confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
←معرفی اجمالی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
'''احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی'''، [[فقیه]] و [[محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. از لقب «قمی» استفاده میشود اهل [[قم]] بود و از لقب «فامی» بر میآید که در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. در مجالس درس [[بغداد]] شرکت جست و در [[فقه]] و [[حدیث]] تبحر یافت و کتابهایی تألیف نمود. از آثار مشهور وی [[زاد المسافر]] و دیگری [[الامالی]] است. | '''احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی'''، [[فقیه]] و [[محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. از لقب «قمی» استفاده میشود اهل [[قم]] بود و از لقب «فامی» بر میآید که در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. در مجالس درس [[بغداد]] شرکت جست و در [[فقه]] و [[حدیث]] تبحر یافت و کتابهایی تألیف نمود. از آثار مشهور وی [[زاد المسافر]] و دیگری [[الامالی]] است. | ||
=معرفی اجمالی= | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. ولادت و وفات او به خوبی روشن نیست. پسرش [[ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان]] (م. ب412ق) و صاحب [[کتاب مأه منقبه]]) از اساتید «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است و [[نجاشی]] در 372هجری متولد شده است، بنابراین شاگردی نجاشی نزد فرزندش، نشان میدهد که زمان خود او را درک نکرده بود. از این رو میتوان نتیجه گرفت که وفات او پیش از 372هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است. | |||
همچنین با توجه به تاریخ وفات او، ولادت او را میتوان در آغاز قرن چهارم تخمین زد. پسرش علاوه بر [[نجاشی]]، از اساتید [[شیخ كراجكی|شیخ کراجکی]](م449ق) نیز بوده که در 412هجری در ایام [[حج]]، کراجکی نزد او [[كتاب ایضاح دقائق النواصب|کتاب ایضاح دقائق النواصب]] را فرا گرفته است. وی خود چنانکه از لقب «قمی» استفاده میشود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر میآید که در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. در آنجا با دختر خواهرزاده [[جعفر بن قولویه]] (م368ق) ازدواج کرد و در کنار تجارت، به فراگیری دانش روی آورد و بخشی از تحصیلات خود را در قم گذرانده است اما در آنجا نماند و راهی [[بغداد]] شد و بغداد شد و در مجالس درس بغداد شرکت جست و در [[فقه]] و [[حدیث]] تبحر یافت و کتابهایی تألیف نمود. | |||
از شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید»(م343ق) را میتوان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی [[روایات]] او بیشتر از طریق پسرش از او نقل میشود، اما [[ابوالفتح كراجكی|ابوالفتح کراجکی]](م449ق) که از شاگردان پسرش میباشد از او نیز به طور مستقیم روایت دارد. همچنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است که بخشی از [[احادیث]] او در [[كتاب عیون المعجزات|کتاب عیون المعجزات]] آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است. یکی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی». | |||
از شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید»(م343ق) را میتوان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی [[روایات]] او بیشتر از طریق پسرش از او نقل میشود، اما [[ابوالفتح كراجكی|ابوالفتح کراجکی]](م449ق) که از شاگردان پسرش میباشد از او نیز به طور مستقیم روایت دارد. | |||
=استادان= | =استادان= | ||