confirmed، مدیران
۳۷٬۴۵۷
ویرایش
←عرفه در سیره معصومین علیه‌السلام
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
حضرت (علیه السلام) سپس به بیان گوشه ای از نعمتهای بی پایان خداوند که انسان را در تمام مراحل رشد و تکامل در برگرفته، میپردازد و مهربانی مادران و دایه‌ها و مواظبت و پرستاری و دل‌سوزی آنان را از الطاف و عنایتهای خداوند می‌شمرد؛ سپس به لزوم شکر نعمتهای الهی اشاره می‌کند و خود را از ادای یک شکر نیز عاجز و ناتوان می‌بیند. | حضرت (علیه السلام) سپس به بیان گوشه ای از نعمتهای بی پایان خداوند که انسان را در تمام مراحل رشد و تکامل در برگرفته، میپردازد و مهربانی مادران و دایه‌ها و مواظبت و پرستاری و دل‌سوزی آنان را از الطاف و عنایتهای خداوند می‌شمرد؛ سپس به لزوم شکر نعمتهای الهی اشاره می‌کند و خود را از ادای یک شکر نیز عاجز و ناتوان می‌بیند. | ||
== عرفه در سیره معصومین علیه‌السلام == | == عرفه در سیره معصومین (علیه‌السلام) == | ||
مسروق یکی از یاران اهل بیت علیهم‌السلام می‌گوید: | مسروق یکی از یاران [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت (علیهم‌السلام)]] می‌گوید: | ||
در روز عرفه به حضور امام حسین علیه‌السلام شرفیاب شدم در حالی که پیش روی آن حضرت ویارانش قرآن‌ها قرار داشت و آنان روزه‌دار بودند از محضر ایشان سؤالی کردم و پاسخ خود را دریافت نمودم و از حضورش بیرون آمدم و سپس به محضر امام حسن علیه‌السلام رفتم و مشاهده کردم که مردم بر سفره‌های آماده از طعام وارد می‌شدند و می‌خوردند و یا با خود می‌بردند. امام حسن علیه‌السلام مرا آشفته حال دید و فرمود: | در روز عرفه به حضور امام حسین (علیه‌السلام) شرفیاب شدم در حالی که پیش روی آن حضرت ویارانش قرآن‌ها قرار داشت و آنان [[روزه|روزه‌دار]] بودند از محضر ایشان سؤالی کردم و پاسخ خود را دریافت نمودم و از حضورش بیرون آمدم و سپس به محضر [[حسن بن علی|امام حسن (علیه‌السلام)]] رفتم و مشاهده کردم که مردم بر سفره‌های آماده از طعام وارد می‌شدند و می‌خوردند و یا با خود می‌بردند. امام حسن (علیه‌السلام) مرا آشفته حال دید و فرمود: | ||
ای مسروق! چرا غذا نمی‌خوری؟ عرضه داشتم سرورم! من روزه‌دارم اما چیزی به ذهنم رسید و می‌خواهم سؤال کنم؟ امام حسن علیه‌السلام فرمود: هرچه می‌خواهی سؤال کن! گفتم: به خدا پناه می‌برم که رفتار شما خاندان نبوت با هم‌دیگر تفاوت داشته باشد. بر امام حسین علیه‌السلام وارد شدم و او را دیدم که به انتظار افطار نشسته است و بر شما وارد شدم و می‌بینم که روزه نیستید؟ امام حسن علیه‌السلام مرا به سینه خود چسبانید و با مهربانی فرمودند: آیا نمی‌دانی که خدای متعال ما اهل بیت پیامبر را برای تدبیر امور امت فرا خوانده است؟ | |||
اگر همه ما بر چیزی اتفاق کنیم دیگر غیر آن بر شما روا نخواهد بود من در این روز روزه نگرفته‌ام به جهت روزه‌خواران شما و برادرم حسین علیه‌السلام روزه گرفته است جهت روزه‌داران شما. | ای مسروق! چرا غذا نمی‌خوری؟ عرضه داشتم سرورم! من روزه‌دارم اما چیزی به ذهنم رسید و می‌خواهم سؤال کنم؟ امام حسن (علیه‌السلام) فرمود: هرچه می‌خواهی سؤال کن! گفتم: به خدا پناه می‌برم که رفتار شما خاندان [[نبوت]] با هم‌دیگر تفاوت داشته باشد. بر امام حسین (علیه‌السلام) وارد شدم و او را دیدم که به انتظار [[افطار]] نشسته است و بر شما وارد شدم و می‌بینم که روزه نیستید؟ امام حسن (علیه‌السلام) مرا به سینه خود چسبانید و با مهربانی فرمودند: آیا نمی‌دانی که خدای متعال ما [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت پیامبر]] را برای تدبیر امور امت فرا خوانده است؟ | ||
اگر همه ما بر چیزی اتفاق کنیم دیگر غیر آن بر شما روا نخواهد بود من در این روز روزه نگرفته‌ام به جهت روزه‌خواران شما و برادرم حسین (علیه‌السلام) روزه گرفته است جهت روزه‌داران شما. | |||
امام محمد باقر علیه‌السلام می‌فرماید: | [[محمد بن علی بن حسین (باقر العلوم)|امام محمد باقر (علیه‌السلام)]] می‌فرماید: | ||
پیامبر گرامی اسلام روز عرفه به هنگام غروب آفتاب در حال نیایش بود و در حالی که چشمان مبارکش پر از اشک بود در آخرین کلامش فرمود ای بهترین سؤال شده و بخشنده‌ترین عطابخش و مهربان‌ترین مهربانان رحمت خود را بر من فرو ریز. | پیامبر گرامی اسلام روز عرفه به هنگام غروب آفتاب در حال نیایش بود و در حالی که چشمان مبارکش پر از اشک بود در آخرین کلامش فرمود ای بهترین سؤال شده و بخشنده‌ترین عطابخش و مهربان‌ترین مهربانان رحمت خود را بر من فرو ریز. | ||