۸۷٬۹۰۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'صف آرایی' به 'صف‌آرایی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = آیت‌الله‌العظمی حائری یزدی | |||
| تصویر = عبدالکریم حائری یزدی.jpg | |||
| نام = عبدالکریم حائری یزدی | |||
| | | نام‌های دیگر = آیتالله موسس | ||
| سال تولد = ۱۲۷۶ ق | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = یزد | |||
| سال درگذشت = ۱۳۱۵ ش | |||
|سال | | تاریخ درگذشت = | ||
| | | محل درگذشت = قم | ||
| | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی | میرزا حسین نوری| شیخ فضل الله نوری| آخوند خراسانی}} | ||
| | | شاگردان = | ||
| دین = | |||
|تاریخ | | مذهب = شیعه | ||
| | | آثار = {{فهرست جعبه افقی | دُرَرُ الاصول(درر الفوائد)| کتاب الصلوة| کتاب المواریث}} | ||
| فعالیت‌ها = از مراجع تقلید شیعه، بنیان‌گذار و زعیم [[حوزه علمیه قم]] | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
| | |||
| | |||
شیخ فضل الله نوری | |||
آخوند خراسانی | |||
| | |||
| | |||
|دُرَرُ الاصول(درر الفوائد) | |||
کتاب | |||
کتاب المواریث | |||
| | |||
| | |||
'''عبدالکریم حائری یزدی''' (۱۲۷۶ـ ۱۳۵۵ق) معروف به آیتالله مؤسس از مراجع تقلید شیعه، بنیان‌گذار و زعیم [[حوزه علمیه قم]] از سال ۱۳۰۱ تا ۱۳۱۵ش بود. | '''عبدالکریم حائری یزدی''' (۱۲۷۶ـ ۱۳۵۵ق) معروف به آیتالله مؤسس از مراجع تقلید شیعه، بنیان‌گذار و زعیم [[حوزه علمیه قم]] از سال ۱۳۰۱ تا ۱۳۱۵ش بود. | ||
حائری سال‌های طولانی در | حائری سال‌های طولانی در حوزه علمیه کربلا سامرا و [[نجف]] تحصیل کرد. او در سال ۱۳۳۳ق/۱۲۹۳ش برای همیشه به [[ایران]] بازگشت و در ابتدا به اداره حوزه علمیه اراک مشغول شد. آیتالله حائری در سال ۱۳۴۰ق (۱۳۰۰ش) به دعوت عالمان [[قم]] به آن شهر رفت و با شکل دادن به حوزه علمیه قم و بر عهده گرفتن ریاست آن، در قم ماندگار شد. | ||
حائری در دوران ریاست حوزه قم بیش از هر چیز به برنامه‌ریزی برای تثبیت و پیشرفت حوزه می‌اندیشید. تحول در روش‌های آموزش در حوزه، تخصصی شدن ابواب فقه، توسعه دامنه معلومات دانش‌پژوهان حوزه، حتی آموزش زبان‌های خارجی، و به طور خلاصه تربیت محقق و مجتهد، از برنامه‌های او بود. | حائری در دوران ریاست حوزه قم بیش از هر چیز به برنامه‌ریزی برای تثبیت و پیشرفت حوزه می‌اندیشید. تحول در روش‌های آموزش در حوزه، تخصصی شدن ابواب فقه، توسعه دامنه معلومات دانش‌پژوهان حوزه، حتی آموزش زبان‌های خارجی، و به طور خلاصه تربیت محقق و مجتهد، از برنامه‌های او بود. | ||
| خط ۵۸: | خط ۳۰: | ||
برخی از شاگردان او از جمله سید روح‌الله خمینی، محمد علی اراکی، گلپایگانی، شریعتمداری، سیدمحمدتقی خوانساری و سید احمد خوانساری در سال‌های بعد به مقام مرجعیت رسیدند. حائری در امور اجتماعی نیز فعال بود و از جمله کارهای عام المنفعه او تأسیس بیمارستان سهامیه قم و تشویق به ساختن بیمارستان فاطمی قم بود. | برخی از شاگردان او از جمله سید روح‌الله خمینی، محمد علی اراکی، گلپایگانی، شریعتمداری، سیدمحمدتقی خوانساری و سید احمد خوانساری در سال‌های بعد به مقام مرجعیت رسیدند. حائری در امور اجتماعی نیز فعال بود و از جمله کارهای عام المنفعه او تأسیس بیمارستان سهامیه قم و تشویق به ساختن بیمارستان فاطمی قم بود. | ||
=زندگی‌نامه= | == زندگی‌نامه == | ||
عبدالکریم حائری در خانواده‌ای مذهبی در مِهرجِرد میبد در سال ۱۲۷۶ق<ref>بامداد، شرح حال رجال ایران... ، ۱۳۴۷ش، ج۲، ص۲۷۵</ref>به دنیا آمد. پدرش محمدجعفر، را فردی متدین و پرهیزکار توصیف کرده‌اند<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۱۳-۱۴</ref>. | عبدالکریم حائری در خانواده‌ای مذهبی در مِهرجِرد میبد در سال ۱۲۷۶ق<ref>بامداد، شرح حال رجال ایران... ، ۱۳۴۷ش، ج۲، ص۲۷۵</ref>به دنیا آمد. پدرش محمدجعفر، را فردی متدین و پرهیزکار توصیف کرده‌اند<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۱۳-۱۴</ref>. | ||
