
این متکلم در توضیح [[جبر و اختیار]] مطابق با تعالیم اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین در تفسیر جبر و اختیار مسیر [[امر بین الامرین]] را انتخاب کرده است و البته در تفسیر این نظریه نگاه خاص به [[توحید]] در خالقیت افکنده و مطابق با همین نگاه از به کار بردن واژه خلق برای انسان پرهیز کرده آن را مکروه میداند. به نظر نگارنده این کراهت در [[علم کلام]] به معنای کراهت در [[فقه]] نیست، بلکه کراهت در تفسیر کلامی به معنای نوعی پرهیز الزام آور است. | این متکلم در توضیح [[جبر و اختیار]] مطابق با تعالیم اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین در تفسیر جبر و اختیار مسیر [[امر بین الامرین]] را انتخاب کرده است و البته در تفسیر این نظریه نگاه خاص به [[توحید]] در خالقیت افکنده و مطابق با همین نگاه از به کار بردن واژه خلق برای انسان پرهیز کرده آن را مکروه میداند. به نظر نگارنده این کراهت در [[علم کلام]] به معنای کراهت در [[فقه]] نیست، بلکه کراهت در تفسیر کلامی به معنای نوعی پرهیز الزام آور است. | ||
= | =معناشناسی جبر و اختیار از نگاه شیخ مفید= | ||
شیخ مفید در توضیح حد وسط میان جبر و اختیار نوشته است:«و الواسطه بین القولین ان الله اقدر الخلق علی افعالهم و مکنهم من اعمالهم و حد لهم الحدود فی ذلک رسم لهم الرسوم و نهاهم عن القبایح با الزجر و التخویف و الوعد و الوعید .... فلم یکن بتمکینهم من الاعمال مجبرا لهم علیها و لم یفوض الاعمال الیهم لمنعهم من اکثرها و وضع الحدود لهم فیها و امرهم بحسنها و نهاهم عن قبیحها ثم قال فهذا هو الفصل بین الجبر و التفویض...» <ref>شیخ مفید، تصحیح اعتقادات الامامیه، ص 46</ref> یعنی قول وسط میان دو قول این است که خدای متعال مخلوقاتش را قادر و متمکن کرده است تا بتوانند افعال و اعمال خود را انجام دهند و برای آنها نسبت به افعال شان مرزهایی ترسیم کرده است و آنها را با [[وعده و وعید]] از زشتیها و نیز ترس(از عذاب [[جهنم]]) باز داشته است. از طرفی چنین نبوده است که چون خلق را قادر و متکمن بر اعمال کرده آنها را بر انجام کار مجبورشان کرده باشد، همان طور به خلق تفویض نداده است چون از بسیاری از اعمال منع شان کرده است. و برای خلق حدود را وضع کرده و به نیکی امر کرده و از بدی باز داشته و معنای امر میان دو امر ([[جبر و تفویض]]) همین است. | شیخ مفید در توضیح حد وسط میان جبر و اختیار نوشته است:«و الواسطه بین القولین ان الله اقدر الخلق علی افعالهم و مکنهم من اعمالهم و حد لهم الحدود فی ذلک رسم لهم الرسوم و نهاهم عن القبایح با الزجر و التخویف و الوعد و الوعید .... فلم یکن بتمکینهم من الاعمال مجبرا لهم علیها و لم یفوض الاعمال الیهم لمنعهم من اکثرها و وضع الحدود لهم فیها و امرهم بحسنها و نهاهم عن قبیحها ثم قال فهذا هو الفصل بین الجبر و التفویض...» <ref>شیخ مفید، تصحیح اعتقادات الامامیه، ص 46</ref> یعنی قول وسط میان دو قول این است که خدای متعال مخلوقاتش را قادر و متمکن کرده است تا بتوانند افعال و اعمال خود را انجام دهند و برای آنها نسبت به افعال شان مرزهایی ترسیم کرده است و آنها را با [[وعده و وعید]] از زشتیها و نیز ترس(از عذاب [[جهنم]]) باز داشته است. از طرفی چنین نبوده است که چون خلق را قادر و متکمن بر اعمال کرده آنها را بر انجام کار مجبورشان کرده باشد، همان طور به خلق تفویض نداده است چون از بسیاری از اعمال منع شان کرده است. و برای خلق حدود را وضع کرده و به نیکی امر کرده و از بدی باز داشته و معنای امر میان دو امر ([[جبر و تفویض]]) همین است. | ||