۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیت‌ها = | | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |تشویق پدرش به ادعای خلافت در ماجرای [[حکمیت]] |شهادت علیه [[حجر بن عدی]] |فرماندهی سپاه [[کوفه]] در [[عاشورا|واقعه کربلا]] |پرتاب نخستین تیر جنگ به سوی امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش |دستور تازاندن اسب بر بدن امام ع }} | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''عمر بن سعد''' معروف به '''ابن سعد'''، فرزند یکی از سرداران صدر [[اسلام]] به نام سعد بن ابی‌وقاص بود. او به نقلی در زمان [[پیامبر اکرم]] و به نقل از یحیى بن معین در روز وفات [[ابوبکر بن ابی قحافه|خلیفه اول]] به دنیا آمده است. در نوجوانی همراه پدرش در فتح [[عراق]] شرکت داشت. ابن سعد فرمانده سپاه [[ابن زیاد]] در [[کربلا]] بود که با | '''عمر بن سعد''' معروف به '''ابن سعد'''، فرزند یکی از سرداران صدر [[اسلام]] به نام سعد بن ابی‌وقاص بود. او به نقلی در زمان [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم]] و به نقل از یحیى بن معین در روز وفات [[ابوبکر بن ابی قحافه|خلیفه اول]] به دنیا آمده است. در نوجوانی همراه پدرش در فتح [[عراق]] شرکت داشت. ابن سعد فرمانده سپاه [[ابن زیاد]] در [[کربلا]] بود که با امام حسین علیه السلام جنگید و او را به شهادت رساند. | ||
== نسب == | == نسب == | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== مواجهه با امام حسین (علیه‌السلام) == | == مواجهه با امام حسین (علیه‌السلام) == | ||
عمر سعد بیشتر با موضوع واقعه کربلا و شهادت امام حسین (علیه‌السلام) شناخته شده است. او به طمع حکومت ری که عبیدالله بن زیاد به او داد تصمیم به پیکار با امام حسین گرفت و هیچ نصیحت و منعی بر او کارگر نشد. | عمر سعد بیشتر با موضوع واقعه کربلا و شهادت امام حسین (علیه‌السلام) شناخته شده است. او به طمع حکومت [[ری]] که [[عبیدالله بن زیاد]] به او داد تصمیم به پیکار با امام حسین گرفت و هیچ نصیحت و منعی بر او کارگر نشد. | ||
او به دستور ابن زیاد مأموریت یافت که حسین بن علی و همراهانش را وادار به [[بیعت]] با یزید کند اما مذاکرات با حسین به نتیجه نرسید و وی حاضر به بیعت با یزید نشد. لشکر عمر سعد در ۱۰ محرم سال ۶۱ هجری قمری به حسین و خانواده‌اش حمله کرد و بیش از هفتاد تن از یاران او را کشت. | او به دستور ابن زیاد مأموریت یافت که حسین بن علی و همراهانش را وادار به [[بیعت]] با [[یزید]] کند اما مذاکرات با حسین به نتیجه نرسید و وی حاضر به بیعت با یزید نشد. لشکر عمر سعد در ۱۰ [[محرم]] سال ۶۱ هجری قمری به حسین و خانواده‌اش حمله کرد و بیش از هفتاد تن از یاران او را کشت. | ||
== خیانت به مسلم بن عقیل == | == خیانت به مسلم بن عقیل == | ||
هنگامی که [[مسلم بن عقیل]] نماینده امام حسین (علیه‌السلام) به کوفه رفت تا از مردم به نفع امام بیعت بگیرد، ابن سعد نیز چون برخی از اشراف کوفه به یزید نامه نوشت و توصیه کرد که اگر می‌خواهد کوفه از دستش خارج نشود، [[نعمان بن بشیر]] حاکم وقت کوفه را برکنار سازد. | هنگامی که [[مسلم بن عقیل]] نماینده امام حسین (علیه‌السلام) به [[کوفه]] رفت تا از مردم به نفع امام بیعت بگیرد، ابن سعد نیز چون برخی از اشراف کوفه به یزید نامه نوشت و توصیه کرد که اگر می‌خواهد کوفه از دستش خارج نشود، [[نعمان بن بشیر]] حاکم وقت کوفه را برکنار سازد. | ||
