عبدالعظیم حسنی: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ صدوق می‌نویسد: «حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام)» شخصی خدا پرست، پارسا و پسندیده خدا و [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] و مردم بوده است.» <ref>من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 80</ref>

[[صاحب بن عباد]] (که یکی از علمای [[اهل تسنن]] و وزیر فخرالدوله بوده است) می‌گوید: «عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) مردی با ورع، پارسا و پرهیزگار و دیندار و خدا پرست، معروف به امانت‌داری و دارای صداقت لهجه، دانای به امور دین و گویای [[توحید]]، و [[عدل]] بسیار بود. در زمان خودش در علم و ادب و فضل و دانش و [[تقوا]]، بعد از امام زمانش، برتمام معاصران خویش برتری داشته، هیچ کس را منزلت او نبوده و به تمام معنا تبعیّت و [[تقلید]] از حضرات ائمه (علیه‌السلام) می‌نمود و در اولاد و احفاد حضرت [[حسن بن علی|امام حسن مجتبی(علیه‌السلام)]] کسی به قدر مرتبه و مقام او نرسیده است.» <ref> امام زادگان ری، جلد 1، ص 74</ref>

[[نجاشی]] نیز در کتاب «رجال» خود درباره شخصیت حضرت عبدالعظیم می‌گوید: «عبدالعظیم (علیه‌السلام) در حال خوف و فرار از خلیفه، وارد شهر [[ری]] گردید و در سرداب منزل یکی از شیعیان ساکن شد؛ وی در آن زیر زمین، که مخفی گاه او بود، روزها را [[روزه]] می‌داشت و شب‌هارا به [[نماز]] مشغول می‌شد.» <ref> رجال نجاشی، ص 247</ref>