| خط ۷۱: | خط ۴۲: | ||
پس از چندی به یزد رفت و با سکونت در مدرسه محمدتقی خان معروف به مدرسه خان ادبیات عرب را نزد عالمانی چون سیدحسین وامق و سیدیحیی بزرگ معروف به مجتهد یزدی فراگرفت<ref>مرسلوند، زندگی‌نامه رجال و مشاهیر ایران، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۵۹</ref>. | پس از چندی به یزد رفت و با سکونت در مدرسه محمدتقی خان معروف به مدرسه خان ادبیات عرب را نزد عالمانی چون سیدحسین وامق و سیدیحیی بزرگ معروف به مجتهد یزدی فراگرفت<ref>مرسلوند، زندگی‌نامه رجال و مشاهیر ایران، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۵۹</ref>. | ||
== عراق == | === عراق === | ||
او در ۱۲۹۸ق برای ادامه تحصیل به همراه مادرش راهی [[عراق]] شد. نخست به کربلا رفت و حدود دو سال زیرنظر فاضل اردکانی به تحصیل پرداخت و درس‌های سطوح میانی فقه و اصول را در آنجا آموخت<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۲۳-۲۴</ref>. سپس برای ادامه تحصیل و استفاده از [[محمد حسن شیرازی|میرزای شیرازی]]، به [[سامرا]] رفت<ref>حائری یزدی، سرّ دلبران، ۱۳۷۷ش، ص۸۰-۸۲</ref>. | |||
او در ۱۲۹۸ق برای ادامه تحصیل به همراه مادرش راهی [[عراق]] شد. نخست به کربلا رفت و حدود دو سال زیرنظر فاضل اردکانی به تحصیل پرداخت و درس‌های سطوح میانی فقه و اصول را در آنجا آموخت<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۲۳-۲۴</ref>. سپس برای ادامه تحصیل و استفاده از [[میرزای شیرازی]]، به [[سامرا]] رفت<ref>حائری یزدی، سرّ دلبران، ۱۳۷۷ش، ص۸۰-۸۲ | |||
دوره تحصیل حائری در سامرا از ۱۳۰۰ تا ۱۳۱۲ بود که نخست دو تا سه سال درس‌های سطوح عالی فقه و اصول را نزد استادانی چون [[فضل‌الله نوری|شیخ فضل اللّه نوری]]، میرزا ابراهیم محلاتی شیرازی و میرزامهدی شیرازی به اتمام رساند و سپس در درس‌های خارج فقه و اصول سید محمد فشارکی اصفهانی و میرزا [[محمد تقی شیرازی|محمدتقی شیرازی]]، و مدتی در مجلس درس میرزا محمد حسن شیرازی شرکت کرد<ref>همان، ص۸۷-۸۸ و ۹۳-۹۴</ref>. و از میرزا حسین نوری اجازه روایت دریافت کرد<ref>حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ۱۳۶۴ش، ج۶، ص۲۱۱۸</ref>. | |||
سید محمد فشارکی و عبدالکریم حائری چند ماه پس از درگذشت میرزای بزرگ (۱۳۱۲ ق) از سامرا به نجف نقل مکان کردند<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۸۳-۲۸۴</ref>.حائری در نجف در درس فشارکی و [[محمد کاظم خراسانی|آخوند خراسانی]]<ref>استادی، ص۵۱</ref> شرکت می‌کرد و در ماههای آخر عمر فشارکی، از او مراقبت هم می‌کرد<ref>حائری یزدی، سرّ دلبران، ۱۳۷۷ش، ص۳۹ و ۸۷-۸۸</ref>. | |||
=== بازگشت به ایران === | |||
حائری پس از درگذشت فشارکی و در سال ۱۳۱۶ق به ایران بازگشت و در سلطان آباد (اراک کنونی) حوزه درس دایر کرد<ref>استادی، ص۴۴-۵۱</ref>. | حائری پس از درگذشت فشارکی و در سال ۱۳۱۶ق به ایران بازگشت و در سلطان آباد (اراک کنونی) حوزه درس دایر کرد<ref>استادی، ص۴۴-۵۱</ref>. | ||
== سفر دوباره به عراق == | === سفر دوباره به عراق === | ||
شیخ عبدالکریم حائری در ۱۳۲۴ق، به علت استقلال نداشتن در اداره کردن حوزه اراک و بر هم خوردن آرامش آنجا به سبب [[نهضت مشروطه]]<ref>محقق داماد، مصطفی ص۴۳-۴۴؛ صدرایی خویی، آیتالله اراکی: یک قرن وارستگی، ۱۳۸۲ش، ص۱۷؛ نیکوبرش، ص۴۶-۴۷</ref> به نجف بازگشت<ref>بامداد، شرح حال رجال ایران... ، ۱۳۴۷ش، ج۲، ص۲۷۵</ref>. | شیخ عبدالکریم حائری در ۱۳۲۴ق، به علت استقلال نداشتن در اداره کردن حوزه اراک و بر هم خوردن آرامش آنجا به سبب [[نهضت مشروطه]]<ref>محقق داماد، مصطفی ص۴۳-۴۴؛ صدرایی خویی، آیتالله اراکی: یک قرن وارستگی، ۱۳۸۲ش، ص۱۷؛ نیکوبرش، ص۴۶-۴۷</ref> به نجف بازگشت<ref>بامداد، شرح حال رجال ایران... ، ۱۳۴۷ش، ج۲، ص۲۷۵</ref>. | ||
دوباره به حلقه درس آخوند خراسانی پیوست و در درس سید محمد کاظم طباطبائی یزدی نیز شرکت کرد؛ ولی به منظور دور ماندن از نزاع میان موافقان و مخالفان مشروطه پس از چند ماه به کربلا رفت<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۵۵</ref>. | دوباره به حلقه درس آخوند خراسانی پیوست و در درس سید محمد کاظم طباطبائی یزدی نیز شرکت کرد؛ ولی به منظور دور ماندن از نزاع میان موافقان و مخالفان مشروطه پس از چند ماه به کربلا رفت<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۵۵</ref>. | ||
| خط ۹۰: | خط ۵۸: | ||
حائری حدود ۸ سال در کربلا ماند و از آن زمان به حائری ملقب شد. او در کربلا به تدریس پرداخت و به منظور حفظ بی‌طرفی خود در صف‌آرایی‌های مشروطه کتابی از آخوند خراسانی و کتابی از طباطبائی یزدی را درس می‌داد<ref>همان، ص۵۵-۵۶</ref>. | حائری حدود ۸ سال در کربلا ماند و از آن زمان به حائری ملقب شد. او در کربلا به تدریس پرداخت و به منظور حفظ بی‌طرفی خود در صف‌آرایی‌های مشروطه کتابی از آخوند خراسانی و کتابی از طباطبائی یزدی را درس می‌داد<ref>همان، ص۵۵-۵۶</ref>. | ||
== بازگشت به ایران == | === بازگشت به ایران === | ||
در دوره اقامت حائری در کربلا از او برای بازگشت به اراک درخواست‌های زیادی شد. سرانجام او در اوایل ۱۳۳۳ق/۱۲۹۳ش<ref>صفوت تبریزی، «زندگی‌نامه آیة الله حاج شیخ عبدالکریم حائری»، ص۷۳</ref>. | در دوره اقامت حائری در کربلا از او برای بازگشت به اراک درخواست‌های زیادی شد. سرانجام او در اوایل ۱۳۳۳ق/۱۲۹۳ش<ref>صفوت تبریزی، «زندگی‌نامه آیة الله حاج شیخ عبدالکریم حائری»، ص۷۳</ref>. | ||
به اراک رفت و در مدت اقامت هشت ساله‌اش در آنجا علاوه بر اداره حوزه به تدریس فقه و اصول پرداخت. | به اراک رفت و در مدت اقامت هشت ساله‌اش در آنجا علاوه بر اداره حوزه به تدریس فقه و اصول پرداخت. | ||
| خط ۹۷: | خط ۶۴: | ||
عبدالکریم حائری در پاسخ به نامه میرزامحمدتقی شیرازی پس از فوت سیدمحمدکاظم یزدی (۱۳۳۷ق/۱۲۹۸ش) که از او خواسته بود به عتبات برگردد و خود را برای مرجعیت شیعه مهیا سازد اقامت در ایران را وظیفه خود خواند و از قرارگرفتن ایران و ایرانیان در مسیر تباهی و انحطاط فکری اظهار نگرانی کرد<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۰۴ق، قسم ۳، ص۱۱۶۴؛ کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۵۶؛ صدرایی خویی، آیتالله اراکی: یک قرن وارستگی، ۱۳۸۲ش، ص۱۷-۱۸</ref>. | عبدالکریم حائری در پاسخ به نامه میرزامحمدتقی شیرازی پس از فوت سیدمحمدکاظم یزدی (۱۳۳۷ق/۱۲۹۸ش) که از او خواسته بود به عتبات برگردد و خود را برای مرجعیت شیعه مهیا سازد اقامت در ایران را وظیفه خود خواند و از قرارگرفتن ایران و ایرانیان در مسیر تباهی و انحطاط فکری اظهار نگرانی کرد<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۰۴ق، قسم ۳، ص۱۱۶۴؛ کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۵۶؛ صدرایی خویی، آیتالله اراکی: یک قرن وارستگی، ۱۳۸۲ش، ص۱۷-۱۸</ref>. | ||
=تأسیس حوزه علمیه قم= | == تأسیس حوزه علمیه قم == | ||
حائری در ۱۳۳۷ ق به قصد زیارت حرم امام رضا(ع) عازم [[مشهد]] شد و در مسیر خود چند روز در [[قم]] ماند و با اوضاع این شهر و حوزه علمیه آن آشنا شد<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۸۶؛ مرسلوند، زندگی‌نامه رجال و مشاهیر ایران، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۵۹-۶۰</ref>. | حائری در ۱۳۳۷ ق به قصد زیارت حرم امام رضا(ع) عازم [[مشهد]] شد و در مسیر خود چند روز در [[قم]] ماند و با اوضاع این شهر و حوزه علمیه آن آشنا شد<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۸۶؛ مرسلوند، زندگی‌نامه رجال و مشاهیر ایران، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۵۹-۶۰</ref>. | ||
در رجب ۱۳۴۰ ق بار دیگر در پی دعوت تنی چند از عالمان قم از او و نیز برای زیارت حرم حضرت معصومه(س) به قم رفت و با استقبال علما و مردم قم و درخواست آنان برای اقامت در این شهر مواجه شد. نخست تردید داشت ولی پس از پافشاری شماری از عالمان به ویژه [[محمد تقی بافقی]]، حائری استخاره کرد و سپس تصمیم گرفت در قم بماند؛ تصمیمی که در پی آن حوزه‌ای بزرگ در آن شهر تأسیس شد و حائری | در رجب ۱۳۴۰ ق بار دیگر در پی دعوت تنی چند از عالمان قم از او و نیز برای زیارت حرم حضرت معصومه(س) به قم رفت و با استقبال علما و مردم قم و درخواست آنان برای اقامت در این شهر مواجه شد. نخست تردید داشت ولی پس از پافشاری شماری از عالمان به ویژه [[محمد تقی بافقی]]، حائری استخاره کرد و سپس تصمیم گرفت در قم بماند؛ تصمیمی که در پی آن حوزه‌ای بزرگ در آن شهر تأسیس شد و حائری آیت‌اللّه مؤسس لقب گرفت<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۰۴ق، قسم ۳، ص۱۱۵۹؛ فیض قمی، ج۱، ص۳۳۱-۳۳۴؛ کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۵۸-۵۹</ref>. | ||
علاوه بر سید محمد تقی خوانساری که همراه حائری به قم رفته بود، بسیاری از شاگردان او، از جمله سید احمد خوانساری، سید روح‌الله خمینی، سید محمد رضا گلپایگانی و محمدعلی اراکی،<ref>استادی، ص۵۴-۶۴</ref>به قم منتقل شدند. | علاوه بر سید محمد تقی خوانساری که همراه حائری به قم رفته بود، بسیاری از شاگردان او، از جمله سید احمد خوانساری، سید روح‌الله خمینی، سید محمد رضا گلپایگانی و محمدعلی اراکی،<ref>استادی، ص۵۴-۶۴</ref>به قم منتقل شدند. | ||
[[سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[ | [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[محمد حسین نائینی]] که پس از تبعید شدن از عراق در ۱۳۰۲ ش هشت ماه را در قم گذراندند نیز در تثبیت این حوزه نقش مهمی داشتند<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۱۴۰۴ق، قسم ۳، ص۱۱۶۰-۱۱۶۱؛ صفوت تبریزی، «زندگی‌نامه آیة الله حاج شیخ عبدالکریم حائری»، ص۷۷</ref>. | ||
با پرآوازه شدن حوزه علمیه قم و ورود شماری از عالمان و مدرسان و بسیاری از محصلان سایر حوزه‌ها و محصلان جدید، تعداد طلاب از هزار تن گذشت<ref>استادی، یادنامه حضرت آیة | با پرآوازه شدن حوزه علمیه قم و ورود شماری از عالمان و مدرسان و بسیاری از محصلان سایر حوزه‌ها و محصلان جدید، تعداد طلاب از هزار تن گذشت<ref>استادی، یادنامه حضرت آیة الله‌العظمی اراکی، ۱۳۷۵ش، ص۷۷-۷۸</ref>. | ||
حائری با توجه به آشنایی با حوزه‌های بزرگ شیعی سامرا، نجف و کربلا، و اطلاع از شیوه مدیریت، ضعف‌ها و قوّت‌های پیشینیان خود و نیز تجارب خویش در حوزه اراک، بیش از هر چیز به برنامه‌ریزی برای تثبیت و پیشرفت حوزه می‌اندیشید. تحول در روش‌های آموزش در حوزه، تخصصی شدن ابواب فقه، توسعه دامنه معلومات | حائری با توجه به آشنایی با حوزه‌های بزرگ شیعی سامرا، نجف و کربلا، و اطلاع از شیوه مدیریت، ضعف‌ها و قوّت‌های پیشینیان خود و نیز تجارب خویش در حوزه اراک، بیش از هر چیز به برنامه‌ریزی برای تثبیت و پیشرفت حوزه می‌اندیشید. تحول در روش‌های آموزش در حوزه، تخصصی شدن ابواب فقه، توسعه دامنه معلومات دانش‌پژوهان حوزه، حتی آموزش زبان‌های خارجی، و به طور خلاصه تربیت محقق و مجتهد، از برنامه‌های او بود<ref>زنجانی، الکلام یجرّ الکلام، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۱۲۴؛ کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۴۷؛ «مصاحبه با حجة الاسلام والمسلمین دکتر سید مصطفی محقق داماد»، ص۶۷-۶۸، ۸۷-۸۸، ۹۲</ref>. | ||
== مرجعیت == | |||
هر چند حائری هیچگاه خود را در معرض مقام مرجعیت قرار نداد و حتی با ترک حوزه علمیه عراق از آن فاصله گرفته بود، پس از درگذشت سیدمحمدکاظم یزدی و شیخ الشریعه اصفهانی و میرزا محمد تقی شیرازی، در فاصله سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۳۹ که حائری هنوز در اراک به سر می‌برد، شماری از کسانی که در تکاپوی انتخاب مرجع تقلید بودند، به او رجوع کردند. | هر چند حائری هیچگاه خود را در معرض مقام مرجعیت قرار نداد و حتی با ترک حوزه علمیه عراق از آن فاصله گرفته بود، پس از درگذشت سیدمحمدکاظم یزدی و شیخ الشریعه اصفهانی و میرزا محمد تقی شیرازی، در فاصله سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۳۹ که حائری هنوز در اراک به سر می‌برد، شماری از کسانی که در تکاپوی انتخاب مرجع تقلید بودند، به او رجوع کردند. | ||
پس از هجرت او به قم و افزایش شهرتش، رفته رفته بر مقلدان او افزوده شد تا اینکه بسیاری از ایرانیان و برخی شیعیان سایر کشورها، از جمله عراق و لبنان، از مقلدان او شدند<ref>مستوفی، شرح زندگانی من، ۱۳۶۰ش، ج۳، ص۶۰۱؛ حائری یزدی، خاطرات دکتر مهدی حائری یزدی، ۱۳۸۱ش، ص۱۸و۷۶</ref>. | پس از هجرت او به قم و افزایش شهرتش، رفته رفته بر مقلدان او افزوده شد تا اینکه بسیاری از ایرانیان و برخی شیعیان سایر کشورها، از جمله عراق و لبنان، از مقلدان او شدند<ref>مستوفی، شرح زندگانی من، ۱۳۶۰ش، ج۳، ص۶۰۱؛ حائری یزدی، خاطرات دکتر مهدی حائری یزدی، ۱۳۸۱ش، ص۱۸و۷۶</ref>. | ||
=شیوه تدریس= | == شیوه تدریس == | ||
عبدالکریم حائری به روش مکتب سامرا و با الهام از میرزای شیرازی درس می‌داد. در این شیوه، پس از طرح مسئله، بدون هیچ اظهار نظری، نخست دیدگاه‌های گوناگون و دلایل هر یک بیان می‌شد، سپس استاد ضمن نظرخواهی از شاگردان و تبادل نظر با آنها به جمع‌بندی آرا می‌پرداخت، آنگاه نظر خود را می‌گفت و در پایان اجازه می‌داد شاگردانش با او درباره این نظر بحث کنند و به نقد آن بپردازند. | عبدالکریم حائری به روش مکتب سامرا و با الهام از میرزای شیرازی درس می‌داد. در این شیوه، پس از طرح مسئله، بدون هیچ اظهار نظری، نخست دیدگاه‌های گوناگون و دلایل هر یک بیان می‌شد، سپس استاد ضمن نظرخواهی از شاگردان و تبادل نظر با آنها به جمع‌بندی آرا می‌پرداخت، آنگاه نظر خود را می‌گفت و در پایان اجازه می‌داد شاگردانش با او درباره این نظر بحث کنند و به نقد آن بپردازند. | ||
همچنین حائری هر روز موضوع درس بعدی را مشخص می‌کرد تا شاگردانش پیشاپیش آن را مطالعه کنند. او بر آن بود که مباحث اصول فقه باید مختصر و کاربردی مطرح شود؛ ازاین رو، در تألیف دررالاصول به این نظر عمل کرد و نیز دوره کامل درس اصول فقه را در مدت تقریبآ چهار سال تدریس کرد<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۷۴-۷۵؛ «مصاحبه با حضرت آیتالله حاج سید علی آقا محقق داماد»، ص۵۰، ۵۵</ref>. | همچنین حائری هر روز موضوع درس بعدی را مشخص می‌کرد تا شاگردانش پیشاپیش آن را مطالعه کنند. او بر آن بود که مباحث اصول فقه باید مختصر و کاربردی مطرح شود؛ ازاین رو، در تألیف دررالاصول به این نظر عمل کرد و نیز دوره کامل درس اصول فقه را در مدت تقریبآ چهار سال تدریس کرد<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۷۴-۷۵؛ «مصاحبه با حضرت آیتالله حاج سید علی آقا محقق داماد»، ص۵۰، ۵۵</ref>. | ||
=استادان= | == استادان == | ||
شیخ عبدالکریم حائری در طول زندگی خود از محضر اساتید نامداری استفاده کرد. برخی از اساتید وی عبارتند از: | شیخ عبدالکریم حائری در طول زندگی خود از محضر اساتید نامداری استفاده کرد. برخی از اساتید وی عبارتند از: | ||
میرزا حسین نوری | # میرزا حسین نوری | ||
شیخ فضل الله نوری | # شیخ فضل الله نوری | ||
سید محمد فشارکی | # سید محمد فشارکی | ||
میرزا محمد تقی شیرازی | # میرزا محمد تقی شیرازی | ||
میرزا محمد حسن شیرازی | # میرزا محمد حسن شیرازی | ||
آخوند خراسانی | # آخوند خراسانی | ||
میرزا مهدی شیرازی | # میرزا مهدی شیرازی | ||
فاضل اردکانی | # فاضل اردکانی | ||
سید محمد کاظم طباطبایی<ref>حائری یزدی، سرّ دلبران، ۱۳۷۷ش، ص۳۹-۸۰-۸۲-۸۷</ref>. | # سید محمد کاظم طباطبایی<ref>حائری یزدی، سرّ دلبران، ۱۳۷۷ش، ص۳۹-۸۰-۸۲-۸۷</ref>. | ||
== شاگردان == | |||
از حوزه درس حائری، عالمانی تربیت شدند که برخی در عصر خود به مقام مرجعیت رسیدند. از جمله شاگردان او: | از حوزه درس حائری، عالمانی تربیت شدند که برخی در عصر خود به مقام مرجعیت رسیدند. از جمله شاگردان او: | ||
علی اکبر کاشانی | # علی اکبر کاشانی | ||
مصطفی کشمیری | # مصطفی کشمیری | ||
احمد مازندرانی | # احمد مازندرانی | ||
[[سید صدرالدین صدر]] | # [[سید صدرالدین صدر]] | ||
[[میرزا هاشم آملى]] | # [[هاشم آملی|میرزا هاشم آملى]] | ||
[[محمدعلی اراکی]] | # [[محمد علی اراکی|محمدعلی اراکی]] | ||
[[سیداحمد حسینی زنجانی]] | # [[سیداحمد حسینی زنجانی]] | ||
سید روح‌الله موسوی خمینی | # [[سید روح‌الله موسوی خمینی]] | ||
سید احمد خوانساری | # [[سید احمد خوانساری]] | ||
سید محمد تقی خوانساری | # [[سید محمد تقی خوانساری]] | ||
# [[سید محمد داماد]] | |||
سید ابوالحسن رفیعی قزوینی | # سید ابوالحسن رفیعی قزوینی | ||
سیدکاظم شریعتمداری | # سیدکاظم شریعتمداری | ||
سیدکاظم گلپایگانی | # سیدکاظم گلپایگانی | ||
سید محمد رضا گلپایگانی | # [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سید محمد رضا گلپایگانی]] | ||
ملاعلی معصومی همدانی | # ملاعلی معصومی همدانی | ||
سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ش، ج۱، ص۵۹، ۸۷ـ ۸۸</ref>. | # [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]]<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ش، ج۱، ص۵۹، ۸۷ـ ۸۸</ref>. | ||
# [[سید رضا موسوی زنجانی]]<ref>جعفر سعیدی (پژوم)، ۱۳۸۶، ص ۵۰</ref> | |||
[[سید رضا موسوی زنجانی]]<ref>جعفر سعیدی (پژوم)، ۱۳۸۶، ص ۵۰</ref> | # [[محمدجواد انصاری همدانی]] | ||
[[محمدجواد انصاری همدانی]] | |||
== اوصاف == | |||
=== روحیات شخصی و کارهای عام المنفعه === | |||
شیخ عبدالکریم حائری فردی خوش اخلاق، شوخ طبع، معتدل و دور از ظاهرسازی و ریاکاری بود. در مصرف وجوهات شرعی، بسیار احتیاط می‌کرد و بر زندگی‌اش زهد و ساده‌زیستی حاکم بود<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۵۲-۵۴؛ «مصاحبه با حضرت آیتالله حاج سید علی آقا محقق داماد»، ص۴۷-۴۸</ref>. | شیخ عبدالکریم حائری فردی خوش اخلاق، شوخ طبع، معتدل و دور از ظاهرسازی و ریاکاری بود. در مصرف وجوهات شرعی، بسیار احتیاط می‌کرد و بر زندگی‌اش زهد و ساده‌زیستی حاکم بود<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۵۲-۵۴؛ «مصاحبه با حضرت آیتالله حاج سید علی آقا محقق داماد»، ص۴۷-۴۸</ref>. | ||
| خط ۱۷۲: | خط ۱۳۱: | ||
حائری به آسایش و رفاه مردم و کاستن از مشکلات آنان توجه بسیار داشت؛ از جمله کارهای عام المنفعه او تأسیس بیمارستان سهامیه قم و تشویق به ساختن بیمارستان فاطمی در قم بود<ref>روزنامه اطلاعات، ۳۰ و ۳۱ فروردین ۱۳۱۰</ref>. | حائری به آسایش و رفاه مردم و کاستن از مشکلات آنان توجه بسیار داشت؛ از جمله کارهای عام المنفعه او تأسیس بیمارستان سهامیه قم و تشویق به ساختن بیمارستان فاطمی در قم بود<ref>روزنامه اطلاعات، ۳۰ و ۳۱ فروردین ۱۳۱۰</ref>. | ||
به اهل بیت(ع) بسیار علاقه‌مند بود و در جوانی در سامرا نوحه خوان این مراسم بود. برپایی سوگواری در ایام فاطمیه دوم (اول تا ۳ جمادی‌الثانی) را در ایران مرسوم کرد. به جای مراسم تعزیه و | به اهل بیت(ع) بسیار علاقه‌مند بود و در جوانی در سامرا نوحه خوان این مراسم بود. برپایی سوگواری در ایام فاطمیه دوم (اول تا ۳ جمادی‌الثانی) را در ایران مرسوم کرد. به جای مراسم تعزیه و شبیه‌خوانی، مجالس روضه‌خوانی را رواج داد و برای جلوگیری از نقل مطالب بدون منبع در مجالس اهل‌بیت و مناسبت‌های مذهبی کوشید<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۴۸-۵۰؛ رضوی، ص۱۵۱-۱۵۴</ref>. | ||
== در عرصه سیاست == | |||
شواهد زیادی وجود دارد که به استناد آنها می‌توان شخصیت حائری را اساسا غیرسیاسی قلمداد کرد. به نظر می‌رسد که کناره‌گیری شدید او از دخالت در مسائل سیاسی، به حدی که حیرت و بلکه اعتراض برخی را برانگیخت، <ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۶۱-۶۲؛ حائری، عبدالحسین، ص۱۶۱-۱۶۲</ref>بیش از آنکه بنا به مصلحت جویی بوده باشد از روحیه او ناشی می‌شده است. | شواهد زیادی وجود دارد که به استناد آنها می‌توان شخصیت حائری را اساسا غیرسیاسی قلمداد کرد. به نظر می‌رسد که کناره‌گیری شدید او از دخالت در مسائل سیاسی، به حدی که حیرت و بلکه اعتراض برخی را برانگیخت، <ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۶۱-۶۲؛ حائری، عبدالحسین، ص۱۶۱-۱۶۲</ref>بیش از آنکه بنا به مصلحت جویی بوده باشد از روحیه او ناشی می‌شده است. | ||
رویه حائری پیش از ورود به قم، درباره مسائل سیاسی نامرتبط با حکومت [[ایران]]، نیز | رویه حائری پیش از ورود به قم، درباره مسائل سیاسی نامرتبط با حکومت [[ایران]]، نیز همین‌گونه بود. مثلا در میان عالمانی که در محرّم ۱۳۳۰، هم‌زمان با حضور حائری در کربلا، در اعتراض به نیروهای اشغالگر خارجی از نجف و کربلا به کاظمین رفتند و حدود سه ماه در آنجا ماندند، نام کسانی چون میرزا محمد تقی شیرازی، شیخ الشریعه اصفهانی، نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی و آقاضیاء عراقی در منابع تاریخی ثبت شده است،<ref>نظام الدین زاده، ص۱۵۴-۱۵۵</ref>. | ||
ولی نشانی از حائری نیست. بنابراین می‌توان حائری | ولی نشانی از حائری نیست. بنابراین می‌توان حائری را همچون استادش فشارکی، از عالمانی دانست که نه تنها هیچگاه در مسائل سیاسی فعال نبوده، بلکه از حوادث سیاسی و جنجالی گریزان بوده‌اند<ref>شکوری، ص۱۱۶ به بعد؛ امینی، اهتمام... ، ص۱۹۱</ref>. | ||
به خاطر جایگاه اجتماعی حائری در اواخر عمرش، ناچار به حضور در امور سیاسی شد؛ مهم‌ترین چالش حائری در این سال‌ها نحوه تعامل و مناسباتش با رضاشاه بود. در دورانی که رضاخان سردار سپه بود روابط نسبتا خوبی با یکدیگر داشتند<ref>دولت آبادی، ج۴، ص۲۸۹</ref>. | به خاطر جایگاه اجتماعی حائری در اواخر عمرش، ناچار به حضور در امور سیاسی شد؛ مهم‌ترین چالش حائری در این سال‌ها نحوه تعامل و مناسباتش با رضاشاه بود. در دورانی که رضاخان سردار سپه بود روابط نسبتا خوبی با یکدیگر داشتند<ref>دولت آبادی، ج۴، ص۲۸۹</ref>. | ||
| خط ۱۸۷: | خط ۱۴۵: | ||
البته برخی اهتمام او را به حفظ حوزه علمیه قم مهم‌ترین دلیل اجتنابش از ورود در بسیاری از رویدادهای سیاسی و رویارویی با حکومت دانسته‌اند. به نظر اینان، حائری آگاهانه و هوشمندانه به مسائل مرتبط با حکومت وارد نمی‌شد، زیرا بر این باور بود که موضع‌گیری در برابر رضاشاه پهلوی در آن اوضاع و احوال، نتیجه‌ای جز برچیده شدن حوزه نخواهد داشت؛ بنابراین، با دوراندیشی، درایت و بردباری، حیات حوزه و بلکه حیات [[دین]] و مذهب را در ایران استمرار بخشید<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۹-۳۰، ۵۳-۵۴؛ امینی، اهتمام... ، ص۱۹۸</ref>. | البته برخی اهتمام او را به حفظ حوزه علمیه قم مهم‌ترین دلیل اجتنابش از ورود در بسیاری از رویدادهای سیاسی و رویارویی با حکومت دانسته‌اند. به نظر اینان، حائری آگاهانه و هوشمندانه به مسائل مرتبط با حکومت وارد نمی‌شد، زیرا بر این باور بود که موضع‌گیری در برابر رضاشاه پهلوی در آن اوضاع و احوال، نتیجه‌ای جز برچیده شدن حوزه نخواهد داشت؛ بنابراین، با دوراندیشی، درایت و بردباری، حیات حوزه و بلکه حیات [[دین]] و مذهب را در ایران استمرار بخشید<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲-۱۳۵۴ش، ج۱، ص۲۹-۳۰، ۵۳-۵۴؛ امینی، اهتمام... ، ص۱۹۸</ref>. | ||
=آثار= | == آثار == | ||
مهم‌ترین اثر وی، [[درر الفوائد (کتاب)|درر الفوائد]] است که دُرَرُ الاصول هم نامیده شده است. این اثر از یک سو ریشه در مبانی اصولی فشارکی دارد. از سوی دیگر از آرای مهم آخوند خراسانی در قلمرو اصول فقه برآمده است. | |||
مهم‌ترین اثر وی، درر الفوائد است که دُرَرُ الاصول هم نامیده شده است. این اثر از یک سو ریشه در مبانی اصولی فشارکی دارد. از سوی دیگر از آرای مهم آخوند خراسانی در قلمرو اصول فقه برآمده است. | |||
حائری بنابر اظهار خود در تألیف جلد اول کتاب از فشارکی و در جلد دوم آن از آخوند خراسانی استفاده کرده است<ref>طبسی، ص۶۳</ref>. | حائری بنابر اظهار خود در تألیف جلد اول کتاب از فشارکی و در جلد دوم آن از آخوند خراسانی استفاده کرده است<ref>طبسی، ص۶۳</ref>. | ||
| خط ۱۹۶: | خط ۱۵۳: | ||
وی به سبب اشتغالات فراوان در دوره اقامتش در قم کمتر به تألیف پرداخت. با این حال آثار ارزشمندی از او برجای مانده است که می‌توان آنها را چهار نوع دانست: | وی به سبب اشتغالات فراوان در دوره اقامتش در قم کمتر به تألیف پرداخت. با این حال آثار ارزشمندی از او برجای مانده است که می‌توان آنها را چهار نوع دانست: | ||
== آثار تالیفی == | === آثار تالیفی === | ||
از وی ۵ اثر تالیفی باقی مانده است که عبارتند از: دُرَرُالفوائد، کتاب النکاح، کتاب الرضاع، کتاب المواریث و کتاب الصلوة<ref>همان، ص۹۹-۱۰۱</ref>. | از وی ۵ اثر تالیفی باقی مانده است که عبارتند از: دُرَرُالفوائد، کتاب النکاح، کتاب الرضاع، کتاب المواریث و کتاب الصلوة<ref>همان، ص۹۹-۱۰۱</ref>. | ||
== حواشی بر کتاب‌های فقهی == | === حواشی بر کتاب‌های فقهی === | ||
مانند حاشیه بر عروة الوثقی اثر سیدمحمدکاظم یزدی و حاشیه بر اَنیسُ التجّار اثر [[ملامهدی نراقی]]<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج۲، ص۴۵۳ و ج۲۰، ص۱۵ و ج۲۲، ص۴۰۵-۴۰۶ و ج۲۵، ص۸۷</ref>. | مانند حاشیه بر عروة الوثقی اثر سیدمحمدکاظم یزدی و حاشیه بر اَنیسُ التجّار اثر [[ملامهدی نراقی]]<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج۲، ص۴۵۳ و ج۲۰، ص۱۵ و ج۲۲، ص۴۰۵-۴۰۶ و ج۲۵، ص۸۷</ref>. | ||
== نگاشتن تقریرات درس استادانش == | === نگاشتن تقریرات درس استادانش === | ||
از این نمونه فقط از تقریرات درس اصول فقه سید محمد فشارکی یاد شده است<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه... ، ج۴، ص۳۷۸</ref>. | از این نمونه فقط از تقریرات درس اصول فقه سید محمد فشارکی یاد شده است<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه... ، ج۴، ص۳۷۸</ref>. | ||
== تقریرات درس‌هایش == | === تقریرات درس‌هایش === | ||
این تقریرات را شاگردانش تدوین کرده‌اند؛ مانند رساله الاجتهاد و التقلید، کتاب البیع و کتاب التجارة، هر سه به قلم محمدعلی اراکی و تقریرات درس‌های او، به قلم سید محمد رضا گلپایگانی و میرزامحمود آشتیانی<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۱۰۵</ref>. | این تقریرات را شاگردانش تدوین کرده‌اند؛ مانند رساله الاجتهاد و التقلید، کتاب البیع و کتاب التجارة، هر سه به قلم محمدعلی اراکی و تقریرات درس‌های او، به قلم سید محمد رضا گلپایگانی و میرزامحمود آشتیانی<ref>کریمی جهرمی، آیة الله موسس... ، ۱۳۷۲ش، ص۱۰۵</ref>. | ||
== رساله‌های عملیه و فتاوا == | === رساله‌های عملیه و فتاوا === | ||
مانند ذخیرةالمعاد، مَجمع الاحکام، مَجمع المسائل، مُنتخب الرسائل، وسیلةالنجاة و مناسک حج که به صورت مستقل می‌باشند<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج۲، ص۴۵۳ و ج۲۰، ص۱۵ و ج۲۲، ص۴۰۵-۴۰۶ و ج۲۵، ص۸۷</ref>. | مانند ذخیرةالمعاد، مَجمع الاحکام، مَجمع المسائل، مُنتخب الرسائل، وسیلةالنجاة و مناسک حج که به صورت مستقل می‌باشند<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج۲، ص۴۵۳ و ج۲۰، ص۱۵ و ج۲۲، ص۴۰۵-۴۰۶ و ج۲۵، ص۸۷</ref>. | ||
| خط ۲۲۱: | خط ۱۷۳: | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده: | [[رده:مراجع تقلید]] | ||