سید محمد ماضی ابوالعزائم: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان = سید محمد ماضی  

| تصویر =  

'''سید محمد ماضی ابوالعزائم''' مؤسس [[ عزمیه|طریقۀ عزمیه]] از سلسه فروع [[تصوف]] است. نویسنده مشهور جهان عرب ''مصطفی محمود'' براین باور است: «ایشان عالمی عارف و گنجی ناشناخته و قطبی است که فحول باید از او کمک بگیرند». او می‌گوید: «که بیش از 200 کتاب و دست‌نوشته از مواجید شعری و الهامات عرفانی ابو العزائم باقی مانده است که سرارسر رموز عرفانی است».

او در شب دوشنبه 27 [[رجب]] سال 1286 ق برابر با 1869 م، در شهر رشید در مسجد سیدی زغلول، هنگامی که مادرش<ref>مادر سید محمد ماضی، سیده آمنه، از نوادگان عبدالقادر گیلانی بود که خانوادگی از [[بغداد]] به [[آفریقا]] آمده بودند.</ref> برای زیارت قبر سیدی زغلول به مسجد رفته بود، متولد شد. اجدادش از [[ادریسیان]] بودند و در زمان برچیده‌شدن حکومت مرابطین به [[مصر]] مهاجرت کردند. نسب او از طرف پدر و مادر به [[حضرت زهرا (س)|حضرت زهرا (سلام الله علیها)]] می‌رسد. دانشگاه گُردُن (دانشگاه خرطوم فعلی) در سال 1905 م، از ایشان برای تدریس در رشتۀ ادبیات دعوت کرد.

'''محمد ماضی ابوالعزائم''' بن سید عبدالله (محجوب)<ref>ایشان (پدرش) هم اهل تجارت بود و در شهرهای ابوعلی و رشید به تجارت می‌پرداخت و هم از عالمان زمان خود به‌شمار می‌آمد و در نجوم، طب، تاریخ و ادبیات تبحر داشت.</ref>، بن احمد بن مصطفی بن ابراهیم بن ماضی _منسوب به عین ماضی در مغرب اقصی_ بن درویش بن محمد بن علی بن محمد بن ابراهیم بن رمضان بن احمد بن عبدالحمید بن محمد بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی‌الطویل بن محمد بن ابراهیم بن محمد بن عبدالله عوکلانی بن [[امام کاظم|موسی‌الکاظم (علیه‌السلام)]].

'''ابوالعزائم''' به دلیل شغل معلمی که برگزیده بود دائم در سفر بود. در این سفرها همان‌طور که خود گفته، هم به تدریس و تربیت نفوس می‌پرداخت و هم به تحصیل و مبارزه با استعمار. اولین سفر کاری به شهر ادفو در صعید مصر  و بعد از آن به شهر ابراهیمیه بود. از سال 1311 ق، تا سال1313 ق، به مینا رفت، حضورش در این شهر همراه بود با مرگ برادر و پدرش، در نهایت اقوامش را به مینا برد و با همسر برادرش ازدواج کرد و فرزند ارشدش سید احمد _که بعد از او شیخ طریقت شد_ به دنیا آمد. محفل تربیتی او در این شهر به '''«جماعة آل عزائم'''» مشهور شد. سفرهای وی  به مناطق مختلف ادامه داشت و به بسیاری از بلاد سفر کرد و به تبلیغ [[اسلام]] پرداخت<ref>حمید ساجدیان؛ ''جریان‌های معاصر تصوف در مصر طریقت عزمیه''؛ ص 45_46.</ref>.

پس از شهر سواکن به حلفا منتقل شد و از آنجا به ام‌درمان رفت. حضور در ام‌درمان با توجه به علاقۀ مردم این شهر به کسب علم، باعث رشد فعالیت‌های علمی او شد. در این شهر، شاگردان زیادی داشت که از عصر تا پاسی از شب دروس دینی را در منزل و یا [[مسجد]]، از وی فرا می‌گرفتند. مجلۀ '''«السعادة الابدیه»''' را با کمک شاگردانش منتشر کرد.

پس از رفتن به خارطوم در محل سکونتش «'''زاویه آل العزائم»''' را تأسیس کرد. درحال حاضر این زاویه فعال است. ابوالعزائم به کسب علم در سلوک اهتمام داشت و از او نقل شده:«اول الطریق علم واوسطه عمل و آخره موهبة». شیوه‌اش در آنجا تازگی داشت، چرا که در حلقه‌های ذکرش، قوانین [[شرع]] حاکم بود و خبری از [[آلات موسیقی]] نبود، ذکرش به‌صورت آشکار '''«الله»''' بود و سپس مجلس علم دایر بود. این روش مورد استقبال قرار گرفت و شاگردان زیادی گردش جمع شدند.

در سال 1915م، پس گذشت حدود20 سال فعالیت در [[سودان]] از این کشور اخراج شد و به [[مصر]] برگشت. دلیل اصلی اخراج، مبارزه علنی و موثر علیه [[انگلستان|انگلیس]] و اشغال سودان بود.

''مصطفی محمود'' در کتاب '''«السر الاعظم»''' که برای خواص اهل ذوق و کشف نگاشته است؛ ابوالعزائم را در کنار بزرگانی همچون [[ابن عربی|ابن‌عربی]]، [[محمد غزالی|غزالی]]، نفری، جیلی و [[ابن فارض]] قرار می‌دهد که برای سوالات عرفانی باید سراغشان رفت. ابوالعزائم می‌گوید: «العبارة لا تکشف الحقیقة ولو انها تکشفها ما بقی علی وجه الارض کافر». آنچه با الفاظ می‌توان منتقل کرد علوم است و نه معارف. این نکته باعث می‌شود که عارف برای فهماندن مقاصدش از زبان استعاری و ویژه‌ای استفاده کند.

[[عزمیه|طریقت عزمیه]] یکی از طرق نوظهور در [[مصر]] و از فروع [[ شاذلیه|طریقت شاذلیه]]، که سید محمدماضی آن را تأسیس کرد.

ایشان در زمینۀ [[تفسیر]]، [[تصوف]]، عقاید، [[فقه]]، [[وحدت اسلامی]]، سیرۀ نبوی، ادعیه، شعر و داستان، آثاری دارد.

# هدایة السالک الی علم المناسک؛ صیام اهل المدینة المنوره

* [[عزمیه]]

* ر. ک: کتاب جریان‌های معاصر تصوف در مصر طریقت عزمیه؛ نوشتۀ حمید ساجدیان.