تقریب عملی مذاهب اسلامی، ضرورت‌ها و راهکارها (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از نظر لغوی تقریب «قَرَّبَ، تقریباً» به معنای نزدیک کردن است <ref>ابن‌منظور، بی‌تا، باب القاف</ref> و در اصطلاح، تقریب در مفهوم عام تلاش علمای اسلامی برای نزدیک کردن پیروان مذاهب اسلامی با هدف شناخت یکدیگر به منظور دستیابی به اخوت دینی براساس اصول و مشترکات اسلامی؛ یعنی اعتقاد به خدا، وحدانیت خدا، نبوت پیامبر و اعتقاد به معاد است و در مفهوم خاص حرکتی است که علمای مذاهب اسلامی آن را پایه‌گذاری کرده‌اند و هدف از آن نزدیک ساختن شیعیان و اهل‌سنت به یکدیگر و رفع اختلاف و گاه خنثی کردن دشمنی مسلمانان به منظور متحد کردن آنان است و تحقق این امر به اجتماع عالمان مذاهب اسلامی در مکانی واحد و طرح مسائل نظری اجتهادی در محیطی صمیمی برای دستیابی به حقایق و واقعیتهای اسلامی و نشر نتیجه بحث‌ها بین پیروان وابسته است <ref>ناطقی، 1391ش</ref> روشن است در تقریب مذاهب، اصل و هدف مشترک، ایجاد مودت و اخوت اسلامی است، اخوت اسلامی که قرآن بر آن تأکید دارد و می‌فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُواْ بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ» <ref>حجرات، 10</ref>؛ «مؤمنان باهم برادرند، پس میان آنها آشتی افکنید».

اطلاع رسانی صحیح از مفاهیم قرآنی و سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه اهل‌بیت(ع)، ترویج و تبیین مفاهیم و دیدگاه‌های اسلامی درباره واقعیتهای سیاسی و اجتماعی و برجسته نمودن امتیازات اسلام در مقابل مکاتب وارداتی، می‌تواند یکی از همین راهکارها باشد. بدون تردید جهل به شریعت و تعالیم آن یکی از عوامل مهم بسترساز برای پذیرش تبلیغات سوء و تفرقه‌انگیز دشمن می‌باشد.