مسلم بن عقیل پس از آنکه به دستور [[عبیدالله بن زیاد]] دستگیر شد در مجلس عبیدالله، پنهان از دیگران به عمر بن سعد [[وصیت]] کرد، اما ابن سعد وصیت مسلم را برای عبیدالله بازگو کرده و به مسلم خیانت ورزید. | [[مسلم بن عقیل]] پس از آنکه به دستور [[عبیدالله بن زیاد]] دستگیر شد در مجلس عبیدالله، پنهان از دیگران به عمر بن سعد [[وصیت]] کرد، اما ابن سعد [[وصیت]] مسلم را برای عبیدالله بازگو کرده و به مسلم خیانت ورزید. | ||
== آرزوی حکومت ری == | == آرزوی حکومت ری == | ||
در زمان واقعه کربلا عمر بن سعد، جوانی جویای مقام بود طبق آنچه که در کتب روایی نقل شده او در گیر و دار توسعۀ حکومت اسلام در سراسر جهان آن روز و گسترش قلمرو حکومت در [[ایران]]، بسیار مشتاق حکومت در نواحی مرکزی ایران به مرکزیت [[ری]] آن زمان بوده است. | در زمان واقعه کربلا عمر بن سعد، جوانی جویای مقام بود طبق آنچه که در کتب روایی نقل شده او در گیر و دار توسعۀ حکومت اسلام در سراسر جهان آن روز و گسترش قلمرو حکومت در [[ایران]]، بسیار مشتاق حکومت در نواحی مرکزی ایران به مرکزیت [[ری]] آن زمان بوده است. | ||
منطقه‌‌ای وسیع و خوش آب و هوا و متنعم و برخوردار از مواهب طبیعی و انسانی. مطابق آنچه [[سید محمد صحفی]] در ترجمۀ کتاب شریف «اللهوف علی قتل الطفوف» یا همان [[مقتل لهوف]] [[سید بن طاووس]] می‌نویسد آرزوی عمر سعد در حکومت بر ری در حال تحقق بود. | منطقه‌‌ای وسیع و خوش آب و هوا و متنعم و برخوردار از مواهب طبیعی و انسانی. مطابق آنچه [[سید محمد صحفی]] در ترجمۀ کتاب شریف «اللهوف علی قتل الطفوف» یا همان [[مقتل لهوف (کتاب)|مقتل لهوف]] [[سید بن طاووس]] می‌نویسد آرزوی عمر سعد در حکومت بر ری در حال تحقق بود. | ||
همزمان با ورود امام حسین (علیه‌السلام) به [[عراق]]، یزید خلیفۀ تازه بر تخت نشسته، حکم ولایت او بر ری را به همراه ۴۰۰۰ نفر سواره نظام جنگی، برای عزیمت به ری به وی می‌سپارد. | همزمان با ورود امام حسین (علیه‌السلام) به [[عراق]]، یزید خلیفۀ تازه بر تخت نشسته، حکم ولایت او بر ری را به همراه ۴۰۰۰ نفر سواره نظام جنگی، برای عزیمت به ری به وی می‌سپارد. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
== تردید عمر سعد == | == تردید عمر سعد == | ||
عمر بن سعد از علمای اسلامی بود و می‌دانست کشتن فرزند پیغمبر و ارتکاب این جنایت گناهی نابخشودنی است به همین خاطر یک شب را از یزید مهلت گرفت تا تصمیم بگیرد. همۀ خردمندان قوم او را از مقابلۀ با | عمر بن سعد از علمای اسلامی بود و می‌دانست کشتن فرزند پیغمبر و ارتکاب این جنایت گناهی نابخشودنی است به همین خاطر یک شب را از یزید مهلت گرفت تا تصمیم بگیرد. همۀ خردمندان قوم او را از مقابلۀ با سید الشهداء بر حذر داشتند ولی عشق بی انتها به قدرت چنان قلب او را تسخیر کرده بود که هیچ نصیحتی اثرگذار نبود. | ||
فردای آن روز عمر بن سعد برخلاف نظر دوستان و آشنایان، راه کربلا را در پیش گرفت و با چهار هزار نفر سپاهی، عازم نبرد با امام (علیه‌السلام) گردید. | فردای آن روز عمر بن سعد برخلاف نظر دوستان و آشنایان، راه کربلا را در پیش گرفت و با چهار هزار نفر سپاهی، عازم نبرد با امام (علیه‌السلام) گردید. | ||
== ارسال پیک نزد امام حسین (علیه‌السلام) == | == ارسال پیک نزد امام حسین (علیه‌السلام) == | ||
