عزمیه و سلفیت: تفاوت میان نسخه‌ها

 

 

[[صوفیان]] همواره توسط سلفی‌ها به [[بدعت]] در [[دین]] و خرافه متهم می‌شوند. در مقابل [[تصوف]] از خود دفاع و عقاید سلفی‌ها را برداشتی سطحی و به دور از روح حقیقی دین می‌داند. بر اساس تحلیل‌های پذیرفته شده در [[عزمیه|طریقت عزمیه]]، سلفیت در مصر یک جریان مصری نیست؛ بلکه در پی دسیسۀ [[انگلستان|انگلیس]] از جانب [[عربستان سعودی]] وارد مصر شده است. دلیل این امر نیاز حکومت [[آل سعود]] به افزایش عمق نفوذ استراتژیک در مصر است.  

پیدایش جنبش سلفی در [[مصر]] به اوایل دهه دوم قرن بیستم برمی‌گردد. گرچه سال‌ها پیش جنبش اصلاح دینی توسط [[سید جمال‌الدین اسدآبادی|جمال‌الدین اسدآبادی]] شکل گرفته بود؛ اما جنبش سلفی خود را وامدار این جریان نمی‌دانست و از آن فاصله می‌گرفت. نخستین حلقه‌های سلفی را می‌توان در [[رشید رضا]] و دوستانش مثل شیخ محب‌الدین الخطیب جست. مهم‎ترین جریان‌های سلفی در مصر عبارتند از:

[[عزمیه]] بر این باورند که دین‌داری مصری همواره با گرایش‌های باطنی و صوفیانه همراه بوده است و [[عربستان سعودی|عربستان]] برای ترویج تدین ظاهرگرای نجدی خود از تریبون مورد اعتماد در [[جهان اسلام]] همانند مصر استفاده کند.

مهم‌ترین فعالیت‌های جریان‌های سلفی مصر در مقابله با [[تصوف]]، شبهات کلامی است. طریقۀ عزمیه در پاسخ به شبهاتی که سلفیان به تصوف وارد کرده‌اند آثار زیادی منتشر کرده که در این نوشتار خلاصه‌ای از دیدگاه رسمی [[عزمیه]] را بیان خواهیم کرد.

یکی از اصول اعتقادی [[ابن‎ تیمیه]] مسأله تقسیم [[توحید]] است. وی توحید را به توحید ربوبیت، توحید الوهیت و توحید اسماء و صفات تقسیم می‌کند. او ادعا می‌کند که [[مشرکین]] توحید ربوبیت دارند و تنها به توحید الوهیت کافرند. [[عزمیه]] در رد این عقیده می‌گوید که چنین اعتقادی در زمان [[پیامبر(ص)|حضرت محمد(صل الله علیه وآله)]] وجود نداشته و پیامبر هیچ‌گاه چنین تقسیماتی نداشته است. و این تقسیم توحید مربوط به زمان ابن تیمیه می‌باشد. اعتقاد [[مسلمان]] به رب همان اعتقاد به الله است و همان‌طور که رب مستحق عبادت است، الله نیز مستحق عبادت می‌باشد<ref>حمید ساجدیان؛ ''جریان‌های معاصر تصوف در مصر طریقت عزمیه''، ص 119_120 .</ref>. ربوبیت صفتی از صفات خداوند و رب اسمی از اسماءالحسنی است که علما بر آن اجماع دارند. ربوبیت از اقسام توحید به حساب نمی‌آید؛ چرا که در غیر این صورت سایر اسماء و صفات الهی مانند قیومیت نیز باید از اقسام توحید تلقی شود و نه صفتی از صفات خدا<ref>احمد محمود کریمه؛ ''السلفیه بین الاصیل والدخیل''؛ ص 83_85.

</ref>

[[ابن تیمیه]] صفاتی که در [[قرآن]] برای [[خداوند]] ذکر شده است را به معنای ظاهری آن حمل کرده و آنها را صفات ذات الهی می‌داند. او [[تأویل]] را برنمی‌تابد؛ زیرا معتقد است مخالف قول خداوند و رسول است. در نتیجه برای خدا دست، پا، صورت، چشم، گوش، نشستن و ایستادن ... و تمام صفاتی که خداوند خود را با آن توصیف کرده و یا بر لسان نبی اکرم جاری شده را در نظر می‌گیرد.

مسآله [[تکفیر]] در اندیشه سلفی‌گری مورد مقابلۀ [[عزمیه]] قرار گرفته است. براین اساس عبدالوهاب به عداوت با سایر مسلمانانی که مخالف چهارچوب فکری بودند و بر این عقیده نبودند فتوا داد.

تقریر [[عزمیه]] از مسأله این‌گونه است که [[سلفیت]] همانند [[خوارج]]، آیاتی را که دربارۀ [[کفار]] نازل شده به [[مؤمنین]] نسبت می‌دهند. آنها تمام آیاتی که دربارۀ بت‌ها و بت‌پرستان است را در این موضوع استفاده می‌کنند و بت‌ها را انبیا و صالحینی می‌دانند که از دنیا رفته‌اند و در برزخ‌اند و بت‌پرستان را نیز موحدینی می‌دانند که با حب به انبیا و صالحین به خداوند متوسل شده‌اند.

در آثار عزمیه جواب شبه‌های وارد شده به تبرک را با استناد به‌ [[آیات]] و [[روایات]] و سیره مسلمین پاسخ داده‌اند.

=== بنا بر قبور ===

[[ابن تیمیه]] و شیوخ [[وهابیت]] براین عقیدهاند که بنا برقبور، [[شرک]] و الحاد است. آنها به مخالفین قبریون می‌گویند.

[[زیارت]] از دیدگاه [[عزمیه]] برخلاف [[وهابیت]] عین [[توحید]] است. آنها معتقدند اگر وهابی‌ها به آنچه [[شیعه]] و [[صوفیه]] در مرقد ائمه‌شان می‌خوانند توجه کنند، خواهند فهمید که زیارت آنها عین توحید است و اخلاص را حقیقتا می‌توان دید منزه از هر شرکی است و همان حقیقت ایمان به خداست.