عزاداری: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳
خط ۵۲: خط ۵۲:


=== تشویق و ترغیب به سوگواری ===
=== تشویق و ترغیب به سوگواری ===
امامان خود هنرمندان و شعرا را به مرثیه‌گویی تشویق می‌کردند. چنان‌که [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] سرایش شعر برای شهدای کربلا و گریاندن مردم را عامل واجب گشتن بهشت برای شاعر برشمرده است. نیز آن حضرت در روز عاشوراء در منزل خود مراسم عزا برپا می‌کرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت می‌نمود<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، قم، باب ۳۲ و ۳۳.</ref>.  
امامان خود هنرمندان و شعرا را به مرثیه‌گویی تشویق می‌کردند. چنان‌که [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]] سرایش شعر برای شهدای کربلا و گریاندن مردم را عامل ورود بهشت برای شاعر برشمرده است. نیز آن حضرت در روز عاشورا در منزل خود مراسم عزا برپا می‌کرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت می‌نمود<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، قم، باب ۳۲ و ۳۳.</ref>. [[کمیت اسدی]] از شاعران زمان [[امام باقر(ع)|محمدبن‌علی (علیه السلام)]][[امام باقر(ع)|،]] و [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]]  و [[دعبل خزاعی]] از شاعران [[شیعی]] دوران حضرت رضا (علیه‌السلام) برای امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) مرثیه خوانده‌اند. در آن دوره، به کسانی که مصائب امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) را با شعر حکایت می‌کردند، '''«مُنشِد»''' گفته می‌شد<ref>مظاهری، رسانه شیعه، ۱۳۸۹ش، ص۳۳، به نقل از پوراحمدی، عزاداری امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) در محضر امامان شیعه، فصلنامه شیعه‌شناسی، شماره۸، ص۱۱۸.</ref>.
کمیت اسدی از شاعران زمان [[امام باقر(ع)|محمدبن‌علی (علیه السلام)]][[امام باقر(ع)|،]] و [[جعفر بن محمد (علیه‌السلام)|جعفربن‌محمد (علیه‌السلام)]]  و دعبل خزاعی از شاعران شیعی دوران حضرت رضا (علیه‌السلام) برای امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) مرثیه خوانده‌اند. در آن دوره، به کسانی که مصائب امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) را با شعر حکایت می‌کردند، مُنشِد گفته می‌شد<ref>مظاهری، رسانه شیعه، ۱۳۸۹ش، ص۳۳، به نقل از پوراحمدی، عزاداری امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) در محضر امامان شیعه، فصلنامه شیعه‌شناسی، شماره۸، ص۱۱۸.</ref>.


=== رشد و گسترش عزاداری ===
=== رشد و گسترش عزاداری ===