عمر سعد [[جمعه]]، دوم یا ۳ [[ | عمر سعد [[جمعه]]، دوم یا ۳ [[محرم]] ۶۱ ق /۶۸۰ م وارد کربلا شد و قره بن قیس حنظلی را به نزد امام حسین (علیه‌السلام) فرستاد تا از امام بپرسد که برای چه به [[عراق]] آمده است؟ امام در جواب پاسخ داد که مردم کوفه از من دعوت کرده‌اند، از این روی به عراق آمده‌ام، حال اگر نمی‌خواهند برمی‌گردم. | ||
ابن سعد پاسخ امام را به عبیدالله نوشت، اما اطرافیان عبیدالله مانند [[شمر بن ذی الجوشن]] و دیگران که طرفدار جنگ با امام حسین (علیه‌السلام) بودند، عبیدالله را از نشان دادن نرمش در مقابل امام منع کردند. | ابن سعد پاسخ امام را به عبیدالله نوشت، اما اطرافیان عبیدالله مانند [[شمر بن ذی الجوشن]] و دیگران که طرفدار جنگ با امام حسین (علیه‌السلام) بودند، عبیدالله را از نشان دادن نرمش در مقابل امام منع کردند. | ||
عبیدالله برای ابن سعد که ابتدا می‌خواست این موضوع را با صلح فیصله دهد، نوشت که یا با حسین (علیه‌السلام) جنگ کند و یا فرماندهی سپاه کوفه را به شمر بن ذی الجوشن واگذارد، اما ابن سعد در پاسخ این نامه به شمر گفت که او خود امیر سپاه خواهد بود و با حسین (علیه‌السلام) جنگ خواهد کرد. | عبیدالله برای ابن سعد که ابتدا می‌خواست این موضوع را با صلح فیصله دهد، نوشت که یا با حسین (علیه‌السلام) جنگ کند و یا فرماندهی سپاه کوفه را به شمر بن ذی الجوشن واگذارد، اما ابن سعد در پاسخ این نامه به شمر گفت که او خود امیر سپاه خواهد بود و با حسین (علیه‌السلام) جنگ خواهد کرد. | ||
او در پی دستور ابن زیاد، پنج هزار سوار را بر شریعه [[فرات]] گماشت تا مانع از برداشتن آب توسط سپاه امام شوند. | او در پی دستور ابن زیاد، پنج هزار سوار را بر شریعه [[فرات]] گماشت تا مانع از برداشتن آب توسط سپاه امام شوند. | ||
=ملاقات با امام حسین (علیه‌السلام)= | == ملاقات با امام حسین (علیه‌السلام) == | ||
عمر بن سعد در حد فاصل زمانی سوم محرم تا نهم | عمر بن سعد در حد فاصل زمانی سوم محرم تا [[تاسوعا|نهم محرم]]، چندین بار با امام (علیه‌السلام) ملاقات کرد و با حضرت (علیه‌السلام) سخنانی را رد و بدل کرد. | ||
نقل شده که روزی امام (علیه‌السلام) شخصی را نزد پسر سعد فرستاد و از وی خواست تا شبانه با او دیدار کند. | نقل شده که روزی امام (علیه‌السلام) شخصی را نزد پسر سعد فرستاد و از وی خواست تا شبانه با او دیدار کند. | ||
شب هنگام اباعبدلله و ابن سعد هریک با همراهی بیست سوار به محل ملاقات آمدند؛ امام حسین (علیه‌السلام)، به جز [[عباس بن عبدالمطلب|عباس (علیه‌السلام)]] و [[علی‌اکبر(علیه‌السلام)]]، از سایر یاران خواست که فاصله بگیرند ابن سعد نیز فرزندش حفص و غلامش را نگاه داشت و به دیگران دستور داد تا عقب بروند. | شب هنگام اباعبدلله و ابن سعد هریک با همراهی بیست سوار به محل ملاقات آمدند؛ امام حسین (علیه‌السلام)، به جز [[عباس بن عبدالمطلب|عباس (علیه‌السلام)]] و [[علی بن حسین (علی اکبر)|علی‌اکبر (علیه‌السلام)]]، از سایر یاران خواست که فاصله بگیرند ابن سعد نیز فرزندش حفص و غلامش را نگاه داشت و به دیگران دستور داد تا عقب بروند. | ||
در این دیدار امام حسین (علیه‌السلام) به او فرمود: «عمر، وای بر تو؛ تو را چه می‌شود از خدایی که بازگشت همه ما به سوی اوست نمی‌ترسی که به جنگ من آمدی؟ حال آن که می‌دانی که من کیستم. | در این دیدار امام حسین (علیه‌السلام) به او فرمود: «عمر، وای بر تو؛ تو را چه می‌شود از خدایی که بازگشت همه ما به سوی اوست نمی‌ترسی که به جنگ من آمدی؟ حال آن که می‌دانی که من کیستم. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۶: | ||
نقل شده که در یکی از این دیدارها، امام (علیه‌السلام) ابراز تمایل کردند که در صورت نخواستن ایشان از سوی مردم کوفه، حاضرند به [[حجاز]] برگردند. ابن سعد پاسخ امام (علیه‌السلام) را برای عبیدالله نوشت و خواستار پذیرش این پیشنهاد و در نتیجه پایان مسالمت‌آمیز این ماجرا شد. | نقل شده که در یکی از این دیدارها، امام (علیه‌السلام) ابراز تمایل کردند که در صورت نخواستن ایشان از سوی مردم کوفه، حاضرند به [[حجاز]] برگردند. ابن سعد پاسخ امام (علیه‌السلام) را برای عبیدالله نوشت و خواستار پذیرش این پیشنهاد و در نتیجه پایان مسالمت‌آمیز این ماجرا شد. | ||
اما ابن‌زیاد با فتنه‌انگیزی و توصیه شمر، که او را به از دست ندادن فرصت و کشتن امام (علیه‌السلام) تشویق می‌کرد در نامه‌ای به ابن سعد، بر انجام جنگ سفارش نمود و در آن تاکید کرد که در صورت تمرد از این دستور، فرماندهی سپاه را به شمر بن ذی‌الجوشن بسپارد. | اما ابن‌زیاد با فتنه‌انگیزی و توصیه شمر، که او را به از دست ندادن فرصت و کشتن امام (علیه‌السلام) تشویق می‌کرد در نامه‌ای به ابن سعد، بر انجام جنگ سفارش نمود و در آن تاکید کرد که در صورت تمرد از این دستور، فرماندهی سپاه را به [[شمر بن ذی الجوشن|شمر بن ذی‌الجوشن]] بسپارد. | ||
نامه ابن زیاد توسط [[شمر]] به دست ابن سعد رسید. ابن سعد شمر را به جهت برانگیختن ابن زیاد به جنگ و رد پیشنهاد مسالمت‌جویانه خود، به شدت ملامت کرد با این حال گفت که خود متولی این امر خواهد شد. | نامه ابن زیاد توسط [[شمر]] به دست ابن سعد رسید. ابن سعد شمر را به جهت برانگیختن ابن زیاد به جنگ و رد پیشنهاد مسالمت‌جویانه خود، به شدت ملامت کرد با این حال گفت که خود متولی این امر خواهد شد. | ||
== جنایات عمر بن سعد == | == جنایات عمر بن سعد == | ||
یکی از جنایات عمر بن سعد در کربلا، بستن آب بر امام حسین (علیه‌السلام) و اهل‌بیت ایشان بود. در پی دستور ابن زیاد، عمر بن سعد، عمرو بن حجاج زبیدی را احضار کرد و به او دستور داد تا به همراه پانصد نفر از سپاهیان کوفه از رسیدن آب به خیام اهل بیت (علیه‌السلام) جلوگیری کند. | یکی از جنایات عمر بن سعد در کربلا، بستن آب بر امام حسین (علیه‌السلام) و اهل‌بیت ایشان بود. در پی دستور ابن زیاد، عمر بن سعد، عمرو بن حجاج زبیدی را احضار کرد و به او دستور داد تا به همراه پانصد نفر از سپاهیان کوفه از رسیدن آب به خیام [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیه‌السلام)]] جلوگیری کند. | ||
در روز [[تاسوعا]]، عمر بن سعد، سپاهیان خود را آماده جنگ کرد و ندا در داد که: «ای سواران خدا! سوار شوید؛ مژده باد شما را به [[بهشت]].» کوفیان هم سوار شده، مهیای نبرد شدند. | در روز [[تاسوعا]]، عمر بن سعد، سپاهیان خود را آماده جنگ کرد و ندا در داد که: «ای سواران خدا! سوار شوید؛ مژده باد شما را به [[بهشت]].» کوفیان هم سوار شده، مهیای نبرد شدند. | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۳: | ||
اما ابن سعد بی توجه به این سخنان، غلامش را پیش خواند و نخستین تیر را به سوی امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش رها کرد و با صدای بلند خطاب به اصحاب و یاران خود گفت که «نزد امیر شهادت دهید که من اولین کسی بودم که تیر جنگ را رها کردم.» | اما ابن سعد بی توجه به این سخنان، غلامش را پیش خواند و نخستین تیر را به سوی امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش رها کرد و با صدای بلند خطاب به اصحاب و یاران خود گفت که «نزد امیر شهادت دهید که من اولین کسی بودم که تیر جنگ را رها کردم.» | ||
نقل شده که در عصر عاشورا و در آخرین لحظات عمر شریف امام (علیه‌السلام)، [[زینب بنت علی|زینب کبری سلام الله | نقل شده که در عصر عاشورا و در آخرین لحظات عمر شریف امام (علیه‌السلام)، [[زینب بنت علی|زینب کبری (سلام الله علیها)]] از خیمه‌گاه بیرون آمد و با دیدن صحنه شهادت آن حضرت (علیه‌السلام) خطاب به عمر سعد فرمود: «ای عمر بن سعد! آیا اباعبدالله کشته می‌شود و تو نظاره می‌کنی؟» | ||
عمر سعد در حالی که اشک بر روی گونه و محاسنش جاری بود صورتش را از | عمر سعد در حالی که اشک بر روی گونه و محاسنش جاری بود صورتش را از حضرت زینب (سلام الله علیها) برگرداند. | ||
پس از شهادت سالار شهیدان (علیه‌السلام)، عمر بن سعد برای اسب تاختن بر پیکر مطهر امام (علیه‌السلام) از میان یارانش داوطلب خواست. پس ده نفر از کوفیان اظهار آمادگی کردند و بر اسبان خود سوار شدند و بر بدن امام (علیه‌السلام) تاختند و استخوان‌های سینه و پشت آن حضرت (علیه‌السلام) را در هم شکستند. | پس از شهادت سالار شهیدان (علیه‌السلام)، عمر بن سعد برای اسب تاختن بر پیکر مطهر امام (علیه‌السلام) از میان یارانش داوطلب خواست. پس ده نفر از کوفیان اظهار آمادگی کردند و بر اسبان خود سوار شدند و بر بدن امام (علیه‌السلام) تاختند و استخوان‌های سینه و پشت آن حضرت (علیه‌السلام) را در هم شکستند. | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۵: | ||
پس از شکست این شورش، عمر بن سعد در کوفه ماند؛ اما به واسطه ترسی که از [[مختار]] داشت به عبدالله بن جعدة بن هبیره که از شیعیان تراز اول کوفه و از دوستان نزدیک مختار بود، متوسل شد و از او خواست تا برایش از مختار امان نامه بگیرد. | پس از شکست این شورش، عمر بن سعد در کوفه ماند؛ اما به واسطه ترسی که از [[مختار]] داشت به عبدالله بن جعدة بن هبیره که از شیعیان تراز اول کوفه و از دوستان نزدیک مختار بود، متوسل شد و از او خواست تا برایش از مختار امان نامه بگیرد. | ||
مختار نیز امان نامه‌ای برای پسر سعد نوشت و در آن سر نزدن حدث (بنا بر حدیثی که از | مختار نیز امان نامه‌ای برای پسر سعد نوشت و در آن سر نزدن حدث (بنا بر حدیثی که از امام باقر (علیه‌السلام) بدست ما رسیده است منظور مختار از حدث، این بود که مادامی که ابن سعد به دستشویی نرود و کاری انجام ندهد این امان نامه معتبر خواهد بود.) را شرط استمرار و دوام این امان نامه برشمرد. | ||
== مرگ == | == مرگ == | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۷: | ||
[https://ivamag.ir/the-complete-biography-of-umar-ibn-sad-and-finally-him/ برگرفته از سایت زندگی‌نامه کامل عمر بن سعد و سرانجام او - مجله ایوامگhttps://ivamag.ir] | [https://ivamag.ir/the-complete-biography-of-umar-ibn-sad-and-finally-him/ برگرفته از سایت زندگی‌نامه کامل عمر بن سعد و سرانجام او - مجله ایوامگhttps://ivamag.ir] | ||
[[رده: | [[رده:شخصیت‌ها]] | ||
[[رده: | [[رده:شخصیت‌های تاریخی]] | ||