۱٬۲۳۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در آیین اسلام، اصل آن است که تمام جانها حرمت داشته باشند و آبروها و حیثیتها حفظ گردند. بدون شک ادبیات گفتاری و رفتاری مسلمانان، مشحون از نکات اخلاقی و تربیتی است و به شدت با دشنام، بدزبانی و دشمن تراشی مخالف است. البته بدیهی است دینی که پیروانش را از دشنام دادن به پدیده های طبیعت (روزگار، شب، روز، باد، زمین، آسمان و...) نهی میکند، به طریق اولی آنها را از دشنام دادن به یکدیگر و توهین به مقدسات باز میدارد. و شاهد و دلیل بر مدعای بالا آیه «وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ» (انعام، 108) است. | در آیین اسلام، اصل آن است که تمام جانها حرمت داشته باشند و آبروها و حیثیتها حفظ گردند. بدون شک ادبیات گفتاری و رفتاری مسلمانان، مشحون از نکات اخلاقی و تربیتی است و به شدت با دشنام، بدزبانی و دشمن تراشی مخالف است. البته بدیهی است دینی که پیروانش را از دشنام دادن به پدیده های طبیعت (روزگار، شب، روز، باد، زمین، آسمان و...) نهی میکند، به طریق اولی آنها را از دشنام دادن به یکدیگر و توهین به مقدسات باز میدارد. و شاهد و دلیل بر مدعای بالا آیه «وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ» (انعام، 108) است. | ||
<ref>غلام یحیی شامردی، مقاله «درنگی در آیه حرمت توهین به مقدسات»، فصلنامه علمی - تخصصی حبل المتین، مقاله 7، دوره هفتم، شماره 23، تابستان 1397، صفحه 110-126</ref> | <ref>غلام یحیی شامردی، مقاله «درنگی در آیه حرمت توهین به مقدسات»، فصلنامه علمی - تخصصی حبل المتین، مقاله 7، دوره هفتم، شماره 23، تابستان 1397، صفحه 110-126</ref> | ||
==اهانت به مقدسات از منظر جامعه بین الملل== | |||
یکی از اصول مسلم اخلاقی و انسانی، احترام به هم نوع است. این اصل نقش مهمی را در تحکیم روابط دوستانه میان جوامع بشری ایفا می کند. احترام گزاردن به هم نوع دایره گسترده ای دارد و شاید بتوان گفت تمام آن چه که دیگران به آن تعلق خاطر دارند را شامل می شود و بسته به میزان تعلق خاطر، انتظار احترام متناسبی را هم طالبند. ارزش های مذهبی نمونه ای است که میزان تعلق خاطر به آن در حدی است که اغلب مذهبیون برای حفظش از جان و مال خویش هم دریغ نمی کنند. از این رو در تعهدات بین المللی برای حفظ ثبات و صلح در جوامع بشری از اهانت به مقدسات مذهبی منع شده است. <ref>مسئولیت بین المللی اهانت به مقدسات مسلمانان جهان از دیدگاه حقوق بین الملل، عباسعلی عمید زنجانی، مجله: اطلاعات سیاسی – اقتصادی، فروردین 1368ش، شماره 27، ص 26و27.</ref> و حتی برخی از کشورها هم چون انگلستان، نسبت به مقدسات دینی نوعی حمایت های قانونی را اعمال کرده و مجازات هایی را برای اهانت کنندگان به مذهب مسیحیت معین نموده اند. <ref>جرم اهانت به مقدسات در نظام حقوقی «اسلام» و «کامن لا»، سید حسین هاشمی، مجله رواق اندیشه، مرداد و شهریور 1380ش، شماره 2، ص 92.</ref> بدون شک احترام گزاردن به ارزش های مذهبی دیگران باعث مصون ماندن مذهب خویش از توهین دیگران است. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||