موسی مبرقع: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات انبیا

| نام = ابواحمد موسی بن محمد (موسی مبرقع)

| تاریخ وفات =  

| مدفن = [[قم]]

| لقب‌ = مبرقع

| کنیه = ابوجعفر، ابو احمد

| پدر = [[امام جواد |امام جواد (علیه‌السلام)]]

| مادر = سمانه مغربیه

'''ابواحمد موسی مبرقع''' فرزند [[امام جواد|امام جوادالائمه (علیه‌السلام)]] و برادر تنی [[امام هادی|امام هادی(علیه‌السلام)]] بود. مدفن وی در [[قم]] است. او را به جهت پوشاندن چهره‌اش با نقاب، مُبَرقَع می‌نامیده‌اند. موسی مبرقع جد [[سادات رضوی]] است. معروف است که خاندان [[سادات برقعی]] قم و اطراف [[شهرری]] به او منسوب‌اند.

او ابوجعفر موسی مبرقع پسر محمد (امام جواد) بن علی (امام رضا) بن [[موسی بن جعفر|موسی بن جعفر(علیه‌السلام)]] است که در ربیع الثانی سال 296 هـ. ق. از دنیا رفت<ref> اعیان الشیعة، ج 10، ص 194.</ref>.

صاحب کتاب عمدة الطالب درباره وی می‌گوید: موسی مبرقع پسر [[امام جواد|امام جواد(علیه‌السلام)]] که مادرش کنیز بود در قم از دنیا رفت و در قم مدفون شد. به فرزندان وی رضویون می‌گویند که آنها نیز در قم بودند، مگر تعداد کمی از آنها.

بزرگان عرب به او پیغام فرستادند که از شهر خارج شو، ‌هنگامی که نقاب از چهره برداشت کسی او را نشناخت. پس از آن موسی مبرقع از قم به شهر کاشان مهاجرت کرد و در آن جا احمد بن عبدالعزیز بن دلف عجلی به او خوش آمد و خیر مقدم گفت، لباس‌های فاخر و گران‌بها بر وی پوشانده اسب‌های خوب به او هدیه داد و برای او هر سال مستمری (حقوق) به مقدار هزار مثقال طلا تعیین کرد.

بعد از خروج موسی مبرقع از قم حسین بن علی بن آدم و شخص دیگری از رؤسای عرب وارد قم شدند و مردم قم را به خاطر اخراج موسی مبرقع سرزنش کردند. در نتیجه بزرگان عرب را در طلب او به کاشان فرستادند و موسی مبرقع را به شهر قم بازگرداندند. از او عذر‌خواهی نمودند، ‌ اکرامش کردند، از مالشان برایش منزل خریداری نمودند، از قریه‌های هنبرد، اندریقان و کارچه برایش سهامی در نظر گرفتند. بیست هزار درهم به وی دادند و برایش زمین‌های فراوانی خریدند. پس این تاریخ خواهرانش زینب و ام محمد و میمونه دختران امام جواد(علیه‌السلام) به او ملحق شدند و زمانی که از دنیا رفتند در کنار [[حضرت معصومه]] دختر [[موسی بن جعفر]] دفن شدند.

نام او موسی است که به موسی مُبَرقَع شهرت دارد. گفته شده که وی برای شناخته نشدن صورت خود را با نقاب (بُرقَع) می‌پوشاند به‌همین جهت به او مُبَرقَع گفته‌اند<ref>حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶؛ عطاردی، مسند الامام الجواد، ۱۴۱۰ق، ص۸۴ و ۸۵.</ref>. از کنیه‌های ذکر شده برای وی می‌توان به ابواحمد و ابوجعفر اشاره نمود.  

سـمانه از خـصال و کرامت‌های اخلاقی ویژه‌ای برخوردار بود. ایشان اغلب روزها را [[روزه]] بود و شبها مدام به تـهجّد اهـتمام داشـت و این روش پسندیده، لباس تقوا و جامۀ زهد را برایش به ارمغان آورده بود. پرواپیشگی، وارستگی، صدق و اخـلاصش مـثال زدنی بود، در این امور به چنان درجه‌ای رسید که او را مادر فضیلت خطاب می‌کردند و چـنان اهـل سـعادت گشت که به «سعیده» معروف شد. «محمدبن فرج» و «علی بن مهزیار» از حضرت [[امام هادی|امام هادی(علیه‌السلام)]] روایـت کـرده‌اند که ایشان در معرفی مادرش فرموده است: «مادرم به حق من معرفت دارد و اهـل [[بهشت]] مـی باشد، به دلیل شدت ایمان و تقوا، [[شیطان]] جرأت ندارد به او نزدیک شود، نیرنگ و حیله اهل عـناد، بـه وجـودش زیان نمی‌رساند. [[خداوند]] متعال حافظ و نگهبان او است، و در زمرۀ مادران صدیقین و صالحان قـرار دارد<ref>الارشاد، شیخ مفید، ج2، ص295؛ مناقب آل ابی‌طالب، ابن شهر آشوب، ج1، ص280؛ تـحلیلی از زنـدگانی امام هادی، باقر شریف قـرشی، صـص21-20.</ref>».

موسی با علم [[حدیث]] و [[درایه]] آشنا بود و همچنین راوی حدیث بوده است. [[شیخ طوسی]] در کتاب تهذیب<ref>طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵.</ref>، [[شیخ مفید]] در الاختصاص<ref>مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص ۹۱.</ref>، و ابن شعبه حرانی در کتاب تحف العقول از وی حدیث نقل کرده‌اند. <ref>حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ۱۴۱۶ق، ص۴۷۶</ref> یحیی بن اکثم نیز به وی نامه‌ای نگاشته و از وی در مورد مسائلی نظر خواسته است<ref>طوسی، تهذیب الکلام، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۳۵۵.</ref>.

حضرت موسی مبرقع تا هنگام مرگ یعنی شب چهارشنبه 22 ربیع الثانی سال 296 در قم اقامت داشت و در شهر قم به دیار باقی شتافت و در منزل مسکونی خویش دفن شد که امروزه که یکی از زیارت‌گاه‌های معروف قم است<ref> بحار الانوار، ج 50، ص 161.</ref>.

در کتاب شجره طیبه آمده است: