امام صادق پایه‌گذار علوم و حوزه‌های اسلامی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

و لهذا منصور تعبیر عجیبی درباره ایشان دارد. <ref>منصور با امام صادق به یک وضع عجیبی رفتار می‏کرد و ریشه‏اش هم خود امام صادق بود. گاهی بر حضرت سخت می‏گرفت و گاهی آسان. البته ظاهراً هیچ وقت حضرت را زندان نبرده باشد ولی خیلی اوقات، ایشان را تحت نظر قرار می‏داد و یک‏دفعه ظاهراً دو سال حضرت را در کوفه تحت نظر قرار داد، یعنی منزلی را به امام اختصاص داده بودند و مأمورینی آنجا بودند که رفت و آمدهای منزل امام را کنترل می‌کردند. چندین بار خودش امام را احضار کرد و فحّاشی و هتّاکی نمود که می‏کشمت، گردنت را می‏زنم، تو علیه من تبلیغ می‏کنی، مردم را بر من می‏شورانی، چنین می‏کنی، چنان می‏کنی، و امام خیلی با نرمش جواب می‏داد.</ref> می‌‏گوید: «هذَا الشَّجی‏ مُعْتَرِضٌ فِی الْحَلْقِ...» جعفر بن محمد مثل یک استخوان است در گلوی من، نه می‌‏توانم بیرونش بیاورم و نه می‌‏توانم فرویش ببرم؛ نه می‌‏توانم یک مدرکی از او به دست آورم کلکش را بکنم و نه می‌‏توانم تحملش کنم،

حتی جرجی زیدان این مسأله را به حساب سعه صدر خلفا می‌‏گذارد. داستان سید رضی را نقل می‌کند که سید رضی- که مردی است در ردیف مراجع تقلید و مرد فوق‏العاده‏ای است و برادر سید مرتضی است- وقتی که دانشمند معاصرش «ابواسحاق صابی» <ref>ابواسحاق صابی مسلمان نبود، صابئی بود(درباره مذهب صابئین خیلی حرف است. برخی گفته‏اند مذهب صابئی ریشه مجوسی داشته ولی یک نحله مسیحی است. امروز راجع به این مذهب خیلی بحث‌هاست که ریشه آن چیست) و بسیار دانشمند و مرد مؤدبی بود، و چون ادیب بود خیلی علاقه‏مند به ادبیّت قرآن بود و خیلی هم به آیات قرآن استشهاد می‏کرد. ماه رمضان چیزی نمی‏خورد. می‌گفتند تو که مسلمان نیستی چرا چیزی نمی‏خوری؟ می‏گفت: ادب اقتضا می‌کند که من با مردم زمان خودم هماهنگی داشته باشم.</ref> وفات یافت قصیده‏ای در مدح او گفت‏: