کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن عمران بن موسیبن جراح نهشلی، (306 – 390ق) ابوالحسن. معروف به «ابن جندی». لقب «ابن جندی» شاید از آن رویبه ویداده شد كه پدرش از مأموران نظامیدر دولت بنی‏عباس بوده است. ویاز تیره «بنینهشل» از طائفه «بنیتمیم» است و نسب او به «نهشل بن دارم بن مالك بن حنظله تمیمی» می‏رسد. قبیله بنی‏تمیم شاخه‏هایمتعددیهستند و بخشیاز آن در كوفه مسكن داشتند كه از جمله آنها «بنیدارم» و «بنینهشل» بوده‏اند. ویدر اواخر 306هجری(احتمالاً در كوفه) دیده به جهان گشود و در 390هجری(و به قول ذهبی396هجری) در بغداد در گذشت. ویاصالتاً اهل كوفه است و شاید تحصیلات مقدماتیرا در همین شهر به انجام رسانده است. نخستین‏بار در سن 8 سالگیوارد حوزه علوم دینیشد و احادیثیفرا گرفته است. سپس وارد بغداد گشت و در درس استادان سنیو شیعیآنجا حضور یافت و به تدریج در علوم حدیث تبحر یافت و به مقام استادیرسید. ویدر بغداد نخستین استاد «ابوالعباس احمد بن علیبن احمد نجاشی»(372- 450ق) بود و همو بود كه نجاشیرا با اساتید دیگر آشنا نمود. از جمله اساتید او «ابوعلیمحمد بن همام اسكافی»(م336ق)، «ابوالقاسم عبدالله بن محمد بغوی»(م317ق)، «یحییبن محمد بن صاعد»(م318ق) و «یوسف بن یعقوب نیشابوری»(م.ب320ق) هستند. ویدر بغداد شاگردان زیادیتربیت نمود كه از جمله آنها «ابوطالب بن غرور»(استاد شیخ طوسی)، «محمد بن علیعلویشجری»(م445ق، نویسنده كتاب: فضل زیاره الحسین.ع)، «ابوالقاسم ازهری»، «حسن بن محمد بن خلال»، «محمد بن علیبن مخلد وراق» و «محمد بن عبدالعزیز بردعی» هستند. از دیگر شاگردان سنیاو «احمد بن محمد عتیقی» است كه ویاز زبان این شاگرد، شیعه معرفیشده و تألیفاتش نیكو دانسته شده است. همچنین شاگرد دیگر او «ابومسعود احمد بن محمد حافظ» است كه كتاب «تاریخ ابی‏معشر» را نزد او با پرداخت دستمزد فرا گرفته است. اگرچه بیشتر اساتید و شاگردان او سنیبوده‏اند، اما نمی‏توان در باره تشیع او تردید نمود. زیرا اولاً ذكر نام او در كتاب‏هاینجاشیو طوسیدلیل بر تشیع اوست و ثانیاً شاگردان شیعیاو كم نبوده‏اند كه نام برخیاز آنان گذشت و ثالثاً بسیاریاز مورخان و رجال‏شناسان اهل‏سنت او را متهم به شیعه‏گرینموده‏اند. ذهبیو خطیب بغدادیضمن طعنه به مذهب و اعتقاد او، در یك گزارش تعصب‏آمیز در باره كتاب او به نام «دیوان الانواع»، می‏نویسند: «این كتاب نوشته او نیست بلكه چون نام نویسنده آن با نام او مشابهت داشته، ادعایتألیف آن را نموده است». ویهمچنین از لسان ابن‏حجر نیز متهم به تشیع شده و حدیث او در فضیلت علیبن ابیطالب(ع) را جعلیو ساختگیمعرفینموده است. از تألیفات او می‏توان كتابهای«الانواع»(كتابیبس بزرگ است)، «الرواه و الفلج»، «كتاب الخط»، «الغیبه»، «عقلاء المجانین»، «الهواتف»، «العین و الورق»، «فضائل الجماعه و ما رویفیها» و «رجال ابن جندی» را نام برد.