confirmed
۱٬۱۳۰
ویرایش
کاربر:Saeedi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
←نقش سید ساجد علی نقوی در ایجاد وحدت میان مسلمانان پاکستان
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==نقش سید ساجد علی نقوی در ایجاد وحدت میان مسلمانان پاکستان== | ==نقش سید ساجد علی نقوی در ایجاد وحدت میان مسلمانان پاکستان== | ||
اعظم طارق، سركرده [[سپاه صحابه]] كه در انتخابات ۱۳۷۰ ش/ ۱۹۹۰ به نمایندگی مجلس پاكستان برگزیده شده بود، لایحه «ناموس صحابه» را، با جمع‌آوری امضای چهل نماینده، در ۱۳۷۲ ش/۱۹۹۳ به مجلس داد كه مُفاد آن لزوم حفظ احترام صحابه و مرتد دانستن مخالفان صحابه بود.<ref>عارفی، شیعیان پاکستان، ۱۳۸۵ش، ص ۱۳۸.</ref> همچنین «لایحه شریعت»، كه از زمان ضیاءالحق به بعد یكی از موضوعات مهم مباحث مجلس قانونگذاری پاكستان بود، از نظر نهضت جعفریه نیاز به اصلاح داشت. نهضت جعفریه توانست، با رایزنی، از تصویب لوایح ضدشیعی در مجلس و دولت جلوگیری كند.<ref>نقوی، شیعیان و چالش‌های پیش‌رو، ۱۳۸۴ش، ص ۲۲۱.</ref> | اعظم طارق، سركرده [[سپاه صحابه]] كه در انتخابات ۱۳۷۰ ش/ ۱۹۹۰ به نمایندگی مجلس پاكستان برگزیده شده بود، لایحه «ناموس صحابه» را، با جمع‌آوری امضای چهل نماینده، در ۱۳۷۲ ش/۱۹۹۳ به مجلس داد كه مُفاد آن لزوم حفظ احترام صحابه و مرتد دانستن مخالفان صحابه بود.<ref>عارفی، شیعیان پاکستان، ۱۳۸۵ش، ص ۱۳۸.</ref> همچنین «لایحه شریعت»، كه از زمان ضیاءالحق به بعد یكی از موضوعات مهم مباحث مجلس قانونگذاری [[پاکستان|پاكستان]] بود، از نظر نهضت جعفریه نیاز به اصلاح داشت. نهضت جعفریه توانست، با رایزنی، از تصویب لوایح [[مذهب شیعه|ضدشیعی]] در مجلس و دولت جلوگیری كند.<ref>نقوی، شیعیان و چالش‌های پیش‌رو، ۱۳۸۴ش، ص ۲۲۱.</ref> | ||
با ادامه تنشهای فرقه‌ای قومی و سیاسی در پاكستان، اوضاع اجتماعی و سیاسی در سالهای آخر دهه ۱۳۷۰ ش/ ۱۹۹۰به شدت بحرانی شده بود كه به كودتای ژنرال پرویز مُشرّف در ۲ مهر ۱۳۷۸/ ۱۲ اكتبر ۱۹۹۹ و سقوط دولت نواز شریف انجامید. وی مبارزه با فرقه‌گرایی را یكی از برنامه‌های اصلی خود می‌دانست. حادثه ۲۰ شهریور ۱۳۸۰/ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در [[ایالات متحده آمریکا|آمریكا]] و اقدام آمریكا و جامعه جهانی برای مبارزه با | با ادامه تنشهای فرقه‌ای قومی و سیاسی در پاكستان، اوضاع اجتماعی و سیاسی در سالهای آخر دهه ۱۳۷۰ ش/ ۱۹۹۰به شدت بحرانی شده بود كه به كودتای ژنرال پرویز مُشرّف در ۲ مهر ۱۳۷۸/ ۱۲ اكتبر ۱۹۹۹ و سقوط دولت نواز شریف انجامید. وی مبارزه با فرقه‌گرایی را یكی از برنامه‌های اصلی خود می‌دانست. حادثه ۲۰ شهریور ۱۳۸۰/ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در [[ایالات متحده آمریکا|آمریكا]] و اقدام آمریكا و [[جامعه اسلامی آمریکای شمالی|جامعه جهانی]] برای مبارزه با [[تروریسم|تروریسم]]، رئیس‌جمهور پاكستان را به برخوردهای شدیدتری با [[جریان‌ها و احزاب در ایران|احزاب تندرو اسلامی]] در این كشور واداشت؛ از این‌رو، دولت مشرّف سپاه صحابه و جیش محمد را غیرقانونی اعلام كرد و در ۲۲ دی ۱۳۸۰/ ۱۲ ژانویه ۲۰۰۲ نهضت جعفریه را نیز در ردیف آنها قرار داد و فعالیت آن ممنوع شد.<ref>تحریك جعفریه پاكستان، ۲۰۰۲، ص ۱ـ۳.</ref> | ||
پس از آن، [[نهضت]] نام خود را به «اسلامی تحریك» (جنبش اسلامی) تغییر داد و بلافاصله فعالیت خود را تحت نام جدید آغاز كرد؛ اما، دولت در ۲۴ آبان ۱۳۸۲/ ۱۵ نوامبر ۲۰۰۳ «تحریك اسلامی» و هر نوع فعالیت رهبران آن را با هر عنوان دیگری، غیرقانونی خواند. از آن تاریخ تا شهریور ۱۳۸۴/ سپتامبر ۲۰۰۵ دولت دفاتر نهضت را مُهر و موم كرده و از اجتماعات آن جلوگیری نموده است. این تصمیم دولت صدمات شدیدی بر تشكیلات نهضت وارد كرد و بسیاری از فعالان نهضت را عملاً منزوی نمود. ساجد علی نقوی ناگزیر شد فعالیتهای سیاسی‌اش را از طریق «مجلس متحده عمل»، كه «نهضت» یكی از اعضای آن است، تداوم بخشد و ارتباطات مردمی را نیز از طریق برگزاری عزاداریها یا شركت در آنها و برنامه‌های مذهبی ادامه دهد و دیدگاهها و مواضع خود را بازگوی نماید.<ref>نقوی، شیعیان و چالش‌های پیش‌رو، ۱۳۸۳ش، ص ۲۲۰.</ref> | پس از آن، [[نهضت]] نام خود را به «اسلامی تحریك» (جنبش اسلامی) تغییر داد و بلافاصله فعالیت خود را تحت نام جدید آغاز كرد؛ اما، دولت در ۲۴ آبان ۱۳۸۲/ ۱۵ نوامبر ۲۰۰۳ «تحریك اسلامی» و هر نوع فعالیت رهبران آن را با هر عنوان دیگری، غیرقانونی خواند. از آن تاریخ تا شهریور ۱۳۸۴/ سپتامبر ۲۰۰۵ دولت دفاتر نهضت را مُهر و موم كرده و از اجتماعات آن جلوگیری نموده است. این تصمیم دولت صدمات شدیدی بر تشكیلات نهضت وارد كرد و بسیاری از فعالان نهضت را عملاً منزوی نمود. ساجد علی نقوی ناگزیر شد فعالیتهای سیاسی‌اش را از طریق «مجلس متحده عمل»، كه «نهضت» یكی از اعضای آن است، تداوم بخشد و ارتباطات مردمی را نیز از طریق برگزاری عزاداریها یا شركت در آنها و برنامه‌های مذهبی ادامه دهد و دیدگاهها و مواضع خود را بازگوی نماید.<ref>نقوی، شیعیان و چالش‌های پیش‌رو، ۱۳۸۳ش، ص ۲۲۰.</ref> | ||