ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها

| وبگاه =  

}}

ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، از راویان معتبر [[شیعی]] در اواسط قرن چهارم. از تاریخ تولد و وفات او آگاهی نداریم. وی در یك خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود. پدرش [[علی بن ابراهیم بن هاشم قمی]](م. ب307ق) از مفسران بزرگ [[شیعه]] و صاحب كتاب تفسیر است. جد او [[ابواسحاق ابراهیم بن هاشم]](م. ح275ق) از [[اصحاب]] [[امام رضا]] است و اصالتاً اهل كوفه بود اما از [[كوفه]] به قم آمد و نخستین كسی بود كه [[احادیث]] كوفه را در قم منتشر نمود. همچنین عموی پدرش [[اسحاق بن ابراهیم]] یكی دیگر از محدثان شیعه است. برادران او [[احمد بن علی بن ابراهیم]] و [[محمد بن علی بن ابراهیم]] از محدثان زبردست و استاد [[شیخ صدوق]](م381ق) بوده‌‏اند. محیط خانواده و شرایط علمی حاكم بر آن باعث شد تا وی پس از تحصیلات مقدماتی، به رشته [[حدیث]] روی آورد و همچون برادرانش در فن حدیث به مقام شایسته‌‏ای دست یابد. وی در موارد متعددی از پدرش نقل حدیث می‏‌كند و این گویای آن است‏ كه پدرش از اساتید عمده او بوده است.  

از شاگردان معروف او [[حسین بن محمد بن حسن]] معاصر شیخ صدوق و صاحب كتاب [[مقصد الراغب فی فضائل علی بن ابیطالب]] است. شاگرد او در این كتاب روایات فراوانی از استادش نقل كرده است. از تألیفات او اثری در منابع دیده نمی‏‌شود.

برخی از شاگردان او در نیمه دوم سده چهارم(حدود 381ق) وفات یافته‌‏اند، بنابراین وفات او باید در اواسط قرن چهارم بوده باشد.