confirmed
۳۸٬۰۶۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== زمینههای پیدایش == | == زمینههای پیدایش == | ||
ساف که مخفف سازمان آزادیبخش فلسطین میباشد، در سال ۱۹۶۴ بوسیله سران عرب در [[اتحادیه عرب|کنفرانس اتحادیه عرب]] بوجود آمد. | ساف که مخفف سازمان آزادیبخش فلسطین میباشد، در سال ۱۹۶۴ بوسیله سران عرب در [[اتحادیه عرب|کنفرانس اتحادیه عرب]] بوجود آمد. یکسال قبل سران کشورهای نامبرده در چنین کنفرانسی تصمیم گرفتند تا گروهی را که نماینده تمام مردم [[فلسطین]] باشد و تحت نظارت رسمی اعراب فعالیت نماید، بوجود آورند. اعراب که ترس داشتند با ناکامی بینالمللی مواجهه گردند و از صحنه بازی [[خاورمیانه]] خارج شوند، به فکر بسط و توسعه نفوذ سیاسی خود بر گروههای فلسطینی افتادند تا از این رویکرد به دو هدف عمده دست یابند: | ||
# بازیگری در پشت صحنه نبرد خاورمیانه که کنترل پیشروی و عقبنشینی گروه تحت نظارت را همیشه در دست داشته باشند، و در مواقع مناسب بهرهبرداری که تأمین کننده منافع نوعی آنها باشد از آن صورت گیرد. | # بازیگری در پشت صحنه نبرد خاورمیانه که کنترل پیشروی و عقبنشینی گروه تحت نظارت را همیشه در دست داشته باشند، و در مواقع مناسب بهرهبرداری که تأمین کننده منافع نوعی آنها باشد از آن صورت گیرد. | ||
# رهایی همیشگی از پدید آمدن حزب و گروه مستقل فلسطینی که با منافع و خواستههای سران عرب | # رهایی همیشگی از پدید آمدن حزب و گروه مستقل فلسطینی که با منافع و خواستههای سران عرب همخوانی یا تضاد داشته باشد و در شرایط خاص سران را تحت فشار قرار دهد، یا آنان را به دنبال سیاستهای خودش خواسته و ناخواسته بکشد. | ||
رهبری ساف را طی سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹ احمد شقیری و یحیی عوده به عهده داشتند. از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ مرحله دیگری در تاریخ «ساف» بچشم میخورد که در آن نخبگان فلسطینی پس از شکست | رهبری ساف را طی سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹ احمد شقیری و یحیی عوده به عهده داشتند. از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ مرحله دیگری در تاریخ «ساف» بچشم میخورد که در آن نخبگان فلسطینی پس از شکست ارتشهای عربی در سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۵۶ و ۱۹۶۷ از رژیم [[اسرائیل]]، عزم استقلال کردند و رهبری ساف را نپذیرفتند. حتی بر گفتگوهای [[جمال عبدالناصر]] و وزیر خارجه [[آمریکا]] انتقاد کردند و از چنین رفتاری نسبت به سرنوشت خودشان بشدت ابراز ناراحتی کردند. | ||
آن زمان سیاست جدید اعراب این بود که بهر قیمتی شده خواستههای خود را که ناشی از راضی کردن غرب است، بر فلسطینیان تحمیل کنند. در این میان که ساف به استقلال نسبی دست پیدا کرده بود در سازمان ملل در سال ۱۹۷۴ شناسایی شد و | آن زمان سیاست جدید اعراب این بود که بهر قیمتی شده خواستههای خود را که ناشی از راضی کردن غرب است، بر فلسطینیان تحمیل کنند. در این میان که ساف به استقلال نسبی دست پیدا کرده بود در [[سازمان ملل متحد|سازمان ملل]] در سال ۱۹۷۴ شناسایی شد و بهعنوان ناظر در سازمان ملل متحد پذیرفته شد. این رسمیت بینالمللی به ساف وجهه و اعتباری خاص بخشید که مشارکت فعال نخبهگان فلسطینی و شناسایی رسمی از جانب دیگر کشورها را در پی داشت. از آن پس «ساف» سفیران و کارداران و دیپلماتهایی به کشورهای دیگر فرستاد و بر روابط دیپلماتیک خود عمق و وسعت قابل توجهی بخشید. سران عرب نیز در اکتبر ۱۹۷۴ تنها «ساف» را نماینده قانونی و مشروع مردم فلسطین به رسمیت شناختند و اختیار تأسیس حاکمیت فلسطین را به او واگذار کردند. یکماه بعد [[یاسر عرفات]] در نوامبر ۱۹۷۴ بعنوان نماینده مردم فلسطین در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد. وی که در یک دست تفنگ و در دست دیگر شاخه زیتون را گرفته بود از حاضرین خواست که شاخه زیتون که سمبل صلح میباشد، بر زمین نیفتد. این نقش ویژه «ساف» و اهمیت بینالمللی وی مرهون تلاشهای استقلالطلبانه گروههای فلسطینی بود که بعدها به دست فراموشی سپرده شد. | ||
== ساف تحت نظارت تنها فتح == | == ساف تحت نظارت تنها فتح == |