عزاداری: تفاوت میان نسخه‌ها

• نقل اموری که در گزارش‌ها نیست و در منابر و محافل گفته می‌شود.

• غناء در لحن.

• ضرر رساندن به بدن؛ مانند اینکه با قمه و شمشیر به سر بزنند تا خون جاری شود.

• استفاده از آلات لهو مانند طبل و دمام و سنج.

• تشبیه مردان به زنان.

• سوار کردن زنان بر هودج در حالی که رویشان باز است و آنان را به دختران رسول خدا تشبیه می‌کنند.

• فریاد زنان که به گوش مردان می‌رسد.

• داد و فریاد زدن با نعره‌های منکر.

• هر آنچه که به نام دین در مجالس عزاداری وارد شده و موجب هتک حرمت دین می‌گردد.

همچنین سید عبدالحسین لاری فقیه شیعه در دوره قاجار، در کتاب «اکسیر السعادة فی اسرار الشهادة»، گفته است که در گریاندن مردم در عزاداری امام حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام)، نباید به محرمات، بدعت‌ها و منکراتی همچون دروغ، غنا، شبیه‌خوانی متوسل شد و از ابزارهایی مانند طبل، رقص، شیپور، ناقوس، نی و دف که شعار کفار و فاسقان است، استفاده کرد. گفته شده شیخ عبدالکریم حائری و آیت‌الله بروجردی با مسائل خلاف شرع در آیین‌های عزاداری مخالفت کرده‌اند. آیت‌الله خامنه‌ای، نسبت به روش‌های غیرمتعارف عزاداری در فتوایی، آنچه را موجب وهن گردد، دارای اشکال دانسته است<ref>اکبرنژاد، قمه‌زنی و اعمال نامتعارف در عزاداری، ص۲۱۵.</ref>.