۲۱٬۹۹۶
ویرایش
←سقایی و آوردن آب
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:عباس بن علی.jpg|جایگزین=عباس بن علی(علیه‌السلام)|بندانگشتی|]] | [[پرونده:عباس بن علی.jpg|جایگزین=عباس بن علی(علیه‌السلام)|بندانگشتی|]] | ||
'''عباس بن علی''' مشهور به ابوالفضل و قمر بنی‌هاشم و باب‌الحوائج (ولادت ۴ شعبان ۲۶ هجری قمری و شهادت ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری) پسر [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)]] و [[ام البنین]] و برادر کوچک‌تر [[حسین بن علی (علیه‌السلام)]] است. شهرت و محبوبیت او نزد مسلمانان | '''عباس بن علی''' مشهور به ابوالفضل و قمر بنی‌هاشم و باب‌الحوائج (ولادت ۴ شعبان ۲۶ هجری قمری و شهادت ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری) پسر [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)]] و [[ام البنین]] و برادر کوچک‌تر [[حسین بن علی (علیه‌السلام)]] است. شهرت و محبوبیت او نزد [[مسلمانان]] به‌ویژه [[شیعیان]] بیشتر به خاطر شجاعت و همچنین وفاداریش نسبت به حسین بن علی در نبرد کربلا می‌باشد. آرامگاه عباس بن علی در کربلا برسرراه غاضریه در موضع رزمگاه واقعه کربلا است. عباس بن علی در دهم [[ماه محرم الحرام]]، [[عاشورا]] در واقعه [[کربلا]] در حال آوردن آب از رود فرات جهت رفع تشنگی [[اهل‌بیت]] که توسط سپاه عمر بن سعد محاصره شده بودند، کشته شد. کشته‌شدن قهرمانانه عباس در نبرد [[کربلا]]، باعث ایجاد شخصیتی ویژه در میان [[شیعه]] و [[سنی]] گشته است. بنابر یک رسم و سنت قدیمی رایج در بین مسلمانان خصوصا شیعیان و مدیحه‌سرایان و مداحان در روز [[نهم محرم|9 محرم]] ([[تاسوعا]]) مراسم یادبود کشته شدن او را برگزار و [[عزاداری|سوگواری]] می‌کنند. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
== پرچمداری در روز عاشورا == | == پرچمداری در روز عاشورا == | ||
بر اساس تحقیق اردوبادی، اصفهانی در مقاتل الطالبیین<ref>ابوالفرج الاصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۹۰.</ref><ref>شیخ مفید در الارشاد مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۵.</ref>، تصریح کرده‌اند که امام حسین در صبح روز [[عاشورا]] پرچم سپاه خود را به دست عباس داده است<ref>اردوبادی، حیاة ابی‌الفضل العباس، ۱۴۳۶ق، ص۱۸۸-۱۸۹.</ref>، بلاذری در انساب الاشراف<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۸۷.</ref> و ابونصر بخاری در سرّ السلسلة العلویة<ref>بخاری، سر السلسلة العلویة، ۱۳۸۲ق، ص۸۸-۸۹.</ref>، نیز بر پرچمداری حضرت عباس تصریح کرده‌اند. | بر اساس تحقیق اردوبادی، اصفهانی در مقاتل الطالبیین<ref>ابوالفرج الاصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۹۰.</ref><ref>شیخ مفید در الارشاد مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۵.</ref>، تصریح کرده‌اند که امام حسین در صبح روز [[عاشورا]] پرچم سپاه خود را به دست عباس داده است<ref>اردوبادی، حیاة ابی‌الفضل العباس، ۱۴۳۶ق، ص۱۸۸-۱۸۹.</ref>، بلاذری در انساب الاشراف<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۸۷.</ref> و ابونصر بخاری در سرّ السلسلة العلویة<ref>بخاری، سر السلسلة العلویة، ۱۳۸۲ق، ص۸۸-۸۹.</ref>، نیز بر پرچمداری حضرت عباس تصریح کرده‌اند. | ||
=== | === سقایت === | ||
بنابر منابع تاریخی، وقتی عبیدالله بن | بنابر منابع تاریخی، وقتی [[عبیدالله بن زیاد]]، هفتم محرم به عمر بن سعد دستور داد که به حسین (علیه‌السلام) و یارانش اجازه استفاده از آب فرات ندهد، امام حسین، عباس(علیه‌السلام) را فراخواند و سی سوار و بیست پیاده را با او همراه کرد تا مشک‌ها را پر از آب نمایند و به اردوگاه ببرند. عباس(علیه‌السلام) توانست محاصره دشمن را بشکند و آب را به اردوگاه برساند. در این حمله هیچ‌کس از اصحاب و یاران امام حسین شهید نشد، اما افرادی از لشگر عمر بن سعد کشته شدند<ref>بخاری، سر السلسلة العلویة، ۱۳۸۲ق، ص۸۸-۸۹.</ref>. | ||
== نپذیرفتن امان‌نامه‌ها == | == نپذیرفتن امان‌نامه‌ها == | ||
چنانکه در کتاب الفتوح ابن‌اعثم کوفی و مقتل خوارزمی آمده است، دو نفر برای عباس(علیه‌السلام) و برادران او در کربلا امان‌نامه فرستادند که عباس(علیه‌السلام) و برادرانش هر دو را رد کردند؛ امان‌نامه نخست را عبدالله بن ابی‌المحل بن حزام عامری آورد که برادرزاده ام‌البنین، مادر عباس(علیه‌السلام) بود. او توانست از عبیدالله بن زیاد امان‌نامه‌ای برای پسران عمه خود بگیرد و آن را توسط غلام خود برای آنها بفرستد. وقتی عباس(علیه‌السلام) و برادرانش این امان‌نامه را خواندند، گفتند که ما در امان خداوند هستیم و هیچ نیازی به چنین امان‌نامه ننگینی نداریم<ref>خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۳۴۸-۳۴۹؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۹۳.</ref>. | چنانکه در کتاب الفتوح ابن‌اعثم کوفی و مقتل خوارزمی آمده است، دو نفر برای عباس(علیه‌السلام) و برادران او در کربلا امان‌نامه فرستادند که عباس(علیه‌السلام) و برادرانش هر دو را رد کردند؛ امان‌نامه نخست را عبدالله بن ابی‌المحل بن حزام عامری آورد که برادرزاده ام‌البنین، مادر عباس(علیه‌السلام) بود. او توانست از عبیدالله بن زیاد امان‌نامه‌ای برای پسران عمه خود بگیرد و آن را توسط غلام خود برای آنها بفرستد. وقتی عباس(علیه‌السلام) و برادرانش این امان‌نامه را خواندند، گفتند که ما در امان خداوند هستیم و هیچ نیازی به چنین امان‌نامه ننگینی نداریم<ref>خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۳۴۸-۳۴۹؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۹۳.</ref>. | ||