عزمیه و سلفیت: تفاوت میان نسخه‌ها

تقریر [[عزمیه]] از مسأله '''«[[توسل]]»''' این‌گونه است که [[سلفیت]] همانند [[خوارج]]، آیاتی را که دربارۀ [[کفار]] نازل شده به [[مؤمنین]] نسبت می‌دهند. آنها تمام آیاتی که دربارۀ بت‌ها و بت‌پرستان است را در این موضوع استفاده می‌کنند و بت‌ها را [[انبیا]] و صالحینی می‌دانند که از دنیا رفته‌اند و در برزخ‌اند و [[بت‌پرستی|بت‌پرستان]] را نیز موحدینی می‌دانند که با حب به انبیا و صالحین به خداوند متوسل شده‌اند.  در این رابطه چند نکته باید توجه شود: '''اولاً''' اشتباه برداشت در این [[آیات]] از جایی است که دعا را به معنای عبادت می‌دانند؛ در صورتی که دعا فقط زمانی که به قصد مدد گرفتن  با در نظر گرفتن استقلال در اذن عبادت غیر است. [[مسلمانان]]، خواه عالم وخواه جاهل، همه معتقدند کسانی که [[توسل]] به آنان می‌شود هیچ استقلالی در نفع و ضرر رساندن ندارند و این اختیار از جانب خداست؛ بنابراین از دایرۀ حکم، این‌گونه آیات خارج می‌شوند.  

'''ثانیاً''' تا زمانی که توسل به شخص زنده جایز باشد توسل به [[میت]] نیز جایز خواهد بود؛ زیرا که میت در [[برزخ]] زنده است و آیا سلفی‌ها حیات برزخی را انکار می‌کنند.

'''ثالثاً''' توسل به اولیا از جمله مسائلی است که در میان مسلمانان امری پذیرفته شده است.

'''«تبرک»''' در دیدگاه [[وهابیت]] از مظاهر شرک است. در آثار عزمیه جواب شبه‌های وارد شده به تبرک را با استناد به‌ [[آیات]] و [[روایات]] و سیره [[مسلمین]] پاسخ داده‌اند.